Ο Πλούτος !!!

Η τελευταία

 Σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη 

 Διακωμωδεί τη κακή διανομή του Πλούτου, που, επειδή είναι τυφλός, πηγαίνει στους κακούς. ~~~~~~~ 

Το μεγαλύτερο κακό σε αυτόν τον κόσμο, έλεγε η Arendt, δεν προέρχεται από ανθρώπους που επιλέγουν να είναι κακοί. Προέρχεται από ανθρώπους που απλώς δε σκέφτονται καθαρά.

 Από ανθρώπους που βλέποντας τα πράγματα μονομερώς, μέσα από παραμορφωτικούς – ιδεολογικούς φακούς, κάνουν αδιανόητα πράγματα θεωρώντας τα, προφανή και κανονικά. 

Στηριζόμενοι σε αυτήν την κανονικότητα, πραγματοποιούμε φοβερά πράγματα με έναν οργανωμένο και συστηματικό τρόπο. 

Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία, άσχημες, εξευτελιστικές, δολοφονικές, απάνθρωπες και απερίγραπτες πράξεις καταλήγουν να αποτελούν ρουτίνα και γίνονται αποδεκτές ως «ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα».

 Αυτό το φαινόμενο η Arendt το ονόμασε "η κοινοτοπία του κακού " 

• Ο στοχασμός δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από την δράση και η δράση δεν μπορεί να συμβαίνει από ανθρώπους που φορούν παρωπίδες. 

Η αποκομμένη από τον κόσμο διάνοια που επικρατεί στον δυτικό κόσμο της νεωτερικότητας, συνιστά μια μορφή εγωισμού που μας απομακρύνει από τους άλλους ανθρώπους αλλά τελικά, και από τον ίδιο τον κόσμο.

 Ο κόσμος, γίνεται για μας «αντικείμενο» προς κατανάλωση κι εμείς μεταλλασσόμαστε σταδιακά σε «μαζανθρώπους» που ακολουθούμε τάσεις και ικανοποιούμε πλασματικά τις ανάγκες μας μέσω της παραγωγής και της κατανάλωσης. 

Η τεχνολογία και η οικονομία μας εγκλωβίζουν σε έναν τρόπο σκέψης που μας αναγκάζει να βλέπουμε τα πράγματα υπό ορισμένο πρίσμα. 

• Η Hannah Arendt είναι η φιλόσοφος που κατάφερε να δυσαρεστήσει όλους όσοι κατατάσσονται εύκολα σε κουτάκια. 

Η κατάταξη σε κουτάκια, η μαζοποίηση κάτω από κοινές ταμπέλες, είναι για την Arendt η απαρχή του ολοκληρωτισμού.

 Η Arendt κατάφερε να δυσαρεστήσει τους δογματικούς φιλοσόφους που απεχθάνονται τον Heidegger, υποτιμώντας το φιλοσοφικό του έργο εξαιτίας της προσωπικής του ζωής. Δυσαρέστησε ακόμα τους Εβραίους εθνικιστές, επειδή αποκάλυψε συνεργασίες τους με τους ναζί, ενώ παράλληλα τους κατηγόρησε για την παρωδία της δίκης του Eichmann. 

Δυσαρέστησε τους σοσιαλιστές, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της αμερικανικής έναντι της γαλλικής ή της οκτωβριανής επανάστασης, διότι η αμερικανική, όπως υποστήριξε, ήταν μια απεριόριστη αναζήτηση πολιτικής ελευθερίας, ενώ η γαλλική και η ρωσική, ένας περιορισμένος αγώνας ενάντια στην φτώχεια και την ανισότητα. 

Δυσαρέστησε επίσης τους κομμουνιστές, επειδή εξίσωσε τον κρατικό ολοκληρωτισμό με το φασισμό και το ναζισμό ως την άλλη όψη του ίδιου απεχθούς νομίσματος. Δυσαρέστησε τους (νέο)φιλελεύθερους των αγορών και της οικονομίας, οι οποίοι ως μικροί Eichmann, πράττουν χωρίς επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους, ανάγοντας σε ύψιστη αξία της ζωής, το χρήμα και την κατοχή πλούτου. 

Άλκης Γούναρης (διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών),