Μαϊμού ανασύνταξη ??????

Ανασχηματισμός

 Ως τίναγμα της ψόφιας γάτας 

Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών λίγους μήνες πριν εκπνεύσουν κάνουν έναν ανασχηματισμό, που μοιάζει με τίναγμα της ψόφιας γάτας. 

Το τίναγμα της ψόφιας γάτας είναι μια κίνηση που για λίγες μέρες ,

ή εβδομάδες εκλαμβάνεται σαν ανασύνταξη δυνάμεων, αλλά μετά οι δυνάμεις της φθοράς επανέρχονται δριμύτερες. 

 Οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως έχουν χρησιμοποιηθεί σαν επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί προκειμένου να ανακόψουν την όποια κυβερνητική φθορά.

 Όλοι οι ανασχηματισμοί, απ’ όσο θυμάμαι στη μεταπολίτευση, έχουν αποτύχει να αναστρέψουν το κλίμα. 

Οι δυο τελευταίοι μεγάλοι ανασχηματισμοί ήταν αυτός του Γ. Α. Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2011 και αυτός του Α. Σαμαρά την ίδια περίπου εποχή μετά τις ευρωεκλογές του 2014. 

 Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης ΓΑΠ τον Ιούνιο του 2011 δεν κατάφερε να αντιστρέψει το κλίμα και να αποτρέψει το τέλος της κυβέρνησης.

 Μερικούς μήνες αργότερα, το Φθινόπωρο του 2011 παρέδωσε την κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας του κ. Λουκά Παπαδήμου. 

 Ο ανασχηματισμός του Α. Σαμαρά μετά την ήττα στις ευρωεκλογές του 2014 αντί να αντιστρέψει τη φθορά την επιτάχυνε αφού οι οριακές απώλειες στις δημοσκοπήσεις του Ιουνίου, το Φθινόπωρο ξεπέρασαν το 4-5% και τον Ιανουάριο έχασε τις εκλογές με μεγάλη διαφορά. 

 Ο ανασχηματισμός του Γ. Παπανδρέου έγινε μετά από 20 μήνες και του Α. Σαμαρά μετά 24 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας και το σχηματισμό του βασικού σκελετού της υπό ανασχηματισμό κυβέρνησης.

 Αν ο ανασχηματισμός του κ. Τσίπρα γίνει τον Οκτώβριο αυτός θα απέχει μόνο 13 μήνες από το σχηματισμό της παρούσας κυβέρνησης και 20 περίπου από την ανάληψη της εξουσίας το Φεβρουάριο του 2015. Αν αναλογιστεί κάποιος πως η κοινωνία είχε εναποθέσει πολλές ελπίδες (φρούδες κατά τη στήλη ευθύς εξαρχής) ο κ. Τσίπρας είναι από τις περιπτώσεις που ξόδεψε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο που του δόθηκε.

 Τους πρώτους μήνες του 2015 η αποδοχή του στην κοινωνία προσέγγιζε ιλιγγιώδη ποσοστά ενώ τώρα πάνω από το 80% τον θεωρεί τελειωμένη υπόθεση.

 Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις έχουν αχρηστέψει τους ανασχηματισμούς ως εφαλτήριο ουσιαστικής επανεκκίνησης γιατί τους χρησιμοποιούν σαν επικοινωνιακό τέχνασμα ή σαν μηχανισμό αναδιανομής της εσωκομματικής ισχύος με βάση τις πελατειακές πιέσεις των διαφόρων πολιτικών φεουδαρχών. Κατά τις μέχρι τούδε ενδείξεις, ο ανασχηματισμός που ετοιμάζει ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να ξεφύγει από το μοτίβο αυτών των προηγούμενων κυβερνήσεων.

 Θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να αλλάξει τα δεδομένα και να ανασυντάξει τις δυνάμεις του αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων; Ενδεχομένως, υπό προϋποθέσεις ναι. Αν κατά τον ενάμισι χρόνο της διακυβέρνησης είχε καταφέρει να διεισδύσει στο χώρο της κεντροαριστεράς, του κέντρου και γιατί όχι της κεντροδεξιάς. Αν δηλαδή μετά τη σύγκρουση με την πραγματικότητα και τη μνημονιακή "κωλοτούμπα" του 2015 είχε φροντίσει να ηγεμονεύσει του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου αποκλείοντας τη ΝΔ από το δυνητικό πεδίο διεύρυνσης που σχεδόν τείνει να μονοπωλήσει πλέον. 

