Δεν μας περισσεύει !!

«Ο Χρόνος»

 Αφρ. Παπαθανάση: 

 1. Δεν βιώνουμε τις συνέπειες και την παράταση της κρίσης μόνο στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. 

Η παράταση και εμβάθυνση της οφείλεται στην αδυναμία μέρους του πολιτικού συστήματος να σταθμίσει το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό. 

Όλες οι άλλες χώρες που έζησαν την περιπέτεια της κρίσης βγήκαν γρήγορα από αυτή καθώς υπήρξε η πολιτική ευθύνη συναίνεσης.

 Και για αυτό, παρά τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες και εικόνες, η στάση και Σαμαρά και Τσίπρα απέναντι στα ιστορικά γεγονότα θα κριθεί ως μοιραία.

 2. Τα προβλήματα στις ζωές των πολιτών δεν τα απαντά καμιά κατηγοριοποίηση τους με επίθετα που εύκολα η ελίτ προσδίδει. Δεν ξυπνά κάποιος το πρωί για να γίνει μηδενιστής ή λαϊκιστής. Σαφώς έχει ευθύνη ο Πολίτης , αυτήν του λόγου, της συμμετοχής, της κρίσης και της επιλογής.

 Αλλά ο Πολίτης πρέπει να έχει και ζωή. 

Την περίοδο 2004-2009 το πελατειακό κράτος των stage – απασχόληση χωρίς δικαιώματα – ξεπέρασε τις 700.000.

 Κατά τη διάρκεια της κρίσης η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 27%. Ποια ζωή; 

Ποια δικαιώματα; 

Πως ζει και πως θα ζήσει ο κόσμος αυτός σε 10 και 20 χρόνια από τώρα; 

Σε αυτό για να απαντήσουμε πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε και λόγο – με σεβασμό – και προτεραιότητες. 

 3. Η κεντρική ιδέα οφείλει να υπηρετεί την ανάγκη αλλαγής της χώρας, όμως χωρίς προτάσεις και μέτρα πολιτικής που να προστατεύουν τον πολίτη δεν πάμε πουθενά.

 Το δύσκολο είναι να εξηγήσεις και να πείσεις την κοινωνία πως το τέλος του διαρκούς εκβιασμού της ανεργίας, η αξιοπρέπεια στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και η εργασιακή και επαγγελματική ασφάλεια θα έρθει μέσα από δομικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, με την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου. 

Καμία καλυτέρευση στη ζωή μας δεν θα προκύψει είτε με μηδενισμούς, είτε με το να συντηρούν συστήματα την διαφθορά ή την αναξιοκρατία.

 Πως πείθεις; τα δείγματα γραφής σε επίπεδο προτάσεων και στάσης αξιακής πρέπει να γίνουν πολύ ισχυρά. 

Πόσο γρήγορα μπορείς να πείσεις; 

Δύσκολο. Θέλει δουλειά.

 4. Ο κίνδυνος στη χώρα δεν έχει να κάνει μόνο με την κρίση. Έχουμε σε εξέλιξη το αφήγημα των Μνημονίων, όχι όμως και την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης. 

Κίνδυνο Δημοκρατίας έχουμε και από τις παρεμβάσεις του βαθέως κράτους στην ανεξαρτησία θεσμών και εξουσιών, αλλά και από την αποστροφή των Πολιτών έναντι της πολιτικής. 

Το ποσοστό αυτών που απέχουν αυξάνεται. Κάθε πιθανή νέα κρίση θα φέρνει στο προσκήνιο αποχή και αύξηση ακραίων και ακροδεξιών δυνάμεων. 

 5. Οι άνθρωποι στην Ευρώπη φοβούνται και το δείχνουν, ακροδεξιοί ενισχύονται και σε χώρες «χωρίς προβλήματα», Αυστρία, Γερμανία, Ολλανδία. 

Ο πολιτικός λαϊκισμός ακούγεται δίκαιος και λογικός γιατί οι αντιστάσεις χάθηκαν.

 Ή καλύτερα δεν υπήρξαν όταν επέτρεπε στο βαθμό που έπρεπε, όταν τα δικαιώματα έναντι της παγκοσμιοποίησης και η δίκαιη διανομή έπρεπε να διαφυλαχθούν από πολιτικές ελίτ, κυβερνήσεις και γραφειοκρατίες.

 6. Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη στη χώρα δοκιμάζεται γιατί σε κρίσιμες στιγμές έχασε την μάχη απέναντι στον λαϊκισμό και τον συντηρητισμό. 

1ον γιατί συντηρητικές αντιλήψεις υπήρξαν και υπάρχουν πέρα από τη Δεξιά και στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο δικό μας χώρο. 

2ον γιατί θεωρούμε πιο εύκολη εσωτερική ισορροπία την «παρθενογένεση» από την υπεράσπιση της ιστορικής μας διαδρομής. 

Διαφωνούν οι μη «πασοκογενεις» δυνάμεις στην αναφορά και υπεράσπιση αυτή, κρυβόμαστε πίσω από σύνθημα του «μας ενώνουν τα όνειρα και όχι οι αναμνήσεις», μόνο που δεν μιλάμε για αναμνήσεις αλλά για την σαφή ιστορική προοδευτική διαδρομή.

 3ον γιατί το 4-2-1 και η «μεγάλη σύμπνοια» με Σαμαρά στοίχισαν και στοιχίζουν στο χώρο.

