Ζω σε μια χώρα ?

Που δεν έχει ειρμό !

Αλλά της λούφας και της αρπαχτής

Παρακολούθησες Βουλή τις δέκα τελευταίες ημέρες;  

Τις τελευταίες δέκα ημέρες όχι. Αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι ίδιες με τις 10 προηγούμενες και τις 10 επόμενες. Οταν βλέπεις Βουλή συνειδητοποιείς γιατί τίποτα δεν προχωράει σε αυτόν τον τόπο. Όλοι αποκρύπτουν και από κάτι.

Ψήφισες; Ψήφισες εύκολα;  

Καθόλου εύκολα.  

Κανείς από τους αρχηγούς δεν σου λέει κάτι;

Κανένας. Μερικές φορές, όταν κλείνω τα μάτια και ακούω, μπορεί και να πιστέψω κάποιον. Όταν όμως τα ανοίγω και τον βλέπω, τότε ξανά δεν τον πιστεύω.

Οι πολιτικοί, λοιπόν, φταίνε για όλα;

Όχι βέβαια.
Όμως οι πολιτικοί υποτίθεται πως είναι αυτοί που εκπαιδεύουν έναν λαό. Οι αρχηγοί μας όμως, δυστυχώς, αποδείχθηκαν κοντόφθαλμοι. Η χώρα στήθηκε πάνω σε σαθρά θεμέλια. Με διαπλοκή και αναξιοκρατία.

Είσαι δηλαδή από αυτούς που τα βράδια γκρινιάζουν στις παρέες.

Το αντίθετο. Είμαι η αισιόδοξη της παρέας. Αργά ή γρήγορα θα τελειώσει αυτή η κρίση. Είμαστε μικρή χώρα, αυτό έχει και τα καλά του. Νομοτελειακά, θα ανακάμψουμε πιο γρήγορα. Το μικρό χωριό καίγεται εύκολα αλλά και ανασταίνεται εύκολα. Αν βέβαια το πάρουμε χαμπάρι και αλλάξουμε ζωή.

Και αλλάξουμε δουλειές;

Μα πρέπει επιτέλους να κάνει ο καθένας αυτό για το οποίο είναι ικανός. Κάποιοι φεύγουν ήδη για την επαρχία. Δεν αντέχεται η Αθήνα. Και δεν είναι μόδα, είναι πια θέμα επιβίωσης. Με την παγκοσμιοποίηση όλοι πήγαμε να μοιάσουμε με όλους. Ε, δεν βγαίνει πουθενά αυτό.

Στο «Αν» πληροφορούμαι ότι έβαλες και λίγο «κρίση» μέσα. Για να αντισταθμίσεις την κατηγορία ότι γράφεις χολιγουντιανά παραμύθια;

Γράφω οτιδήποτε με αφορά πρώτα ως θεατή, ανάλογα την ηλικία και την εποχή. Τα παραμύθια είναι ο τρόπος για να πεις κάτι, είναι το μέσο δηλαδή. Αρα ακόμη και η κρίση που ζούμε χωράει σε ένα παραμύθι. Ή μπορείς να το δεις και αλλιώς. Αυτή  η κρίση είναι ένα παραμύθι. Κακό, αλλά παραμύθι.

Ποιο θα ήταν το καλύτερο για την ταινία;

Να πάει τόσο καλά ώστε να ανοίξει ο κύκλος των ελληνικών κινηματογραφικών παραγωγών. Οσα πιο πολλά εισιτήρια, τόσο περισσότερες ταινίες και τόσο περισσότερος κόσμος θα ζει από τη δουλειά αυτή. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις ταινίες, ισχύει για όλα τα προϊόντα.

«Προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα»;

Ναι, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να αρχίσουμε ξανά να παράγουμε. Οταν φτύνεις τα δικά σου προϊόντα και τα περιμένεις όλα από τους ξένους και μόνο δανείζεσαι, τότε κάποια στιγμή θα γίνεις υπάλληλος των δανειστών σου.

 Γενικά ακούω τους ταλαντούχους και τους επαγγελματίες. Δεν μπορώ τους αντιεπαγγελματίες,

Ποιος είναι για σένα «αντιεπαγγελματίας»;

Αυτός που προσπαθεί να πετύχει κάτι χωρίς κόπο. Είναι ηλίθιος  στην τελική, γιατί στο τέλος θα το λουστεί. Παρατηρώ γύρω μου πολλούς που ακόμα δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως αν δεν δουλέψεις σκληρά τότε ό,τι πετύχεις, αν πετύχεις, θα είναι προσωρινό. Λούφα, και αρπαχτή. Στην ίδια χώρα ζούμε, καταλαβαίνεις...

Αλλά δεν βγάζεις άκρη.