 Αυτό όμως χρειάζονταν άλλη αντίληψη για τη λειτουργία του κράτους με άξιους, με διαφανείς διαδικασίες και όχι και τους ανειδίκευτους κομματικούς αργόμισθους.

 Κάτι τέτοιο θα χρειάζονταν αναβάθμιση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης και όχι εκδίωξη. 

 Η πολιτική συμμαχία και συγκυβέρνηση με τον εθνολαϊκισμό των "ψεκασμένων" απομόνωσε το ΣΥΡΙΖΑ από τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. 

 Οι για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία απροκάλυπτες παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και τον τύπο μέσω της κωμωδίας της αδειοδότησης των καναλιών, με αυθαίρετους αποκλεισμούς και επιβολή λουκέτων σε υγιείς επιχειρήσεις, αποξένωσε το ΣΥΡΙΖΑ από τις υγιείς δυνάμεις της κεντροαριστεράς και του κέντρου. 

 Ο τελευταίος που επιχείρησε να τον προσεγγίσει πολιτικά αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο στήριξης της κυβέρνησης, ο κ. Λεβέντης είδε αμέσως μετά στις δημοσκοπήσεις τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του.

 Ο κ. Τσίπρας δύσκολα θα βρει πρόσωπα με κύρος πέραν της στενής κομματικής του βάσης για να τους συμπεριλάβει σε έναν ανασχηματισμό. 

Πολύ περισσότερο δύσκολα θα βρει σοβαρούς ανθρώπους να θυσιαστούν στο πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει ο ίδιος και το κόμμα του παγιδευτεί. 

 Την περασμένη εβδομάδα μόλις κυκλοφόρησε το όνομα του κ. Ν. Χριστοδουλάκη ως επικεφαλής κάποιας επιτροπής για το χρέος, ο τελευταίος έτρεξε αμέσως να διαχωρίσει τη θέση του. Μοιραία, ο όποιος ανασχηματισμός θα αναλωθεί μεταξύ φθαρμένων μετριοτήτων της Πασοκοκρατίας που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας και γραφικοτήτων της πολιτικά νεκρής εδώ και δεκαετίες ανανεωτικής αριστεράς. 

Ελάχιστο αντίκτυπο θα προκαλέσει η αντικατάσταση π.χ. της κας Φωτίου από την κα Αυλωνίτου ή της κας Τζάκρη από την κα Ξενογιαννακοπούλου ή του κ. Παρασκευόπουλου από τον κ. Κουβέλη. 

 Παρατηρώντας τα πιθανά χαρτιά με τα οποία θα μπορούσε να εκπλήξει η κυβέρνηση στον ανασχηματισμό, οι επιλογές μη φθαρμένων προσώπων με θετικό αντίκτυπο περιορίζονται σε ελάχιστα πρόσωπα όπως π.χ. του κ. Πιτσιόρλα του ΤΑΙΠΕΔ. 

Είναι αμφίβολο όμως αν κάποιος που έχει σχηματίσει κάποιο πολιτικό κεφάλαιο θα αποφασίσει να το θυσιάσει σε ένα εγχείρημα που μοιάζει ήδη καταδικασμένο, ενώ θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί με καλύτερες προϋποθέσεις στη μετά ΣΥΡΙΖΑ περίοδο που μοιάζει να πλησιάζει με επιτάχυνση.

 Ώδινεν όρος λοιπόν ο ανασχηματισμός και έτεκεν μυν… ή αλλιώς το πιθανότερο είναι να πρόκειται για το τίναγμα της ψόφιας γάτας…

 Οι εκλογές αργά ή γρήγορα θα μοιάζουν σαν τη μοναδική διέξοδο στο αδιέξοδο της οικονομίας. 

πηγη: capital.gr