 4ον γιατί όταν δόθηκε η μεγάλη μάχη της λογικής και του εθνικού συμφέροντος απέναντι στο μίσος, το διχασμό, το λαϊκισμό και την άτακτη χρεοκοπία οι «επιφανείς»- πολιτικοί, δήμαρχοι, ακαδημαϊκός κόσμος, καλλιτέχνες, αθλητές – σιώπησαν στο φόβο του να μην εκτεθούν. 

Μόνο που έτσι, το μίσος, ο διχασμός, ο λαϊκισμός δεν βρήκαν τον αναγκαίο κυματοθραύστη, βρήκαν χώρο να υπάρξουν. 

 7. Σήμερα, η οποία θετική και απόλυτα αναγκαία αναφορά στο δίκαιο και λογικό επιλογών έναντι της χρεοκοπίας δεν αρκεί, γιατί αδυνάτισε η δυνατότητα του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου να δημιουργήσει ένα κίνημα που – εν μέσω κρίσης -θα απαιτήσει να συνεχιστεί προσπάθεια για δομικές αλλαγές. 

Η προσπάθεια αυτή απαιτεί καθημερινή δουλειά, δουλειά βάσης, συζήτηση, συμμετοχή, εκπαίδευση και όχι διαχείριση ρόλων. Θέλει να αφήσουμε το καβούκι και τον προστατευτισμό μας και να μιλήσουμε για αυτά που μας ανησυχούν και πως αυτά αλλάζουν.

 Ρεύμα σκέψης, αντίληψης που δεν είναι φοβικό απέναντι στις επιστήμες, απέναντι στη λογική. 

Ρεύμα σκέψης και αντίληψης που σταθμίζει με όρους δικαιοσύνης και ισονομίας επιλογές και εξελίξεις, ρεύμα προοδευτικό. 

 8. Σήμερα ο χρόνος ήδη κυλά αντίστροφα. 

Έχουμε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις τους επόμενους μήνες και για το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ το σενάριο δεν σταματά την ημέρα των εθνικών εκλογών.

 Αντίθετα ξεκινά από εκεί, κρίνεται η δυνατότητα ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου απέναντι στη συντήρηση και την δεξιά. Δεξιά και «αριστερή» δεξιά. 

 9. Σήμερα ο χρόνος ήδη κυλά αντίστροφα και για τον ΣΥΡΙΖΑ Γιατί γι αυτό που θα κριθεί, πέρα από τις περιπέτειες και τα μη αναγκαία βάρη που πρόσθεσε στον ελληνικό λαό με τα γεγονότα του 2015, είναι η ικανότητα του να προστατεύσει ή όχι Δημοκρατικούς Θεσμούς και Δημοκρατία.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ θυσιάζει την ανάγκη προοδευτικών αλλαγών στο πολιτικό σύστημα για όρους επικοινωνίας, το σύνθημα «παλιό και νέο, έντιμοι και μη» επιχειρώντας να τσουβαλιάσει τους πάντες. Μόνο που ο Καλογρίτσας, ο Σαββίδης κλπ είναι και δικά του δημιουργήματα. 

Παλιό είναι να καταψηφίζεις ΔΙΑΥΓΕΙΑ και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ όπως παλιό είναι να συναλλάσσεσαι με Παπαγγελόπουλο επιχειρώντας παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και να συγκυβερνάς με τους ΑΝΕΛ. 

Επικίνδυνο είναι θέματα εθνικού συμφέροντος να τα διαχειρίζεται ο ακροδεξιός Καμμένος. 

Και θα τραγικό μοιραίο να ζήσει η Χώρα εθνική περιπέτεια εξαιτίας της αστάθειας του Καμμένου, στο όνομα της προσωπικής του επιβίωσης. 

Η τακτική μηδενισμού του ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί το λόγο και την επιχειρηματολογία από ακραίες και ακροδεξιές δυνάμεις που αναζητούν χώρους άσκησης διακυβέρνησης και επιρροής εκτός Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. 

 10. Το ρολόι σταμάτησε για την Δεξιά του κ. Μητσοτάκη, γιατί είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα σύγχρονο αστικό ευρωπαϊκό δεξιό κόμμα. 

Επέλεξε τα συγκοινωνούντα δοχεία με την ακροδεξιά του Βορίδη και του Άδωνη. 

Χάθηκε η ευκαιρία πριν ακόμη ξεκινήσει. 

 11. Γίνεται μεγάλη συζήτηση περί νέου, νεότητας, νεολαίας και νεωτερισμών. 

Η όλη διαδικασία στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ έως τώρα προσέφερε στο χώρο την δυνατότητα να προσθέσει σε όλες τις βαθμίδες και τομείς νέους ηλικιακά ανθρώπους.

 Μεγάλο όφελος. Μεγάλη ευθύνη. 

Οι νέοι για να υπηρετήσουν το νέο ας αμφισβητήσουν δυναμικά κάθε παθογένεια. 

Να μην την επαναλάβουν. 

Πολιτική ενηλικίωση γεννά η σύγκρουση και κανένα κλειστό σύστημα με βιτρίνα την νεότητα. 

 12. Κρινόμαστε από τις επιλογές μας και την πολιτική μας συμπεριφορά. 

Στο τι αντιληφθήκαμε, τι υπηρετούμε και στο τι είμαστε διατιθέμενοι να θυσιάσουμε για την πολιτική μας «διαδρομή». Ουδείς παραπλανημένος.

 Δεν μας περισσεύει ο χρόνος για περιπέτειες σε βάρος του Πολίτη, της Χώρας, της Δημοκρατίας.