Ποίος θα κυβερνήσει ???

Δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή

άλλη αξιόπιστη λύση.

Όλοι ίδιοι είναι ???

Η “Αυγή” ζητάει εκλογές. Προφανώς αυτό θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλα καλά μέχρι εδώ. Ωστόσο, προκύπτει, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Και αυτό αφορά στο ποιος θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα κυβέρνηση. 

Γιατί στη χώρα μας, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή αξιόπιστη λύση. 

Ας δούμε τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά. Ένα κόμμα το οποίο στην Ελλάδα καταγγέλλει την κυβέρνηση και το μνημόνιο, και στο εξωτερικό συμφωνεί με αυτό για να μην δυσαρεστήσει τους συναδέλφους του από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο είναι μέλος. Ένα κόμμα που δεν έχει μπορέσει ακόμα να βρει την ιδεολογική του ταυτότητα, με αποτέλεσμα να σέρνεται μια από εδώ μια από εκεί, ανάλογα με τις διαθέσεις του Καρατζαφέρη, της Ντόρας και δεν ξέρω ποιανού άλλου ένοικου της δεξιάς πολυκατοικίας. Δηλαδή, όταν βλέπει ο Σαμαράς ότι έχει διαρροή ψηφοφόρων προς το ΛΑΟΣ, τότε μας δείχνει πόσο πατριώτης είναι. Άλλοτε όταν τον συμφέρει υιοθετεί αριστερές ιδεοληψίες. Επιπλέον, πως μπορείς να εμπιστευτείς ένα κόμμα το οποίο τον Ιούλιο προτείνει αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισεκατομμυρίων και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας  και όταν το κάνει η κυβέρνηση την κατηγορεί; Πως μπορείς να εμπιστευθείς ένα κόμμα το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα για να οδηγηθούμε στο σημερινό αδιέξοδο; Τέλος, ούτε οι ίδιοι οι της Νέας Δημοκρατίας θέλουν εκλογές. Άρα, αν αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ανέτοιμους, γιατί να τους θεωρήσουμε εμείς έτοιμους;

Και πάμε στο Κ.Κ.Ε. Ένα κόμμα το οποίο τον τελευταίο καιρό φέρεται πονηρά, αρνείται να εμπλακεί ευθέως και προχωράει απλώς σε αντικαπιταλιστικές γενικότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γεγνικότητας, η δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα η οποία είπε: “η ελεγχόμενη χρεοκοπία είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς είμαστε υπέρ”. Ένα κόμμα το οποίο αρκείται στη στείρα άρνηση, ακόμα και αν αυτό το οποίο προτείνει ο οποιοσδήποτε είναι σωστό. Ένα κόμμα το οποίο αρνείται πεισματικά να καθίσει να συζητήσει με όλα τα κόμματα. Ένα κόμμα το οποίο κατηγορεί όποιον προχωράει σε απολύσεις, αλλά όταν το κάνει το ίδιο στις επιχειρήσεις του δεν τρέχει μια. Ένα κόμμα το οποίο δεν δέχεται κανέναν οικονομικό έλεγχο. Δηλαδή αν ήταν κυβέρνηση δεν θα είχαμε καμία εικόνα της οικονομικής κατάστασης; Και, τέλος τα Κομμουνιστικά Κόμματα, τα έχουμε δει στην κυβέρνηση σε πολλές χώρες του κόσμου και μόνο θετικός δεν είναι ο απολογισμός. Γιατί να διαφέρει το ΚΚΕ; Το οποίο ΚΚΕ στην κάθε ευκαιρία στηρίζει το Στάλιν. Και τέλος, δεν δέχεται καμία κριτική. Όποιος το τολμήσει κατηγορείται για αντικομμουνισμό. Δηλαδή αν ήταν στην κυβέρνηση τι θα έκανε; 

Επόμενο κόμμα. ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΣΥΡΙΖΑ, σκοτώνονται μεταξύ τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν και όσα προτείνουν είναι το λιγότερο εξωπραγματικά. Παράλληλα, εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Οι “αριστερές” ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγούν πουθενά. Τίποτα περισσότερο.

Όσων αφορά το ΛΑΟΣ, νομίζω είναι αυτονόητο ότι αποτελεί το πλέον ακατάλληλο κόμμα. Οι απόψεις του είναι ακραίες, ενίοτε επικίνδυνες ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει καταθέσει καμία σοβαρή πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Κάτι βέβαια που δεν έχει κάνει κανένα κόμμα μέχρι σήμερα. 

Δημοκρατική Αριστερά και Δημοκρατική Συμμαχία είναι δυο κόμματα που το καλύτερο που θα μπορούσαν να πετύχουν είναι η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι νωπά, με μικρή απήχηση και σίγουρα καμία προοπτική για να κυβερνήσουν όχι από την άποψη των ποσοστών τους αλλά από την άποψη της ικανότητας. 

Όπως είναι εύλογο το πρόβλημα είναι μεγάλο. Γιατί πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο η κυβέρνηση αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος.

Η λύση είναι η νεολαία. Να μπει νέο αίμα στο πολιτικό σκηνικό. Νέα παιδιά με όραμα, όνειρα και θέληση. Τα οποία θα χτίσουν μια νέα πολιτική ηθική και πρακτική. Μακριά από τα λάθη και τις πρακτικές του παρελθόντος. Η νέα γενιά πρέπει να δείξει το δρόμο. Επίσης, αναγκαία είναι και η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου τα αποτελέσματα της οποίας μπορεί να είναι σωτήρια. Άλλο αναγκαίο είναι οι πολιτικοί με πυγμή, θέληση και αγάπη για την πατρίδα και το λαό της. Που δεν θα είναι πιόνια κανενός ξένου κέντρου. Κανενός κερδοσκόπου και τοκογλύφου. Που θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και θα παλέψουν για τα δικαιώματα και τις ζωές των πολιτών αυτής της χώρας. 

Κανένα μνημόνιο δεν είναι λύση. Για συνέπειες αποφάσεων που δεν ευθύνεται ο λαός δεν πρέπει να πληρώνει ο λαός. Σε περιπτώσεις που έχει δημιουργηθεί χρέος για το οποίο δεν φέρει ευθύνες ο λαός, επειδή εξαπατήθηκε ή του το απέκρυψαν, τότε αυτό είναι απεχθές και διαγράφεται. Κάτι το οποίο ορίζει η διεθνής νομοθεσία. Γιαυτό είναι απαραίτητη η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου 

Από:megapress