Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ....

Παρά το ότι....

 Κατάφερε να αποφύγει μια εκλογική καταστροφή,

 τον Ιούλιο και να μετρήσει τελικώς 
458.000 ψήφους, η πολιτική εικόνα του παραμένει θολή. 

Είναι φυσιολογικό να επικρατεί σήμερα 
μια αναστάτωση στον χώρο του Κινήματος Αλλαγής,
καθώς αυτή την εβδομάδα το σκάφος του παρασύρθηκε από τους ισχυρούς νοσταλγικούς ανέμους της «3ης του Σεπτέμβρη» και βρέθηκε στον βράχο
 του ΠΑΣΟΚ. 

Το πράγμα εξηγείται απόλυτα με πολιτικούς όρους, δεδομένου ότι η τώρα επιχειρούμενη με συνεδριακή σφραγίδα «Αλλαγή» στον χώρο της αστικής Κεντροαριστεράς αφορά μια παράταξη που είναι κάτι παραπάνω από ΠΑΣΟΚ, κατ’ ουσίαν και κατά βάθος τέκνο του… ΠΑΣΟΚ, με το τελευταίο να έχει επιπλέον και τα γενέθλιά του μόλις δύο μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου. 

Συγκινημένοι οι πιστοί στη μνήμη του Ανδρέα, τρέχουν στο Κιλελέρ για να τιμήσουν τους αγώνες του ξεχασμένου, αλλά πάντοτε «δικού τους», Μαρίνου Αντύπα. 

 Συναισθήματα και αναμνήσεις από τις διακηρύξεις του 1974 φωτίζουν τη σκηνή με τον «ήλιο του ΠΑΣΟΚ». 

Αλλά το αμήχανο Κίνημα Αλλαγής του φτωχού 8,10%, που αγωνιά μήπως και μοιάσει με τον ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των αριστερόστροφων ψηφοφόρων του ή μήπως θεωρηθεί από κακόβουλους τρίτους «ουρά» της Ν.Δ., έχει τώρα έντονο ένα ακόμη πρόβλημα: 

 Που η πολυθρόνα της αρχηγού, Φώφης Γεννηματά, που φέρει κατώτερο τίτλο κομματικής ευγενείας εκ του πατρός της, πριονίζεται από τους τους μνηστήρες που προωθούν ο καθένας με τον τρόπο του την άποψη ότι τα ψέματα πρέπει να τελειώσουν, να βάλει λουκέτο το Κίνημα Αλλαγής και να πάρει τη θέση του ένα καθαρό ΠΑΣΟΚ, ως ο μόνος γνήσιος εκφραστής της Κεντροαριστεράς. 

 Τέρμα οι συνέταιροι, τέρμα οι «Ελιές» και οι «Συμπαρατάξεις» και σ’ όποιον αρέσει, που λέει ο λόγος.

 Σίγουρα, το Κίνημα Αλλαγής. δεν στέκει καλά στα πόδια του. 

Παρά το ότι κατάφερε να αποφύγει μια εκλογική καταστροφή τον Ιούλιο και να μετρήσει τελικώς 458.000 ψήφους, η πολιτική εικόνα του παραμένει θολή. 

Η δυναμική του είναι ακόμα χαμηλή και είναι φανερό ότι χρειάζεται πολλή δουλειά από τα επιτελεία του για να αποκτήσει αυξημένο πολιτικό κύρος, με ισχυρές παρεμβατικές δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία.

 Όμως, τα πολιτικά προβλήματα ενός κόμματος με αριστερές, «σοσιαλιστικές» καταβολές είναι πλέον πολύ μεγάλα έτσι κι αλλιώς. 

Γενικότερα, εντός των τειχών της Ευρωζώνης  η «Αριστερά» δεν βρίσκει καθόλου εύκολα θέση και αυτό είναι ήδη πιστοποιημένο σε όλη την Ευρώπη. 

Η φύση αυτής της σκληρής οικονομικής «ζώνης» μπορεί να δεχθεί το πολύ μια άκρως εξημερωμένη «σοσιαλδημοκρατία». 

 Ένα αστικό κεντροαριστερό κόμμα με «ριζοσπαστικό» παπανδρεϊκό παρελθόν, όπως το Κίνημα Αλλαγής., έχει, λοιπόν, μπροστά του πολλές δυσκολίες προκειμένου να «φτιάξει χαρακτήρα» το 2019.

Επιτέλους ας πάρει μια ξεκάθαρη θέση και ο Γιώργος Παπανδρέου για όλες αυτές της εξέλιξής στο Κίνημα Αλλαγής και ας δώσει μια ρωτά προς τα που πάμε και το τι κάνουμε.....

 Όμως, το τελευταίο πράγμα από το οποίο έχει ανάγκη σήμερα μια αστική Κεντροαριστερά είναι να κάνουν σε αυτήν «κουμάντο» οι «ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΤΕΣ»,  και η γερασμένη παρέα τους, αυτή η φορτωμένη με βαριά λάθη και προδότες, που πολύ ακριβά πλήρωσαν οι Έλληνες.... 

 Το μόνο που κατάφεραν είναι να γελοιοποιούν με τα δηλητηριώδη καμώματά τους την Κεντροαριστερά, προσφέροντας χαρές μεγάλες στην Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ετοιμάζεται να ανοίξει τις πόρτες του προς παν το κεντροαριστερό, παραμερίζοντας ακόμα και τις πικρίες του κ. Σκουρλέτη.