Η Αριστερά που χάνεται...?

Μία Επιστολή ... 

Αξίζει να την μοιραστώ μαζί σας...!!! 

 Είναι αλήθεια ότι νιώθω μια ικανοποίηση αρκετά σημαντική εξαιτίας του αποτελέσματος των εκλογών της 26ης Μαίου 2019.

 Και αυτό γιατί φαίνεται ότι η καταιγίδα που ερήμωσε την Ελλάδα, εδώ και πέντε περίπου χρόνια φτάνει στο τέλος της.

 Όμως είμαι βαθιά απογοητευμένος γιατί η Αριστερά της ανθρωπιάς, του σεβασμού του πολιτικού αντιπάλου, των αξιών του δυτικού πολιτισμού χάνεται, αν δεν έχει ήδη χαθεί.

 Από τα πρώιμα νιάτα μου είχα πιστέψει σε αυτή την Αριστερά που οι σύγχρονοι, υποτίθεται, υποστηρικτές της την ντρόπιασαν και την ατίμασαν με τον πιο χυδαίο τρόπο. 

Πριν από την Μεταπολίτευση, οι αριστεροί της εποχής εκείνης διώχθηκαν και πολιτικά και κοινωνικά με τον πιο χυδαίο τρόπο, αλλά ποτέ δεν προσέβαλαν τους διώκτες τους, κράτησαν το επίπεδό τους ψηλά και έδιναν μαθήματα υψηλής πολιτικής γνώσης και συμπεριφοράς. 

Ποιος δεν θυμάται τον Ηλία Ηλιού και το πέρασμά του από το βήμα της Βουλής μέσα σε αντίξοες συνθήκες. 

Μετά τη Μεταπολίτευση, ποιός μπορεί να ξεχάσει τη σοφία, τη νηφαλιότητα, την πολιτική αξιοπρέπεια του Λεωνίδα Κύρκου. Ποιός θα έμενε αδιάφορος στην τιμιότητα, την καταπληκτική γνώση των πολιτικών προβλημάτων της εποχής εκείνης, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ενός Παπαγιαννάκη. 

Δάσκαλοι - διαμάντια στην καθημερινότητα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

 Όλοι αυτοί ήταν η Αριστερά, πάντα ολιγάριθμη αλλά λαμπερή, αξιοσέβαστη και παράδειγμα προς μίμηση για αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται κάτι που ξεφεύγει από τα κοινότυπα.

 Και ύστερα ήλθε η Αριστερά της συμφοράς. 

Ένας εσμός αμόρφωτων, απαίδευτων μωροφιλόδοξων, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι με τον πιο αλητήριο τρόπο τα λάθη των κυβερνήσεων της εποχής εκείνης, έσπειραν το ψέμα, τις απατηλές υποσχέσεις για να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού.

 Οι Έλληνες κουρασμένοι, οικονομικά πιεσμένοι τους την έδωσαν. 

Και τι έγινε ;

 Πέντε περίπου χρόνια τώρα η Αριστερά τους εξαχρείωσε την ελληνική κοινωνία. 

Διαλύθηκαν οι θεσμοί, ο Έλληνας έχασε το εισοδημά του, οι λοιδορίες και οι προσβολές προς τους πολιτικούς αντιπάλους έγιναν κοινός τόπος και η ασυνέπεια λόγων και πράξεων μια ποταπή συνήθεια.

 Θέλουν λένε να προκαλέσουν την ήττα της Άκρας Δεξιάς και του φιλελευθερισμού όταν 4 χρόνια τώρα ο πρωθυπουργός των 360 μοιρών έσφιγγε στην αγκαλιά του το γνήσιο παιδί της Άκρας Δεξιάς, όχι της μαύρης.

Πάλι καλά 

Για αυτή την Αριστερά, έτσι όπως την κατάντησαν, θλίβομαι. 

Και θλίβομαι ακόμα γιατί κάποτε μπορούσα να αναφέρω αυτή την Αριστερά των μεγάλων αντρών και γυναικών που την υπηρέτησαν με αξιοπρέπεια και εσωτερικό μεγαλείο.

Τώρα πια νιώθω τόσο μειωμένος τόσο εξαπατημένος και τόσο ντροπιασμένος.

 Πηγή: Παν. Ραυτόπουλος