Στο υψηλό ..!

Επίπεδο

 Ο Πολιτικός σχεδιασμός των επικεφαλής κομμάτων, 

είναι ένα δύσκολο σταυρολεξο για λίγους και -πέραν της δημοσιας θέσης- θα πρέπει να συνοδεύεται και από την ορθή στρατηγική για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα (τέχνη του εφικτού). 

Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα Γεννηματά και Μητσοτάκη στο θέμα του μακεδονικού: 

 Η Φώφη Γεννηματά τοποθετήθηκε στο σωστό τάιμινγκ, δηλαδή αφότου έδωσε το χρονικό πλαίσιο διαχειρισης στην κυβέρνηση (η οποια επέλεξε αμφισημία και εκκλησία), μετά το συλλαλητήριο ( σεβόμενη τη συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας και με πολύ προσεκτική και βαθιά πολιτική διατύπωση ), χωρίς αυτοαναφορική διάθεση τύπου "εγώ τολμώ. 

Εσεις;" (αλλά με παραταξιακή συνείδηση) και κυρίως μη αποκλίνοντας από την 25ετή κοινή εθνική γραμμή.

 Ο Μητσοτάκης πάτησε νωρίς τη μπανανόφλουδα της κυβέρνησης και έδωσε εσωκομματική γραμμή αποχής από το συλλαλητήριο, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα και το στρατηγικό έλλειμμα κ την αδυναμία να αφουγκραστεί την κοινωνία.

 Κατόπιν, προσπάθησε να διορθώσει το δευτερο σκέλος με "κάρτα ελευθέρας".

 Εν συνεχεία και στο αδιέξοδο που ο ίδιος εγκλωβίστηκε, επέλεξε να πάρει και αυτός μία θέση στο βάθρο με τους ρασοφόρους και τους ένστολους, ώστε να αποσοβήσει τη δημιουργία ρήγματος στα δεξιά του. 

 Έτσι, μάς καθιστά σαφές ότι δε διαφέρει σε τίποτα από τη σημερινή κυβέρνηση εξυμνώντας τον τακτικισμό έναντι της πραγματικής πολιτικής.

 Το πρώτο αποτελεί υπόδειγμα στρατηγικής με ανάληψη της ευθύνης που εμπεριέχει το κόστος της διπλωματικής ήττας προηγούμενων κυβερνήσεων (σε μείζονα εθνικά θέματα η ασυνέχεια με σκοπό τη μετακύλιση πολιτικού κοστους είναι μη εθνική στάση) ενώ το δευτερο είναι παράδειγμα ελεγχόμενης από τις κομματικες φιλοδοξίες συμπεριφοράς σε αντιδιαστολή με το εθνικό συμφέρον, όπως τουλάχιστον αυτό είχε συναποφασιστεί και συνυπογραφεί και από το κόμμα του. 

 Η προσπάθεια της φιλελεύθερης πτέρυγας της ΝΔ να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, διακωμωδεί ακόμη περισσότερο τον όλο χειρισμό, διότι δε μπορεί να είμαστε και ανίκανοι και λεβέντες. 

 Η υγιής αντίδραση των πρώιμων και όψιμων "φιλελεύθερων" υποστηρικτών της ΝΔ θα ήταν η κριτική στο πρόσωπο του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης.

 Αν δεν υπάρχει το σθένος για κριτική και υπάρχει η διάθεση για αξιοπρεπή δημόσια στάση, τότε "κρείττον του λαλείν το σιγάν". Διότι αλλιώς χάνεται αξιοπιστία και κεινη δεν ανακτάται με ένα νεύμα.

 ΥΓ: Η μεταφορά του διχασμού στη βάση αποδεικνύει ότι η χώρα παραμένει έρμαιο των δημαγωγών και των αριβιστών της δημόσιας σφαίρας.

 πηγή:Stefanos Parastatidis