Οι πιστωτές μας.....

Νίπτουν τας χείρας τους ?

«Τσιμπούσα τον εαυτό μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχα μεταφερθεί κάπως πίσω στο 2012», 

γράφει η επικεφαλής οικονομολόγος της Manulife Intelligence Μέγκαν Γκριν για το κλίμα που συνάντησε στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ. Εκτός του ότι μια πιθανή χρεοκοπία και έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ βρισκόταν στο στόμα των πάντων, σημειώνει ότι ποτέ στο παρελθόν δεν έχει δει σε τόσο κακό σημείο τις σχέσεις της χώρας με τους πιστωτές της.

Όταν τα δημοσιογραφικά κασετόφωνα έκλειναν, οι πιστωτές αναγνώριζαν τους κινδύνους που προκαλεί η κρίση ρευστότητας, αλλά μετέθεταν τις ευθύνες ο ένας τον άλλον:

 Το ΔΝΤ έδειχνε τους Ευρωπαίους, σημειώνοντας ότι εκείνο δεν μπορεί λόγω του αυστηρού καταστατικού του να χορηγήσει μέρος της δόσης αν δεν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. 

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης σημείωνε ότι εντολέας του είναι το Eurogroup και ότι μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να στηρίξει την Ελλάδα σε αυτή τη φάση. Οσο για την ΕΚΤ, τόνιζε ότι έχει κανόνες που δεν θα παραβεί, «δείχνοντας» σε μια πολιτική συμφωνία των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το είπε χθες ξεκάθαρα και ο πρόεδρος του τελευταίου, Γερούν Ντάισελμπλουμ: «Δεν θα προσφερθεί εύκολη πρόσβαση στα παράθυρα της ΕΚΤ μέχρι να υπάρξει μια στιβαρή συμφωνία με το Eurogroup».

Και ναι μεν η αλλαγή της διαπραγματευτικής ομάδας έγινε δεκτή θετικά στο εξωτερικό, αλλά ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης παραμένει κόκκινο πανί για πολλούς συναδέλφους του στο Eurogroup, στο οποίο θα συνεχίσει να εκπροσωπεί την Ελλάδα. Πηγές των πιστωτών εκτιμούν ότι τα κράτη-μέλη ήταν έτοιμα να προσφέρουν μια λύση, αλλά η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να αποξενώσει, αν όχι και να προσβάλει, τους πάντες. Επιπλέον, της χρεώνουν ιδεοληψία, η οποία εκτιμούν ότι αποτρέπει τη λύση. Παρά τα θετικά μηνύματα των τελευταίων ημερών, κάποιοι θεωρούν ότι είναι ήδη αργά, ότι η χρεοκοπία είναι προδιαγεγραμμένη και το μόνο που παίζεται είναι αν θα είναι άτακτη και αν θα οδηγήσει σε έξοδο από την Ευρωζώνη. Οσοι αναλυτές εξακολουθούν να είναι αισιόδοξοι, όπως η κυρία Γκριν, παραδέχονται ότι η λύση θα επιτευχθεί «μόλις και μετά βίας».

Τα όποια διαπραγματευτικά λάθη της κυβέρνησης, όμως, δεν μειώνουν τις ευθύνες των πιστωτών, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων εταίρων, για την τύχη της Ελλάδας. Σε μια παρουσίαση στο American Enterprise Institute, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Κύπρου Αθανάσιος Ορφανίδης έδειχνε με αριθμούς την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος, το οποίο αρχικά έκρινε ότι το χρέος είναι βιώσιμο και υπολόγιζε ότι η ανάπτυξη θα επέστρεφε το 2012. Οπως τόνισε, το πρόγραμμα σχεδιάσθηκε χωρίς «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ώστε να προστατέψει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες στην Ελλάδα. Στην πορεία αυτές αποχώρησαν, παρά το γεγονός ότι είχαν δεσμευθεί να διατηρήσουν την έκθεσή τους στη χώρα.

«Το μεγάλο ερώτημα είναι αν οι πολιτικοί και στις δύο πλευρές θα είναι πρακτικοί ή ιδεολόγοι», γράφει σήμερα η Μέγκαν Γκριν. Και μπορεί να κατηγορούν την Ελλάδα για ιδεοληψία, αλλά ούτε οι ενδείξεις από την Ευρώπη είναι καλές, αν μη τι άλλο για πολιτικούς λόγους: όπως παρατηρεί, τα άλλα κράτη της περιφέρειας δεν θέλουν να γίνουν υποχωρήσεις απέναντι στην Ελλάδα για να μην ενισχυθούν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα στις χώρες τους, ενώ το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είναι πρόθυμο να αφήσει την Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη. Μπορεί η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ να θέλει να χτίσει μια γέφυρα για να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά είναι η ελληνική κυβέρνηση που θα πρέπει να τη διαβεί, προσθέτει.

Κανείς δεν θέλει να φανεί ότι σπρώχνει την Ελλάδα στον γκρεμό. Ολοι τονίζουν ότι η τύχη της είναι στα χέρια της. Σε τελική ανάλυση, όμως, το κρίσιμο ερώτημα είναι αυτό που έθεσε ο κ. Ορφανίδης στην παρουσίασή του: «Ποιος θα αναλάβει το κόστος ενός αποτυχημένου προγράμματος;». Μόνη η Ελλάδα ή και οι πιστωτές της, που νίπτουν τα χείρας τους ενώ ομιλούν περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης;

Πηγη: kathimerini.gr