ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ !!!!!

ΠΟΛΟ ΣΤΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ ?

Η εθνική Ιταλίας και η εθνική Ποντίων παίζουν φιλικό αγώνα water polo.  

Το πρώτο επτάλεπτο λήγει 10-0, υπέρ της Ιταλίας. Οι Πόντιοι πανηγυρίζουν. Το δεύτερο επτάλεπτο λήγει 30-0. Οι Πόντιοι εξακολουθούν να πανηγυρίζουν και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Οι Ιταλοί κοιτούν έκπληκτοι. Το τρίτο επτάλεπτο λήγει 60-0. Το γήπεδο σείεται από τους έξαλλους πανηγυρισμούς των παραληρούντων Ποντίων οπαδών. Τέλος το παιχνίδι λήγει 100-0 υπέρ των Ιταλών. Οι κερκίδες έχουν πάρει φωτιά και οι Πόντιοι παίκτες ανοίγουν σαμπάνιες μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ιταλών παικτών και παραγόντων. Ο πρόεδρος της Ποντιακής αποστολής, Κωστίκας, μέσα σε μια έκσταση συναισθημάτων προσκαλεί τους Ιταλούς σε τρικούβερτο γλέντι σε ταβέρνα στην οποίαν έχει προσκληθεί να τραγουδήσει να τραγουδήσει και να

παρλάρει ο Χάρτυ Κλυνν. Ο Ιταλός πρόεδρος δέχεται, με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. "Μα καλά, αφού χάσατε 100-0, γιατί χαίρεστε;" τον ρωτάει. Και ο Κωστίκας έμπλεος χαράς του απαντάει. "Γιατί αυτή τη φορά δεν πνίγηκε κανείς..."

Δεν ξέρω αν το ανέκδοτο ταιριάζει στο αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του Γιούρογκρουπ, αλλά σίγουρα ξενίζει το γεγονός ότι η κυβέρνηση προσπαθεί "να βαφτίσει το ψάρι κρέας" όπως σημείωσε ο Μανώλης Γλέζος. Ανυπερθέτως, το σκορ δεν ήταν 100-0 σε βάρος της χώρας μας, ούτε η υποδοχή του κειμένου της συμφωνίας έγινε δεκτή από την Αθήνα με αλλαλαγμούς χαράς. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να υποστηρίξει και κάποιος ότι την Παρασκευή το βράδυ η Ελλάδα γύρισε σελίδα. Για τέσσερεις μήνες θα συνεχίσουμε να γράφουμε στο ίδιο τετράδιο που εδώ και περίπου πέντε χρόνια κρατάμε τις σημειώσεις που μας υπαγορεύουν οι εταίροι-δανειστές μας. Μπορεί με τον συμβιβασμό που επετεύχθη να αποφύγαμε τα χειρότερα και να αγοράσαμε χρόνο ώστε να  προσπαθήσουμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο τον Μάϊο, όμως η αλήθεια είναι ότι το "Μνημόνιο", έστω κι αν το βαφτίσαμε "Συμβόλαιο", παραμένει εν ισχύ, το ίδιο και η "τρόϊκα" που τώρα αποκαλείται "θεσμοί" και φυσικά μετατίθενται για το μέλλον ή τεμαχίζονται τα επείγοντα μέτρα που θα αντιμετώπιζαν την ανθρωπιστική κρίση.

Για τους ρεαλιστές και τους γνωρίζοντες καλά την ευρωπαϊκή πραγματικότητα η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε την προεκλογική στρατηγική της μετωπικής σύγκρουσης και της ρήξης και μετακινήθηκε στη γραμμή του "έντιμου συμβιβασμού" και της "αμοιβαίως επωφελούς συμφωνίας". Βέβαια, το κόστος που κατέβαλε η χώρα, για το τρίμηνο της αμοιβαιότητας που προηγήθηκε (Δεκέμβριος 2014 - Φεβρουάριος 2015) ήταν δυσανάλογο με το αποτέλεσμα που επετεύχθη. Από τις τράπεζες έφυγαν περισσότερο από 20 δις ευρώ καταθέσεις, το ΑΕΠ μειώθηκε σχεδόν πέντε μονάδες, τα δημόσια έσοδα συρρικνώθηκαν, το δημοσιονομικό και χρηματοοικονομικό κενό που πρέπει να καλυφθεί είναι πλέον κατά πολύ μεγαλύτερο. Και φυσικά το 2015 αντί για ανάπτυξη θα έχουμε και πάλι ύφεση με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές που πρέπει να ασκηθούν -χωρίς να κινδυνεύσει η δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα όπως δεσμεύθηκε και η νέα κυβέρνηση- προκειμένου να αντιμετωπισθεί η κρίση και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία και να ηρεμήσει η κοινωνία.

Αναμφίβολα, για την επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών ευθύνη έχει και η προηγούμενη κυβέρνηση. Ενδεχομένως μάλιστα σ' αυτήν αναλογεί και το μεγαλύτερο μερίδιο. Και τούτο επειδή ήταν αυτή, η οποία, μετά τις ευρωεκλογές και ιδίως μετά τον Σεπτέμβριο, με τις αποφάσεις που πήρε και τη συμπεριφορά που επέδειξε, τόσο έναντι των εταίρων-δανειστών της χώρας όσο και στην εγχώρια κομματική αντιπαράθεση, ενέταξε την αβεβαιότητα και το φόβο, ως δομικά στοιχεία, στην πολιτική της στρατηγική προκειμένου είτε να αναχαιτισθεί ο επελαύων στην εξουσία ΣΥΡΙΖΑ είτε, εάν αυτό δεν ήταν μπορετό, να καταλήξει, σύντομα, σε "αριστερή παρένθεση".

Πάντως, και ανεξαρτήτως ευθυνών -τις οποίες ούτως ή άλλως, στα δημοκρατικά πολιτεύματα, είναι αρμοδιότητα του λαού να τις επιμερίσει και να τις καταλογίσει- το πρόβλημα είναι ότι η χώρα αντί, και με τη νέα κυβέρνηση, να ασχολείται με τα θέματα της παραγωγικής της ανασυγκρότησης, θα περάσει, ως φαίνεται, και πάλι από τα καυδιανά δίκρανα της δημοσιονομικής λογιστικής και προσαρμογής, ενώ τα πολιτικά κόμματα θα συνεχίζουν να ερίζουν για το ποιός έβλαψε ή βλάπτει περισσότερο τη χώρα.

Στις 25 Ιανουαρίου όντως η χώρα γύρισε σελίδα. Στις 20 Φεβρουαρίου όμως έκανε δυό βήματα πίσω. Και θα πρέπει να περιμένουμε 120 μέρες για να δούμε αν μπορεί, με το νέο Μνημόνιο (συγγνώμη το Συμβόλαιο Ανάπτυξης και Ανάκαμψης ήθελα να πω) που θα υπογράψει με την Τρόϊκα (και πάλι συγγνώμη° με τους Θεσμούς ήθελα να πω) αν μπορεί να κάνει το ένα βήμα μπρος. Αν η κυβέρνηση καταφέρει οι 120 μέρες που ακολουθούν να μην εξελιχθούν σε ...120 μέρες στα Σόδομα και το νέο Πρόγραμμα στο οποίο θα ενταχθεί η χώρα να είναι συμβατό με την έννοια της αφαλκίδευτης εθνικής κυριαρχίας και τα άλλα ελκυστικά που διατείνονται ότι θα καταφέρουν οι υπουργοί της τότε ναι, θα πρέπει να της αποδοθεί έπαινος. Μέχρι τότε κρείττον το σιγάν. Καλή η επικοινωνία, αλλά, επειδή στην πολιτική είθισται να έχει κοντά ποδάρια και το κυριότερο σε εκθέτει αν δεν αποτυπώνει την αλήθεια των πεπραγμένων, είναι καλύτερη η πράξη.

Θα πρέπει λοιπόν, μετά το πρώτο "επτάλεπτο" του Γιούρογκρουπ της περασμένης
Παρασκευής, να περιμένουμε τι θα γίνει την Τρίτη, στο δεύτερο δηλαδή "επτάλεπτο", όταν θα δούμε τι θα περιέχει ο πίνακας με τις ελληνικές προτάσεις. Το τρίτο "επτάλεπτο" θα παιχθεί, όπως συμφωνήθηκε, τον Απρίλιο και το τέταρτο τον Ιούνιο. Μέχρι τότε είναι καλύτερα η προσοχή μας να είναι στραμμένη στην προσπάθεια να βάλουμε ή να μην δεχθούμε γκολ στο παιχνίδι και όχι αν πνίγηκε ή όχι κάποιος. Και φυσικά να μην αντιδράμε σαν τους Πόντιους του ανεκδότου...

πηγή: matrix24.gr