ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΘΥΜΑ
Υπερχρεωμένη, πληγωμένη από την κρίση και αναξιόπιστη από τις λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης Καραμανλή, έμοιαζε αδύναμη και ανυπεράσπιστη. Ο διεθνής Τύπος πίεζε αφόρητα, οι Βρυξέλλες σιγοντάριζαν, η Φραγκφούρτη το ίδιο, οι μεγάλες ξένες τράπεζες απ
έστρεφαν την κεφαλή τους και οι συνδεδεμένοι μαζί τους διεθνείς κερδοσκόποι ένιωθαν ασφαλείς στο παίγνιό τους. Οι κυρίαρχες δυνάμεις του πλανήτη είχαν βγάλει το πόρισμά τους: Η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη σε αργό θάνατο, δεν διέθετε αποθέματα δυνάμεων να αντισταθεί, ήθελε- δεν ήθελε, αργά η γρήγορα, θα υπέκυπτε στις πολλές πιέσεις και θα έδινε ευκαιρίες για την ανάπτυξη ακόμη πιο κερδοφόρου παιγνίου σε όλη την ευρωζώνη. Ολος αυτός λοιπόν ο διασυνδεδεμένος και αμαρτωλός κύκλος ασκήθηκε κατά τρόπο πρωτοφανή στο ασθενές σώμα της Ελλάδας. Ο Αλμούνια που δεν αντελήφθη την προηγούμενη κρίση, ο Μπαρόζο που έκανε στα στραβάμάτια στους ομοϊδεάτες του, ο Τρισέ που χάθηκε στο πέλαγος από τις φούσκες, ο Σόρος, ο Πόλσον, ο Ρουμπίνι, όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι γκουρού και μάγοι των αγορών που το φθινόπωρο του 2008 είδαν τον κόσμο τους να καταρρέει υπό το βάρος των ανομημάτων τους, αφού εξαφανίστηκαν για λίγο, θέλησαν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Πίστεψαν ότι θα ξεπλύνουν εδώ όλες τις ντροπές τους. Αμετροεπείς και θρασείς καθώς είναι, αγνόησαν ότι η κρίση ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της πολιτικής. Όταν ο Γ. Παπανδρέου άρχισε να μιλάει για το βάρος της κερδοσκοπίας και να ζητεί την αλληλεγγύη της Ευρώπης, οι περισσότεροι τον λοιδόρησαν Επέμεινε όμως, έθεσε το θέμα στη σύνοδο κορυφής, απαίτησε και έλαβε, έστω με κρύα καρδιά, την πολιτική στήριξη των εταίρων και όταν τον ξέχασαν επανήλθε δριμύτερος, για να δεχθεί νέο κύμα πιέσεων. Υπέκυψε, είναι αλήθεια. Έλαβε τα μέτρα που ζητούσαν, αλλά συνέχισε να απαιτεί δράση κατά των κερδοσκόπων, να διεκδικεί καινούργια εργαλεία και διορθώσεις της ευρωπαϊκής συνθήκης. Με τον καιρό ανεδείχθη η πλεονεξία των κερδοσκόπων και διεφάνησαν οι απώτεροι σκοποί, που μόνο αγαθοί δεν ήταν. Τώρα πλέον σε Αμερική και Ευρώπη λένε πως δεν γίνεται να ορίζονται οι τύχες των χωρών από την κερδοσκοπία. Στη Βασιλεία ο κ. Τρισέ αναζητεί τρόπους να περιορίσει τη δράση της, το θέμα έφθασε στον Ομπάμα, σύντομα θα φθάσει στους G20 και οι Βρυξελλιώτες θέλουν να στήσουν ευρωπαϊκούς μηχανισμούς χρηματοδότησης, μιλάνε για την ανάγκη οικονομικής διακυβέρνησης και αποδέχονται τις ατέλειες της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Το βέβαιο θύμα δεν υπέκυψε.
Ίσως να πάρει και το αίμα του πίσω.
Οσο υπάρχει Πολιτική και η δύναμή της πηγάζει και εξαρτάται από τον Λαό,
η ελπίδα δεν χάνεται.
έστρεφαν την κεφαλή τους και οι συνδεδεμένοι μαζί τους διεθνείς κερδοσκόποι ένιωθαν ασφαλείς στο παίγνιό τους. Οι κυρίαρχες δυνάμεις του πλανήτη είχαν βγάλει το πόρισμά τους: Η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη σε αργό θάνατο, δεν διέθετε αποθέματα δυνάμεων να αντισταθεί, ήθελε- δεν ήθελε, αργά η γρήγορα, θα υπέκυπτε στις πολλές πιέσεις και θα έδινε ευκαιρίες για την ανάπτυξη ακόμη πιο κερδοφόρου παιγνίου σε όλη την ευρωζώνη. Ολος αυτός λοιπόν ο διασυνδεδεμένος και αμαρτωλός κύκλος ασκήθηκε κατά τρόπο πρωτοφανή στο ασθενές σώμα της Ελλάδας. Ο Αλμούνια που δεν αντελήφθη την προηγούμενη κρίση, ο Μπαρόζο που έκανε στα στραβάμάτια στους ομοϊδεάτες του, ο Τρισέ που χάθηκε στο πέλαγος από τις φούσκες, ο Σόρος, ο Πόλσον, ο Ρουμπίνι, όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι γκουρού και μάγοι των αγορών που το φθινόπωρο του 2008 είδαν τον κόσμο τους να καταρρέει υπό το βάρος των ανομημάτων τους, αφού εξαφανίστηκαν για λίγο, θέλησαν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Πίστεψαν ότι θα ξεπλύνουν εδώ όλες τις ντροπές τους. Αμετροεπείς και θρασείς καθώς είναι, αγνόησαν ότι η κρίση ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της πολιτικής. Όταν ο Γ. Παπανδρέου άρχισε να μιλάει για το βάρος της κερδοσκοπίας και να ζητεί την αλληλεγγύη της Ευρώπης, οι περισσότεροι τον λοιδόρησαν Επέμεινε όμως, έθεσε το θέμα στη σύνοδο κορυφής, απαίτησε και έλαβε, έστω με κρύα καρδιά, την πολιτική στήριξη των εταίρων και όταν τον ξέχασαν επανήλθε δριμύτερος, για να δεχθεί νέο κύμα πιέσεων. Υπέκυψε, είναι αλήθεια. Έλαβε τα μέτρα που ζητούσαν, αλλά συνέχισε να απαιτεί δράση κατά των κερδοσκόπων, να διεκδικεί καινούργια εργαλεία και διορθώσεις της ευρωπαϊκής συνθήκης. Με τον καιρό ανεδείχθη η πλεονεξία των κερδοσκόπων και διεφάνησαν οι απώτεροι σκοποί, που μόνο αγαθοί δεν ήταν. Τώρα πλέον σε Αμερική και Ευρώπη λένε πως δεν γίνεται να ορίζονται οι τύχες των χωρών από την κερδοσκοπία. Στη Βασιλεία ο κ. Τρισέ αναζητεί τρόπους να περιορίσει τη δράση της, το θέμα έφθασε στον Ομπάμα, σύντομα θα φθάσει στους G20 και οι Βρυξελλιώτες θέλουν να στήσουν ευρωπαϊκούς μηχανισμούς χρηματοδότησης, μιλάνε για την ανάγκη οικονομικής διακυβέρνησης και αποδέχονται τις ατέλειες της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Το βέβαιο θύμα δεν υπέκυψε.
Ίσως να πάρει και το αίμα του πίσω.
Οσο υπάρχει Πολιτική και η δύναμή της πηγάζει και εξαρτάται από τον Λαό,
η ελπίδα δεν χάνεται.
ΑΠΟ:OSTRIA
Συγχαρητήρια στον Σαμαρά που τόλμησε να μιλήσει υπέρ των Ελλήνων,
ΑπάντησηΔιαγραφήενάντια στους προστάτες τοτ Γιώργου και του Ραγκούση (CIA και διεθνής Μαφία) που θέλουν την Ελλάδα τριτοκοσμκή, αχταρμά πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό, με μουσουλμανικές μειονότητες (1.000.000) τουρκική παρέμβαση και καταπίεση των Ελλήνων.
Με την ελπίδα ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, να αποσυρθεί τώρα το επικίνδυνο νομοσχέδιο και να ληφθούν άμεσα μέτρα υπέρ των ελλήνων πολιτών.
Όσο για την βίζα του Ομπάμα: όλα τα είχε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε. Τώρα δεν θα παραλείψει κανένας έλληνας να πάει στην Αμερική(!). Αυτό ήταν το πρόβλημα της Ελλάδας.