Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα....

Τα φάρμακα, ο Άδωνις και ο ΣΥΡΙΖΑ

 Τί συμβαίνει με την υπόθεση των φαρμάκων που κυριαρχεί στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες; 

Από την πλευρά του Υπουργού Υγείας γίνεται ένα άθλιο επικοινωνιακό παιχνίδι άνευ προηγουμένου και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να επιχειρηματολογήσει με ορθό λόγο και σύρεται σε ένα παιχνίδι λαϊκισμού με μεγάλο ηττημένο τον ίδιο αλλά και τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε με απλά λόγια το φάκελο φάρμακα:

Καταρχήν, ο πίνακας που βλέπετε δείχνει τη φαρμακευτική δαπάνη τα τελευταία χρόνια. Η κλιμακωτή αύξηση κατά την πενταετία Καραμανλή έφτασε το απίστευτο ποσό των 5,3 δις για δαπάνες σε φάρμακα το 2009. Με την εφαρμογή της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης, τους αυστηρούς ελέγχους, τους νέους κανόνες [τιμές, λίστες, κτλ] η δαπάνη μειώθηκε περίπου στο μισό [εξαιρετικό ως αποτέλεσμα και επίτευξη στόχου] το 2012. Τώρα, πώς κατάφερε ο Άδωνις να φανεί ως ο υπουργός που κάνει εξοικονόμηση ενώ οι προκάτοχοί του μείωσαν τη δαπάνη κατά 2,5 δις ενώ αυτός το κάνει για ένα ποσό μικρότερο των 400 εκ €, είναι το παράδειγμα που αποδεικνύει ότι όλα είναι θέμα πώλησης. Επί του προκείμενου, βασικός στόχος είναι η περαιτέρω μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.Ας εξηγήσουμε, λοιπόν, τους διαχωρισμούς των φαρμάκων σε πρωτότυπα και γενόσημα, το ρόλο των τιμών και των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών. Τα γενόσημα δε διαφέρουν σε τίποτα από τα πρωτότυπα φάρμακα, είναι ακριβή αντίγραφα μετά τη λήξη της πατέντας του πρωτότυπου. Η πατέντα διαρκεί μία δεκαετία και δίνει τη δυνατότητα στην εταιρία που δημιούργησε το φάρμακο να εισπράξει χρήματα από αυτά που επένδυσε στην έρευνα για το φάρμακο. Κατόπιν, κάθε εταιρία έχει τη δυνατότητα να αντιγράψει το φάρμακο με τις ίδιες ουσίες και φυσικά τα ίδια αποτελέσματα (βιοισοδυναμία-έγκριση ΕΟΦ). Τι ισχύει μέχρι τώρα στις τιμές;Επί παραδείγματι, ένα πρωτότυπο φάρμακο Χ με δραστική ουσία Ψ κοστίζει 20 ευρώ. Τα γενόσημά του, με την ίδια δραστική ουσία, έχουν οριστεί όλα στην ίδια τιμή [ο προφανής λόγος είναι η επιβίωση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας]. Έτσι, ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών δε γίνεται με βάση την τιμή, κάτι που είναι λογικό στην κατηγορία του φαρμάκου διότι δεν επιθυμούμε διαφορετική ποιότητα στο προϊόν αλλά το ακριβώς ίδιο αποτέλεσμα.

Στο υπάρχον πλαίσιο συμμετέχουν τρεις κατηγορίες [ιατροί-φαρμακοποιοί-κράτος] που βρίσκονται σε επαφή και άρα σε διαπραγμάτευση με την εκάστοτε φαρμακευτική εταιρία, έχοντας τα αντίστοιχα οφέλη. Αδρά, οι ιατροί, συνταγογραφώντας την εμπορική ονομασία διασφαλίζουν τα ταξίδια τους σε επιστημονικά συνέδρια, οι φαρμακοποιοί, σε περίπτωση εφαρμογής της δραστικής ουσίας θα μπορούσαν να πετύχουν καλύτερα πακέτα τιμών και αν η επιλογή αυτή μεταφερθεί στο κράτος με τη συμμετοχή συγκεκριμένων εταιριών, το λάδωμα θα γίνει στο Υπουργείο Υγείας από τις γνωστές πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες γενοσήμων. Ας είμαστε ρεαλιστές, ένα από τα κενά του καπιταλιστικού συστήματος είναι *νόμιμη* μίζα των ιδιωτικών εταιριών, η οποία συνιστά προϊόν του σκληρού ανταγωνισμού. Και μάλιστα, πριν μερικά χρόνια ήταν καθ' όλα νόμιμη σε κράτη όπως η Γερμανία, η οποία δικαιολογούσε -με νομοθεσία παρακαλώ- τη χρήση ποσού 2% επί των κερδών των εταιριών σε αφορολόγητα ''φακελάκια'' προς άλλες χώρες. Ο έλεγχος της αμερικανικής επιτροπής κεφαλαιοαγοράς κατά την εισαγωγή της Siemens στο αμερικανικό χρηματιστήριο και οι καταγγελίες για αθέμιτο ανταγωνισμό οδήγησαν στην άρση της νόμιμης μίζας, η οποία συνεχίζει να υφίσταται ποικιλοτρόπως σε διεθνές επίπεδο και μόνο η ηλεκτρονικοποίηση και η εφαρμογή νόμων όπως η Δι@ύγεια μπορούν να βελτιώσουν την πάταξη της διαφθοράς.

