Θες να δεις την μπάρα μου;

Μονάχα θα την δεις, δεν θα την νιώσεις!

Τους κατατρόμαξες, βρε Μήτσο μου, με την μεγαλειώδη απεργία σου των 24 ωρών. 

Που τι μεγαλειώδη, όλα ανοικτά και ξάστερα στις υπηρεσίες των άφραγκων πελατών, τόσο πια που νόμιζες ότι απεργούσε... η πελατεία και όχι το εργαζόμενο πόπολο της αθλιότητας!

Στο έχω χιλιάδες φορές πει, η μεγαλύτερη προδοσία είναι αυτές οι ντελικάτες απεργιούλες, που εκτονώνουν την χύτρα σαν βαλβίδα ασφαλείας...

Πως τάχα μου θα ξεσηκωθεί ο λαός από αγανάκτηση και τα ρέστα. Κούνια που σε κούναγε, Μήτσο μου που

ακόμη κι εσύ μου κατήντησες επαναστάτης συνταξιούχος!

Και για να 'χουμε το καλό 'ρώτημα, πούθε βρήκε ο Αλέξης τα 'ντερα και έβγαλε φιρμάνι για ειρηνικό ξεσηκωμό προκειμένου να μην περάσουν τα (ήδη περασμένα;) μέτρα;

Διότι πληροφορούμαι ότι έτσι τα 'πε στην (χαρ)Αυγή της Κυριακής και μάλλον δικαιώνει το σοφό εκείνο του λαού μας: Την Κυριακή χαρά και την Δευτέρα λύπη...

Μ' ένα κατεβατό απαριθμεί τα δεινά του ελληνικού λαού -του 'κλεψαν χρήμα και όνειρα, τον ξεβράκωσαν στην πείνα, τον ξαναέκαναν ραγιά-, και μετά προτάσσει ροζ ξεσηκωμούς κι άλλα φαιδρά χωρίς πάντως ακρότητες. Δηλαδή σε ποια περίπτωση θα πρέπει να συμβούν ακρότητες; Τι άλλο μένει να μας κάμουν, για να ξεριζώσουμε επιτέλους αυτό το βλακώδες επίθετο -το "ειρηνικό"- από τις εξεγέρσεις μας;

Η σιωπηρή διαμαρτυρία μόνο έγκλημα μπορεί να σημαίνει. Επανάσταση κωφαλάλων!

Το κακόγουστο θεατράκι μου θυμίζει το Κατινάκι στο χωριό μου, που το πήδηξαν μεν, αλλά... λίγο!

Γι' αυτό σου λέγω, Μήτσο μου, πάνε βρες την Κατινιώ, που τώρα από μυξοπάρθενο θα έχει πια γίνει νταρντανογυναίκα, και παρήγγειλέ της να κοπιάσει, αν θέλει να δει την... μπάρα μου!

Αλλά πρόσεξε! Μην δημιουργήσεις προσδοκίες, Μήτσο μου. Την μπάρα μου μονάχα θα την δει, δεν θα την νιώσει!

Έτσι το θέλει ο Αλέξης, για να σπάσει μάλλον τον πάγο το παιδί...