Της «Κεντροαριστεράς»
Τι θα ήθελα πω
Γράφει η Αφροδίτη Παπαθανάση
Η ελληνική πολιτική σκηνή εδώ και χρόνια βασανίζεται από τα ίδια ερωτήματα:
– Πολιτική ή πολιτική επικοινωνία;
– Πρώτα η Χώρα ή πρώτα το κόμμα;
– Ανάληψη ευθύνης ή λόγος λαϊκισμού και διχασμού;
– Κόμματα παραγόντων ή συστήματα εσωτερικής αξιολόγησης και δημοκρατικής λειτουργίας;
Το πώς έχουν κατά καιρούς απαντηθεί τα ερωτήματα αυτά, εξηγεί την πορεία της πολιτικής κρίσης στη χώρα.
Εξηγεί γιατί από τη μια το λάιφ στάιλ και το απολιτίκ έγιναν κάποια εποχή μόδα για να επανέλθουν τώρα σε αναζητήσεις μιμητών Ευρωπαίων ηγετών.
Εξηγεί από την άλλη, γιατί τόσο εύκολα συνθήματα και σενάρια ανεδαφικά, κατάφεραν και διχάσαν τον ελληνικό λαό.
Για όλα τα ερωτήματα ο προοδευτικός δημοκρατικός χώρος οφείλει να πάρει σαφή θέση.
Είμαστε με την Πολιτική, θέλουμε να υπηρετήσουμε το Δημόσιο Συμφέρον και όχι τον μικρόκοσμό μας, θέλουμε υπεύθυνους πολίτες, όχι ψηφοφόρους μιας χρήσης.
Θέλουμε τον πολίτη ελεύθερο και ανεξάρτητο απέναντι σε κάθε καταχρηστική δική μας εξουσία.
Είμαστε με την Πολιτική και όχι με τον πελατειασμό και την συναλλαγή.
Στον άξονα αυτό θα καλέσουμε όλους τους υποψήφιους του χώρου της «κεντροαριστεράς» να πάρουν θέση.
Καταθέτοντας προτάσεις δημιουργικές, προοδευτικές, μεταρρυθμιστικές για το σήμερα της κρίσης και το αύριο που πρέπει πάνω απο όλα να είναι δίκαιο για όλους.
Δεν έχει δικαίωμα κανένα κόμμα να κάνει τα εσωκομματικά του πρόβλημα της Χώρας.
Αυτό έχει ήδη καταστρατηγηθεί ιστορικά με ολέθρια αποτελέσματα.
Και ο χώρος, που τωρα θέλει να συσπειρώσει δυνάμεις ξανά, δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να χάσει τον κεντρικό του στόχο, προς όφελος οποιουδήποτε συμβιβασμού, εσωτερικής ισορροπίας ή μελλοντικής συμμετοχής ως συμπλήρωμα σε σύστημα διακυβέρνησης:
Πρέπει να υπηρετήσει μιαν άλλη αντίληψη εξουσίας και να δουλέψει για την Αλλαγή της Χώρας.
Το στοίχημα της πρόσπαθειας της «κεντροαριστεράς» προσέλκυσε, για διαφορετικούς λόγους, πλήθος υποψηφίων για επικεφαλής.
Δεν είναι και ό,τι πιο τιμητικό να μπαίνεις σε αυτήν την κούρσα για να διαπραγματευθείς αύριο το δικό σου αύριο.
Αλλά σε μιαν ανοιχτή διαδικασία ο καθένας κρίνεται.
Περιμένουμε άμεσα την απόλυτη δέσμευση των υποψηφίων ότι το αποτέλεσμα της επιλογής του κόσμου στην ανάδειξη του/της επικεφαλής θα τους δεσμεύσει προσωπικά και πολιτικά. Περιμένουμε την απόλυτη δέσμευσή τους ότι δεν είναι στην κούρσα αυτή ως εν δυνάμει υπιψήφιοι βουλευτές ή υπουργοί.
Η προσπάθεια αυτή έχει θετικά σημεία, το ότι προκαλεί το ενδιαφέρον ενός κόσμου που έως τώρα απείχε απογοητευμένος και ότι η διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων και των εν αναμονή θέσεών τους μπορεί να φέρει υπεραξία στο σύστημα, μέσα πάντα από ανοιχτές διαδικασίες διαλόγου.
