Το Σώμα μας !!!!!!

I see you ?

 Παρακολουθεί και παρακολουθείται. 

Τόσο ηγεμονικά αινιγματικό και τόσο μοναχικά φιλήδονο επιδιώκει τη συνάντηση με το άλλο Σώμα. 

Την αγκαλιά και τα παθιασμένα φιλιά. 

Τα γλωσσόφιλα και τις δαγκωματιές. Προσμετρώντας σε κάθε δευτερόλεπτο πάθους την αδηφάγο δαπάνη των εκκρίσεων. 

 Κάθε επαφή παράγει υγρά. 

Χημικές διεργασίες και πρόσφορα λογάκια. 

Το δέρμα έχει τον πρώτο λόγο. 

Η εξωτερική μας στοιβάδα. 

Αυτή η ύλη που περιβάλει το υποκείμενο. 

Που χωρίζει το εντός και το εκτός με τρόπο ζωντανό και πορώδη.

 Αυτό το περιτύλιγμα που ενσαρκώνει το ξεχωριστό άτομο.

 Ένα τοπίο μοναδικό.

 Ένα παλίμψηστο από όλα τα ίχνη της προσωπικής διαδρομής. 

 Σημάδια από καψίματα, ουλές και τραύματα, ενθύμια εγχειρίσεων και εμβολιασμών, κατάγματα και χαραγμένα σημάδια. 

Η αληθινή μας ταυτότητα. 

Το διαβατήριό μας. 

 Το δέρμα μας. Ο σεισμογράφος της προσωπικής μας ιστορίας. 

 Αγγίζω την επιδερμίδα σου και σε διαβάζω. 

Σε στιγμές μοναξιάς και μόνωσης χαϊδεύομαι. 

Πάλι στο δέρμα καταφεύγω. 

Στην επιφάνεια που είναι συνάμα και βάθος εαυτού. Η πρώτη ύλη που ενσαρκώνει την εσωτερικότητα. 

Η επιφάνεια εγγραφής κάθε αίσθησης και κάθε επαφής. 

 Το δέρμα μας είναι το ναρκισσιστικό περίβλημα που μας προστατεύει απ’ την ενδεχόμενη διατάραξη της σχέσης μας με τον κόσμο. 

Η σχέση μας με τον κόσμο είναι ζήτημα δέρματος. Εδώ θα εγγραφεί το ερωτικό κάλεσμα. 

Πάνω σ’ αυτό τον καμβά θα προσθέσουμε μακιγιάζ, κοσμήματα, τατουάζ. 

 Εδώ πάνω στο δέρμα μας θα ξεσπάσουν οι εξουσίες και η εφαρμοσμένη διαστροφή της θεοκρατίας. Περιτομή, εκτομή, ακρωτηριασμός, τρυπήματα.

 Εδώ μονίμως εκτεθειμένα στα βλέμματα των άλλων, τα σημάδια όλων των αρετών και όλων των εγκλημάτων. 

Μια γυναίκα που ο νταβατζής της, της κεντά τα αρχικά του επάνω στο δέρμα. 

Ο γάμος που απαιτεί σημάδεμα, αλλοτρίωση και οικειοποίηση από τον Άλλο. 

 Η εικαστική χειρουργική που μοσχεύει τέχνη στο ανθρώπινο σώμα. 

Ερωτικές αφιερώσεις, εκφράσεις στοργής, δηλώσεις ανυπακοής, εσταυρωμένοι και γυμνές κοπέλες, στιλέτα, πέταλα, σταυροί. 

Πόνος απ’ τη βελόνα και το υποδόριο φαρμάκι που μεταποιεί το δέρμα. 

Σημάδι εκκεντρικότητας. 

Ένας τρόπος δήλωσης μιας κάποιας ζαβολιάρικης κοινωνικότητας.

 Ένα αριστείο αντοχής στον πόνο, που επιδεικνύουμε στους άλλους. 

 Το δέρμα εδώ, περιγράφει μια ρομαντική ιστορία έρωτα και πίστης, που η ζωή αναλαμβάνει να διαψεύσει οδυνηρά.

πηγη: pitsirikidotnet.gr