Ο “ΜΑΓΚΑΣ” ΜΟΥ !!!
Απέναντι από το σπίτι που γεννήθηκα , βρισκόταν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι της γριάς παδελούλας, κάτι σαν σκουπιδότοπος της γειτονιάς , κάτι σαν το λημέρι της μαρίδας , κάτι σαν το … “νησί των θησαυρών” για μας τους μικρούς “εξερευνητές” (δεν θα ξεχάσω ποτέ το ξύλο που έφαγα από την μάνα μου όταν κουβάλησα θριαμβευτικά στο σπίτι , ένα προφυλακτικό που βρήκαμε εκεί μέσα , και που το φουσκώσαμε σαν μπαλόνι φτιάχνοντας μια αυτοσχέδια μπάλα για τα παιχνίδια μας) … Εκεί λοιπόν , σ’ αυτόν το σπίτι της γριάς παδελούλας, την Άνοιξη του 1958 μια αδέσποτη σκύλα , ήρθε και γέννησε τα 9 κουτάβια της … Πηγαίναμε να τα χαζέψουμε , αλλά η μάνα τους μας γρύλιζε και φεύγα με … και πού ψωμί να την ξεγελάσουμε (το “ψωμί” ήταν πολύτιμο είδος εκείνη την εποχή) . Ωστόσο επειδή εγώ , ήμουν και … άφαγος , όλο και κάτι της πετούσα (κρυφά , όμως , μη το καρφώσει κάποιος στη μάνα μου και έχω άλλα) , και με άφηνε να πλησιάσω … Τον είχα ξεχωρίσει από τότε , χωρίς να ξέρω τι ήταν αυτό , που μ’ έκανε να τον ξεχωρίσω . Σε κάποια φάση η σκύλα …. εξαφανίστηκε … Άλλοι είπαν πως τα … εγκατέλειψε τα παιδιά της (“Έτσι κάνουν οι σκύλες … πάνε για … άλλα … Μάνα ήτανε αυτή , ή σκύλα ;… χα χα” ) , και άλλοι πως την φολιάσανε
(“Τι στριμμένοι άνθρωποι ; τι τους πείραζε το ζωντανό” ) …
Τότε ήταν που είπα στη Μαμά να πάρουμε ένα απ’ τα σκυλάκια ; - Ρώτα τον πατέρα σου … (αυτό το χούι της μάνας μου , ποτέ μου δεν το κατάλαβα …. αφού πάντα αυτή έπαιρνε τις αποφάσεις , τί μ’ έβαζε να ρωτάω τον πατέρα μου … ) - Μπαμπά , να πάρουμε ένα από τα σκυλάκια ; - Ξέρω κι εγώ βρε παιδί μου … Είναι και λίγο μπελάς τα σκυλιά … - Μα , όλοι παίρνουν … Ήδη έμειναν μόνο πέντε … - Θα … πάρουμε , αλλά όταν θα μείνει μόνο ένα … το τελευταίο …. - Γιατί ; - Γιατί θα σημαίνει ότι είναι το πιο αδύναμο … το πιο φιλάσθενο στις κακουχίες … Και το πιο … άσχημο …. Όλοι περιφρονούν τους άσχημους και τους φιλάσθενους . Εσύ Παιδί μου , στη ζωή σου να μάθεις να προσφέρεις , μια αγκαλιά , γι αυτούς τους … Αδύναμους … Έτσι να μάθεις να κάνεις στη ζωή σου …. Έτσι έγινε και έτσι ο Μάγκας , μπήκε στο σπίτι μας και στη ζωή μου !!!!!
(“Τι στριμμένοι άνθρωποι ; τι τους πείραζε το ζωντανό” ) …
Τότε ήταν που είπα στη Μαμά να πάρουμε ένα απ’ τα σκυλάκια ; - Ρώτα τον πατέρα σου … (αυτό το χούι της μάνας μου , ποτέ μου δεν το κατάλαβα …. αφού πάντα αυτή έπαιρνε τις αποφάσεις , τί μ’ έβαζε να ρωτάω τον πατέρα μου … ) - Μπαμπά , να πάρουμε ένα από τα σκυλάκια ; - Ξέρω κι εγώ βρε παιδί μου … Είναι και λίγο μπελάς τα σκυλιά … - Μα , όλοι παίρνουν … Ήδη έμειναν μόνο πέντε … - Θα … πάρουμε , αλλά όταν θα μείνει μόνο ένα … το τελευταίο …. - Γιατί ; - Γιατί θα σημαίνει ότι είναι το πιο αδύναμο … το πιο φιλάσθενο στις κακουχίες … Και το πιο … άσχημο …. Όλοι περιφρονούν τους άσχημους και τους φιλάσθενους . Εσύ Παιδί μου , στη ζωή σου να μάθεις να προσφέρεις , μια αγκαλιά , γι αυτούς τους … Αδύναμους … Έτσι να μάθεις να κάνεις στη ζωή σου …. Έτσι έγινε και έτσι ο Μάγκας , μπήκε στο σπίτι μας και στη ζωή μου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου