Μαραζώνει ???

 Η  ΖΑΚΥΝΘΟΣ !!!

Από την εγκατάλειψη, Από την αδιαφορία,

και Από την βρομιά!

Κακογουστιά, βρομιά και ακαλαισθησία χαρακτηρίζουν την μνημειακή εικόνα του νησιού μας. Θα μου πείτε «σιγά τη διαπίστωση»! Έχουμε μάτια και βλέπουμε! Μα, βλέπουμε στα αλήθεια; Ή μήπως απλώς κοιτάζουμε και δεν μπορούμε να δούμε το χάλι μας, για τον απλούστατο λόγο ότι έχουμε συνηθίσει τη βρομιά και δεν μας κάνει, πλέον, καμιά εντύπωση;

 Όταν διαμένει κανείς σε ένα χώρο που βασιλεύουν τα σκουπίδια, νομίζει ότι έτσι είναι τα πράγματα, ιδιαίτερα, δε, όταν δε διαθέτει την παιδεία και τον πολιτισμό να αντιληφθεί την αξία της ομορφιάς.

Η αλήθεια είναι ότι διάγουμε το βίο μας σε ένα νησί που έχει χάσει κάθε δεσμό με το παρελθόν του, δεδομένου ότι ο σεισμός του 1953 δεν αφάνισε μόνο το οικιστικό μας περιβάλλον και διέκοψε τη ροή της ιστορίας, αλλά έσπασε τον κοινωνικό ιστό μας, με τη φυγή πέντε χιλιάδων περίπου αστών, δηλαδή κατοίκων της πόλης, τη θέση των οποίων κατέλαβαν οι χωρικοί, οι οποίοι αποτελούν πια την άρχουσα τάξη της μικρής τοπικής μας κοινωνίας.

Και ενώ προσπαθούσαμε να βρούμε το δρόμο μας μετά τη μεγάλη καταστροφή, προέκυψε ξαφνικά ο τουρισμός βρίσκοντάς μας εντελώς απροετοίμαστους, χωρίς υποδομές, χωρίς σχέδιο και με ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων.

 Έτσι, ο κάθε δυστυχισμένος πάμφτωχος και αμόρφωτος ιδιοκτήτης γης κοντά στη θάλασσα άρχισε να εκμεταλλεύεται τουριστικά το χωράφι του, χτίζοντας κατά το δοκούν, με στόχο τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου και το εύκολο κέρδος.

 Η μονάδα υπερίσχυσε του συνόλου και αυτό ήταν πανεύκολο να συμβεί, όταν δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος δικαίου, το οποίο σχεδιάζει και προγραμματίζει σε βάθος χρόνου.

Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε μακροπρόθεσμα, γιατί η εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων, κυρίως για ψηφοθηρικούς λόγους, και η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας, η οποία είναι λογικό να είναι απούσα από ένα κράτος πελατειακών σχέσεων σαν το δικό μας, δημιούργησαν τετελεσμένα όπως ο καιροσκοπισμός που διακρίνει τη λειτουργία μας σε όλους τους τομείς. Αυτόν πληρώνουμε σήμερα και ως χώρα και ως νησί.

Τα πάντα, λοιπόν, έχουν την εξήγησή τους και βάσει αυτής μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς γιατί ο Λόφος του Στράνη ,τα υπόλοιπα Μνημεία, και η παραλιακή ζώνη της πόλης μας από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος στις Σγούρνες έως το ναό της Παναγίας της Κρυονερίτισσας  έχουν αυτό το χάλι. Και έτσι θα παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα, γιατί απαιτείται συνολικός και μακροχρόνιος σχεδιασμός και ανθρώπους που να έχουν όραμα. Δυστυχώς, οι ζακυνθινοί έχουμε τσακωθεί και το «μάκρο» και με το «όραμα». Και αυτός είναι ο λόγος που δεν πρόκειται να αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων, γιατί έχουμε διαμορφώσει μία συγκεκριμένη νοοτροπία, η οποία θα διαφοροποιηθεί μόνο εάν συμβούν κοσμογονικές αλλαγές, οι οποίες δεν προβλέπονται άμεσα, εκτός αν πτωχεύσουμε ή προκύψει ο Αρμαγεδών!    

Η Ζάκυνθος, λοιπόν, είναι ξοφλημένη, όχι μόνο επειδή είναι κακορίζικη και φαλιρισμένη, αλλά, κυρίως, επειδή έχει βιασθεί αγρίως από τους αιρετούς

και τους κατοίκους της.

Από:ΗΜΕΡΑ