Για παιδαγωγούς ψάχνουμε...?

Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΙ ΟΙ "ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ" !...

«Εγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δεν βρήκαμε...». Διότι μονίμως σε αυτή τη χώρα αρνούμαστε να συμφιλιωθούμε με το πρόδηλο. Αποτέλεσμα; Να προσφεύγουμε σε απίστευτες σοφιστείες για να... κατατροπώσουμε τα αυτονόητα. Θεωρούμε παρεξηγημένη τη λογική και λογική την παρεξήγηση.

Αποτέλεσμα ; Τυφλοί εξορκισμοί, πολλαπλασιασμός αδιεξόδων και αναζήτηση διεξόδων μόνον εκεί που οδηγούν σε νέα απροσπέλαστα τείχη. «Σπάμε τα μούτρα μας» και ξεσπάμε πάνω στους Γερμανούς.
Η υποκατάσταση του πολεμικού μας πατριωτισμού -ατυχώς, τέτοιο εθνικισμό διαμορφώσαμε στην ιστορική μας διαδρομή- με έναν ηλίθιο αντιευρωπαϊσμό.

Αλληλοσυλλυπούμεθα για την εξαετή ύφεση, αλλά αλληλοσυγ-χαιρόμαστε άρρητα και στα κρυφά για την ολέθρια «μαγκιά» του υπερδεκαπενταετούς δανεισμού που στήριξε μια μακρά περίοδο επίπλαστης ευημερίας για τα δεδομένα της αποδεκατισμένης παραγωγικής μας βάσης.

Δείτε, τώρα, τι συμβαίνει από την επαπειλούμενη για μέρες απεργία των εκπαιδευτικών στο «παρά πέντε» των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Την ώρα δηλαδή της ανταμοιβής του μόχθου και των θυσιών δεκάδων χιλιάδων οικογενειών και μαθητών. Για δες καιρό που διάλεξαν? Να διεκδικήσουν «τα δίκαια» -για την ευκολία της συζήτησής μας- αιτήματά τους.

Πρόκειται για ολέθρια παρεξήγηση. Η ΟΛΜΕ δεν αντιλαμβάνεται το στοιχειώδες. Εμποδίζοντας τις Πανελλαδικές Εξετάσεις φέρνει τους εκπαιδευτικούς και όχι την κυβέρνηση στη θέση του εξεταζόμενου. Πανελλαδικές Εξετάσεις με αυστηρό κριτή την κοινωνία δίνουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Ατυχέστατα με τους χειρότερους όρους και με ευθύνη της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας. Εξετάσεις για τον βαθμό αίσθησης της ατομικής τους ευθύνης, του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης που όλους μας πρέπει να διακρίνει και πρωτευόντως δασκάλους - παιδονόμους ελεύθερων πολιτών.

Αν ούτε αυτό το αντιλαμβάνονται, είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με έναν αρρωστημένο συνδικαλισμό. Εκθέτουν συλλήβδην και εμφανώς αδίκως τα μέλη τους στα πυρά μιας κοινωνίας που βιώνοντας η ίδια την κρίση επιβαρύνεται αναιτίως και από τα καμώματα ανθρώπων που αυτοεξαιρούνται αυθαίρετα από τη συλλογική θυσία για να επανεκκινήσουμε ως χώρα με αποκόλληση από τον βάλτο της μιζέριας και με φιλοδοξίες για ένα Greek dream.

Πώς όμως; Πλην Λακεδαιμονίων;

Διδάσκουν στα παιδιά Καβάφη. Διδάσκονται από αυτόν ;

«Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ' αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι' αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής.

A, βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται.
Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·
και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική
την μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ' Αρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ' τ' Αρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κ' εσαρώθη»

...Καμία σχέση με τα άρβυλα που συνοδεύουν την «χακί στολή» της πολιτικής επιστράτευσης. Την οποία ωστόσο επιθυμούν να ενδυθούν και ας μη το ομολογούν. Ως «λούφα και παραλλαγή» για... υπερήφανο απεγκλωβισμό από τον κοινωνικό κλοιό που οι ίδιοι δημιούργησαν για τους εαυτούς τους.

Να ρωτήσουμε πώς θα αντικρίσουν τα βλέμματα των μαθητών και των γονιών τους; Να ρωτήσουμε εν πλήρει συνειδήσει της υποχρεωτικής ημών αφελείας.

Να παραθέσουμε απόσπασμα άρθρου εκπαιδευτικού στο 7ο λύκειο Καλαμαριάς που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα esos.gr με οδηγίες για ανέξοδη απεργία της ΟΛΜΕ; Αυτός το έγραψε. Εμείς γιατί να αισχυνόμαστε; Ιδού απόσπασμα από το πόνημα:

«Εφόσον αποφασίσει ο κλάδος απεργία κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών Εξετάσεων και επειδή, ειδικά στις σημερινές δυσβάστακτες συνθήκες, ένα κριτήριο πολλών συναδέλφων για συμμετοχή στην απεργία είναι και το κόστος της, πρέπει να δοκιμάσει ο κλάδος και την παρακάτω αποτελεσματική, αλλά σχεδόν αδάπανη μορφή απεργίας.

Με συντονισμό της ΟΛΜΕ, οι τοπικές ΕΛΜΕ, αποφασίζουν από την 1η μέρα των Πανελλαδικών Εξετάσεων να κηρύξουν ΜΙΑ 24ωρη απεργία ανά 13 ημέρες αγωνιστικής κινητοποίησης ή και τρίωρη στάση για τα μέλη τους με καθορισμένη ημερομηνία για κάθε ΕΛΜΕ, ενώ ΟΛΕΣ οι άλλες ΕΛΜΕ δεν μετέχουν σε αυτήν, αλλά θα μετάσχουν κάποια άλλη ημερομηνία για απεργία με απόφαση της τοπικής ΕΛΜΕ. Τη χρονική σειρά την αποφασίζει η ΟΛΜΕ με διάφορα κριτήρια π.χ. τα μέσα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες. Αν οι ΕΛΜΕ ομαδοποιημένες κατά τα 13 γεωγραφικά διαμερίσματα αποφασίσουν απεργία, με συμμετοχή κατά μία ημέρα στις 13 η κάθε μια, το αποτέλεσμα είναι ισοδύναμο με απεργία διαρκείας αλλά με κόστος το 1/13 μόνο, λόγω των συνεχών αναβολών έναρξης που θα προκαλεί. Μπορεί μάλιστα αντί 24ωρης οι αποφασιζόμενες τοπικά απεργίες να είναι τρίωρες στάσεις εργασίας, στις ώρες 7 π.μ.-10.00 π.μ., 9.30 π.μ.-12.30 μ.μ. Τότε το κόστος της ουσιαστικά απεργίας διαρκείας είναι λιγότερο από το 1/30!..»

Φοβερό μαθηματικό μυαλό, ε; Αλλά για παιδαγωγούς ψάχνουμε...

Πηγή: ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