Η προσπάθεια αυτή έχει ως δύσκολα σημεία, το ότι στο τέλος της διαδρομής των πενήντα ημερών πρέπει να υπάρχει ένα ιδεολογογικό και πολιτικό στίγμα καθαρό, χωρίς υποσημειώσεις και δεύτερες σκέψεις.
Η προσπάθεια έχει ως δύσκολο σημείο τις εσωτερικές ισορροπίες που δεν επιτρέπουν ακόμη μια ενιαία αφήγηση για τη νεότερη ιστορική διαδρομή του χώρου.
Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να αναλώσει περισσότερο χρόνο από όσο πρέπει σε τεχνικά διαδικαστικά θέματα, εκτός, αν επί της ουσίας, τα θέματα αυτά είναι απόλυτα πολιτικά.
Ψηφίζουμε είτε με φυσική παρουσία σε κάλπη είτε ηλεκτρονικά. Ψηφίζουν ενεργοί δημοκρατικοί πολίτες που έχουν ονοματεπώνυμο και δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό μιας φοβικής διαδικασίας που αναζητά διπλά αρχεία, το ένα δε αυτοκαταστραφόμενο.
Ψηφίζω με ευθύνη, αναλαμβάνω ευθύνη.
Δεν κρύβομαι.
Στο ντιμπέιτ ακούγονται, χωρίς ακόμη να έχουν κατατεθεί από τους υποψήφιους επικεφαλής, πολιτικές προγραμματικές πλατφόρμες θέσεων, αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.
Θητείες για βουλευτές και υπουργούς, σύγκρουση του παλαιού με το νέο.
Υπονοούνται ακόμη περισσότερα, κόμματα ή πιο χαλαρά σχήματα, καθώς ο Μακρόν είναι η νέα μόδα.
Και για εμένα το στοίχημα εδώ είναι μεγάλο. Δεν μπορεί κάποιος να πει πως τα κόμματα λειτουργούν άψογα, με εσωτερικούς κανόνες αξιολόγησης και με τον αναγκαίο κάθε φορά διάλογο. Αλλά άλλο κόμμα με καταστατικές αρχές, θέσεις, ιστορική διαδρομή, άλλο πρόσωπο ή πρόσωπα με επικοινωνιακά επιτελεία, όσο χαρισματικοί στο λόγο και να είναι.
Και για μένα πάλι χρειάζονται κανόνες αξιολόγησης και ανανέωσης σε κάθε Δημοκρατικό χώρο, αλλά η νεότητα όσο όμορφη και επικοινωνιακή και αν είναι δεν μπορεί να αποτελεί το απόλυτο πολιτικό κριτήριο.
Καρεκλοκένταυροι υπήρξαν και υπάρχουν ανεξαρτήτου ηλικίας.
Απόλυτο κριτήριο για εμένα είναι να δίνεις λόγο απόλυτο και ειλικρινή για το ποιός και πώς σε βοηθάει στην προεκλογική σου καμπάνια.
Τα συστήματα κάθε φόρα τα «υποψιαζόμαστε», αν και όσοι τα χρησιμοποιούν, ας το παραδεχθούν δημόσια.
Ο Προοδευτικός Δημοκρατικός Χώρος για να ανακάμψει και να πρωταγωνιστήσει ως πόλος εξουσίας, εχει ανάγκη κίνημα πολιτών.
Και επειδή δεν μπορεί να υπηρέτησει κάτι στατικό, αυτό εύκολα μπορεί κάθε συντήρηση να το κάνει, χρειάζεται να εμπνεύσει ότι μπορεί να γίνει ένα αντιδεξιό κίνημα Αλλαγής, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, κίνημα Ισονομίας και Δικαιοσύνης.
Αν δεν καταφέρει να σηματοδοτήσει ότι πιστεύει, παλεύει ειλικρινά για την νέα Αλλαγή, τότε όσους αρχηγούς και να εκλέξει και όση αστερόσκονη επικοινωνίας και αν λάβει δεν θα καταφέρει να συγκινήσει.
Η επαναφορά στην Πολιτική και στον Σεβασμό προς τον Πολίτη, μετά από τόσα χρόνια απαξίωσης της πολιτικής και των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή, είναι έργο δύσκολο, μοναδικό.
Όσοι θέλουν κάτι λιγότερο από αυτό, στις εποχές που ζούμε, θα καούν στον επικοινωνιακό αυτοματισμό τους.
Θα γίνουν γρήγορα δεδομένοι δηλαδή.
*Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ ΕΙΝΑΙ π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου