«Απαραίτητη η διαφάνεια »!
Ο Παναγιώτης Κολύρης διαθέτει ένα πολύ πλούσιο βιογραφικό, με σημαντικές σπουδές και εξαιρετική καριέρα, σε σημαντικούς ελληνικούς και διεθνείς οργανισμούς και αποφάσισε να διαθέσει την πείρα και τη γνώση του στη Ζάκυνθο, διεκδικώντας το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ για τον ένα Δήμο του νησιού μας.
Από:ΗΜΕΡΑ
Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο κ. Κολύρης αναλύει τις βασικές θέσεις του για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, αλλά και το νησί μας, ενώ αναλύει τις προτεραιότητές του για τη Ζάκυνθο, τονίζοντας ότι είναι απαραίτητη η διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, καθώς και ο εσωτερικός και εξωτερικός έλεγχος, ακόμα και του ίδιου του Δημάρχου, προκειμένου να υπάρξει διαφάνεια στην πολιτική μας ζωή και απελευθέρωση του πολίτη από τα κυκλώματα και την ψηφοθηρία.
Τέλος, καθιστά σαφές ότι θα συμμετάσχει στις εσωκομματικές διαδικασίες του κόμματος για την επιλογή του υποψήφιου Δημάρχου, καθώς και ότι θα υποστηρίξει ένθερμα τον οποιοδήποτε υποψήφιο – στην περίπτωση που δεν είναι ο ίδιος – όπως και ότι δεν πρόκειται να «κατεβάσει» ή να συμμετάσχει σε διασπαστικό ψηφοδέλτιο.
Η Ελλάδα διανύει την πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της. Πώς φτάσαμε έως εδώ; Υπάρχει ελπίδα;
Αναμφίβολα, η Ελλάδα διέρχεται μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεώτερης ιστορίας της. Για το πώς φτάσαμε εδώ, νομίζω πως οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους:
*Στο τέλος του 2003 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 179 δισεκ. ευρώ,
*Στο τέλος του 2009 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 310 δισεκ. ευρώ.
Δηλαδή, λόγω κακής και σπάταλης διαχείρισης το δημόσιο χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σε μία πενταετία (!!) από την Κυβέρνηση εκείνης της περιόδου.
Ταυτόχρονα και παράλληλα, το έλλειμμα του κρατικού Προϋπολογισμού (που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος -ΑΕΠ- της κάθε χώρας-μέλους της ευρωζώνης), από 2,94% το 2003 (ή 6,5% κατά τον κ. Αλογοσκούφη, μετά την περίφημη «απογραφή» του) υπερ-τετραπλασιάστηκε και έφτασε στο 13,6% του ΑΕΠ.
Ουσιαστικά, δηλαδή, στο τέλος του 2009, η Ελλάδα ήταν, ήδη, μία χώρα χρεοκοπημένη.
Δεν επιδίδομαι ποτέ σε «λιβανωτά» για κανέναν. Ωστόσο, η καθαρή και τεκμηριωμένη αλήθεια πρέπει πάντα να λέγεται με σαφήνεια (σύμφωνα με τον μεγάλο μας Σολωμό «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό»). Με αυτήν την έννοια, πιστεύω ακράδαντα ότι, εάν εκείνη ακριβώς την περίοδο δεν συνέβαινε να βρεθεί στο «τιμόνι» της Ελλάδας ο Γιώργος Παπανδρέου, που με εξαιρετικά καλό χειρισμό της αγγλικής γλώσσας και χαρισματική διπλωματική ευχέρεια έπεισε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για την άμεση σύσταση ταμείου στήριξης των δανειακών αναγκών της Ελλάδας, επί μία τριετία, η Ελλάδα θα κατέφευγε χρεοκοπημένη στην αγκαλιά του ΔΝΤ χωρίς καμία Κοινοτική στήριξη. Στη μακρόχρονη προσωπική μου εμπειρία με τα Κοινοτικά (ευρωπαϊκά) πράγματα, τέτοιου είδους μηχανισμοί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτούν, τουλάχιστον μία τριετία διαβουλεύσεων πριν υιοθετηθούν και εφαρμοστούν από τα επιμέρους κράτη-μέλη.
Υπάρχει ελπίδα λοιπόν; Ναι, αν δεν εκδηλωθούν άλλα μακρο-οικονομικά ή διεθνή χρηματο-οικονομικά φαινόμενα ή τεράστιες φυσικές καταστροφές που δεν μπορούμε να προβλέψουμε σήμερα, πιστεύω, ακράδαντα, ότι έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και ότι από το πρώτο εξάμηνο του 2012 θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Παναγιώτης Κολύρης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και σπούδασε οικονομικά στο London School of Economics and Political Science. Είναι κάτοχος Master στα νομισματικά και οικονομικά του πανεπιστημίου Brunel της Αγγλίας και διδακτορικού στην Αγροτική Οικονομία του Γεωργικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και Ρωσικά.
Είναι ελεύθερος επαγγελματίας, σύμβουλος κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών.
