Ο «Ηλίθιος» ???

Του Ντοστογιέφσκι

 Εργάζεται στο Μέγαρο Μαξίμου 

Για πάρα πολλούς αναλυτές, ο «Ηλίθιος» θεωρείται το καλύτερο έργο του μεγάλου ψυχογράφου και μυθιστοριογράφου Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. 

Το βιβλίο, περιγράφει, με μοναδικό τρόπο, την τεράστια απόσταση που χωρίζει τα «θέλω» ενός ανθρώπου με το «είναι» και τις δυνατότητές του.

 Με μια ιδιότυπη σχιζοφρενική και παρανοϊκή συμπεριφορά, ο ήρωας του έργου κυνηγά τους στόχους του, μέσα από εντελώς παράδοξες μεθόδους. 

Κάνει κακό στον εαυτό του για να λάβει την αγάπη των άλλων, ή σπρώχνει τους άλλους μακριά του, μόνο και μόνο επειδή έχει ανάγκη να τους βλέπει να ξανάρχονται. 

Σήμερα, όσοι πολίτες παρακολουθούν τις επιλογές του Έλληνα Πρωθυπουργού, βιώνουν το έργο του Ντοστογιέφσκι, ζωντανά στην οδυνηρή καθημερινότητά τους.

 Αν πραγματικά, σήμερα στο ξενοδοχείο Hilton, διεξάγεται η τελευταία φάση μιας κρίσιμης και καθοριστικής για το μέλλον της χώρας διαπραγμάτευσης, πως δικαιολογείται ότι απουσιάζει στο εξωτερικό, σε ασήμαντα συνέδρια, το μισό υπουργικό συμβούλιο; 

Αν πραγματικά, είναι το «εργασιακό» το τελευταίο κομμάτι του παζλ της «διαπραγμάτευσης» με τους θεσμούς γιατί δεν έχει συναντηθεί μαζί τους η Υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου; 

Αν πραγματικά, θέλει ο Υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, να πείσει του Γερμανό ομόλογό του Wolfgang Schaueble για το δίκαιο των κυβερνητικών –δήθεν κοινωνικά ευαίσθητων- πρωτοβουλιών γιατί δεν εκμεταλλεύεται την επίσκεψή του στο Βερολίνο για μια –πεντάλεπτη έστω- συνάντηση μαζί του; Αν πραγματικά, ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί τους Ευρωπαίους εταίρους, «δυνάστες του λαού» όπως διακήρυξε στην διαδήλωση για τον Κάστρο στην Αβάνα της Κούβας, γιατί συναγελάζεται σήμερα μαζί τους, εκλιπαρώντας για την ανοχή τους και ακόμη περισσότερα δανεικά ώστε να μειώσει τα πρωτογενή πλεονάσματα; 

Αν πραγματικά ο Πρωθυπουργός θέλει να «διώξει από την Ελλάδα το ΔΝΤ» γιατί πιστεύει ότι θα μπορεί να βγει στις αγορές για δανεικά όσο ο Τόμσεν θα λέει ότι το «ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο»;

 Κάθε κίνηση, κάθε λέξη, κάθε πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει τον αλλόκοτο ήρωα του Ντοστογιέφσκι, τον πρίγκιπα Μίσκιν, που μπερδεύει την πραγματικότητα με τις ιδέες και τελικά θυσιάζεται, αφού η πραγματική ζωή τον υπερβαίνει.

 Μαζί του σταυρώνεται κι ένας ολόκληρος λαός.

 πηγή: toxrima.gr