Τι επιχειρεί να κάνει ο Άδωνις στις τιμές; Nα κάνει την τιμολόγηση με τη λήξη της πατέντας δυναμική, δηλαδή να δύναται η κάθε εταιρία να ρίξει την τιμή, να ορίσει νέα κατώτερη τιμή και να αναγκάσει τις υπόλοιπες εταιρίες να ακολουθήσουν ειδάλλως το κόστος της διαφοράς θα το φορτώνεται εξ ολοκλήρου ο ασθενής. 

Τούτο, τη συγκεκριμένη στιγμή είναι ένα τεράστιο λάθος διότι θα κατεδαφίσει την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Στην πολιτική υγείας του κράτους σημαντικό ρόλο θα πρέπει να έχει η επιβίωση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο για συγχωνεύσεις σε λίγες και ισχυρές μονάδες και την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα, με στροφή στην καινοτομία παραγωγής, την περισσότερη εξειδίκευση και την μεγαλύτερη εξαγωγική δραστηριότητα. Φανταστείτε ότι το βασικό ζητούμενο δεν είναι η απασχόληση 10.000 και πλέον ανθρώπων αλλά η φθίνουσα παραγωγή και η μείωση των εξαγωγών, στις οποίες το φάρμακο [και με κομπίνες] είναι από τα πρώτα προϊόντα [κοντά στο 1 δις οι εξαγωγές προ διετίας]. Οι Ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες που αναμφίβολα έκαναν πάρτι τα προηγούμενα χρόνια, θα πρέπει να έχουν δίχτυ προστασίας στις τιμές ειδάλλως αδυνατούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες πολυεθνικές τύπου Τeva, Watchon κτλ που χρησιμοποιούν το φθηνό εργατικό δυναμικό της ανατολής. Η Ελλάδα μπορεί να πετύχει τον άμεσο στόχο να μειώσει τη φαρμακευτική δαπάνη από τα 2,4 δις στα 2 δις αλλά τούτος θα είναι ένας κοντόφθαλμος λογιστικός στόχος καθώς θα χάσει στον τομέα των εξαγωγών και αντίστοιχα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ενώ παράλληλα θα αυξήσει την ανεργία και φυσικά θα μειώσει την παραγωγή ενός προϊόντος το οποίο βρίσκεται σε εξελικτικό βελτιωτικό στάδιο. 

Το μεγάλο πρόβλημα με την τρόικα είναι ότι θέτει μεμονωμένους στόχους χάνοντας τη μεγάλη εικόνα και τούτο ακριβώς πάει να συμβεί στον τομέα των φαρμάκων. Ο Άδωνις Γεωργιάδης παίζει το παιχνίδι της επίτευξης των στόχων καθώς ο ίδιος αδυνατεί να καταλάβει τη ζημία που θα προκαλέσουν οι αποφάσεις του στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία ενώ παράλληλα το παίζει υπερασπιστής του κόσμου και πολέμιος των φαρμακοβιομηχανιών. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ πατάει όποια μπανανόφλουδα βρεθεί μπροστά του, παρομοιάζοντας κάθε παρέμβαση στην υγεία με μία εικόνα καταστροφής, στοχοποιώντας λανθασμένα τα γενόσημα και υπερασπίζοντας με λάθος τρόπο ακόμη και το σωστό.

πηγή:epikairo.gr