Βασικά ουσιαστικά προσόντα:
Γενικός Γραμματέας Υπουργείου (2001 – 2001): Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Γεωργίας
Γενικός Διευθυντής ΠΑΣΕΓΕΣ. Επιστημονικός συνεργάτης στην ΠΑΣΕΓΕΣ 1977 – 1985 με 4ετή θητεία στο Γραφείο της ΠΑΣΕΓΕΣ στις Βρυξέλλες. Γενικός Διευθυντής της ΠΑΣΕΓΕΣ 1994 – 1996
Γενικός Διευθυντής ΚΥΔΕΠ: 1989 – 1992
Σύμβουλος Πρεσβείας στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες: 1985 – 1988
Λέκτορας σε Μεταπτυχιακό Τμήμα Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στα «Οικονομικά του Περιβάλλοντος: 2004 – 2008 (περιοδικά)
Σύμβουλος στον Οργανισμό Γεωργίας και Τροφίμων (FAQ) του ΟΗΕ: περιοδικά 1992 – 1996
Σύμβουλος διαφόρων κυβερνήσεων σε θέματα γεωργικής και αγροτικής ανάπτυξης, αγροτικής πολιτικής, οικονομικής πολιτικής, τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, τουριστικής ανάπτυξης, θεσμικού εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης στην Κύπρο, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, την Κροατία, τη Σερβία, τη Ρωσία, τη Ουγγαρία και την Αίγυπτο.
Αναμφίβολα, η Ελλάδα διέρχεται μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεώτερης ιστορίας της. Για το πώς φτάσαμε εδώ, νομίζω πως οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους:
*Στο τέλος του 2003 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 179 δισεκ. ευρώ,
*Στο τέλος του 2009 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 310 δισεκ. ευρώ.
Δηλαδή, λόγω κακής και σπάταλης διαχείρισης το δημόσιο χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σε μία πενταετία (!!) από την Κυβέρνηση εκείνης της περιόδου.
Ταυτόχρονα και παράλληλα, το έλλειμμα του κρατικού Προϋπολογισμού (που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος -ΑΕΠ- της κάθε χώρας-μέλους της ευρωζώνης), από 2,94% το 2003 (ή 6,5% κατά τον κ. Αλογοσκούφη, μετά την περίφημη «απογραφή» του) υπερ-τετραπλασιάστηκε και έφτασε στο 13,6% του ΑΕΠ.
Ουσιαστικά, δηλαδή, στο τέλος του 2009, η Ελλάδα ήταν, ήδη, μία χώρα χρεοκοπημένη.
Δεν επιδίδομαι ποτέ σε «λιβανωτά» για κανέναν. Ωστόσο, η καθαρή και τεκμηριωμένη αλήθεια πρέπει πάντα να λέγεται με σαφήνεια (σύμφωνα με τον μεγάλο μας Σολωμό «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό»). Με αυτήν την έννοια, πιστεύω ακράδαντα ότι, εάν εκείνη ακριβώς την περίοδο δεν συνέβαινε να βρεθεί στο «τιμόνι» της Ελλάδας ο Γιώργος Παπανδρέου, που με εξαιρετικά καλό χειρισμό της αγγλικής γλώσσας και χαρισματική διπλωματική ευχέρεια έπεισε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για την άμεση σύσταση ταμείου στήριξης των δανειακών αναγκών της Ελλάδας, επί μία τριετία, η Ελλάδα θα κατέφευγε χρεοκοπημένη στην αγκαλιά του ΔΝΤ χωρίς καμία Κοινοτική στήριξη. Στη μακρόχρονη προσωπική μου εμπειρία με τα Κοινοτικά (ευρωπαϊκά) πράγματα, τέτοιου είδους μηχανισμοί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτούν, τουλάχιστον μία τριετία διαβουλεύσεων πριν υιοθετηθούν και εφαρμοστούν από τα επιμέρους κράτη-μέλη.
Υπάρχει ελπίδα λοιπόν; Ναι, αν δεν εκδηλωθούν άλλα μακρο-οικονομικά ή διεθνή χρηματο-οικονομικά φαινόμενα ή τεράστιες φυσικές καταστροφές που δεν μπορούμε να προβλέψουμε σήμερα, πιστεύω, ακράδαντα, ότι έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και ότι από το πρώτο εξάμηνο του 2012 θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Παναγιώτης Κολύρης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και σπούδασε οικονομικά στο London School of Economics and Political Science. Είναι κάτοχος Master στα νομισματικά και οικονομικά του πανεπιστημίου Brunel της Αγγλίας και διδακτορικού στην Αγροτική Οικονομία του Γεωργικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και Ρωσικά.
Είναι ελεύθερος επαγγελματίας, σύμβουλος κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών.
Βασικά ουσιαστικά προσόντα:
Γενικός Γραμματέας Υπουργείου (2001 – 2001): Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Γεωργίας
Γενικός Διευθυντής ΠΑΣΕΓΕΣ. Επιστημονικός συνεργάτης στην ΠΑΣΕΓΕΣ 1977 – 1985 με 4ετή θητεία στο Γραφείο της ΠΑΣΕΓΕΣ στις Βρυξέλλες. Γενικός Διευθυντής της ΠΑΣΕΓΕΣ 1994 – 1996
Γενικός Διευθυντής ΚΥΔΕΠ: 1989 – 1992
Σύμβουλος Πρεσβείας στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες: 1985 – 1988
Λέκτορας σε Μεταπτυχιακό Τμήμα Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στα «Οικονομικά του Περιβάλλοντος: 2004 – 2008 (περιοδικά)
Σύμβουλος στον Οργανισμό Γεωργίας και Τροφίμων (FAQ) του ΟΗΕ: περιοδικά 1992 – 1996
Σύμβουλος διαφόρων κυβερνήσεων σε θέματα γεωργικής και αγροτικής ανάπτυξης, αγροτικής πολιτικής, οικονομικής πολιτικής, τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, τουριστικής ανάπτυξης, θεσμικού εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης στην Κύπρο, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, την Κροατία, τη Σερβία, τη Ρωσία, τη Ουγγαρία και την Αίγυπτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου