Αδιόρθωτος:

 ο Αλέξης, 

Τσάμπα η Ονομασία …???

Το rebranding έχει αξία όταν αλλάζει την εικόνα.

 Και για να αλλάξει η εικόνα ενός πολιτικού, πρέπει αυτός να αλλάξει εσωτερικά. Να κατανοήσει τα λάθη του, να τα παραδεχθεί, να ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτά και να προβάλει νέο λόγο.

Να ρετουσάρει την εικόνα του με πινελιές της υποτιθέμενης ωριμότητας που του προσκόμισαν οι εμπειρίες στους αφανείς διαδρόμους της εξουσίας, οι αποτυχίες, τα λάθη του, ή οι όποιες επιτυχίες του.

Ο Αλέξης Τσίπρας τελευταία έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια επιταχυνόμενων επανεμφανίσεων, ίσως γιατί νιώθει ότι στερεύει ο χρόνος και η λήθη παραμονεύει αυτούς που δεν δηλώνουν παρών.

Κατανοητό και δικαιολογημένο. Όπως είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, οι πολιτικοί είναι σαν τα καράβια ανοιχτής θάλασσας στην ομίχλη. Πρέπει συχνά να χτυπάνε την μπουρού, για να δηλώσουν την παρουσία τους.

Το πρόβλημα με τον πρώην πρωθυπουργό είναι ότι επανεμφανίζεται χωρίς κανένα εσωτερικό rebranding. Εμφανίζεται το ίδιο αμετάπειστος και απροβλημάτιστος για τον βίο και την πολιτεία του. Και τώρα που προσπαθεί να απευθυνθεί σε ευρύτερα σύνολα, εξακολουθεί να επιχειρηματολογεί ψευδόμενος.

Δεν χρειάζεται να προστρέξουμε στο βιβλίο της Μέρκελ για το δημοψήφισμα και την περίφημη κωλοτούμπα, σύμφωνα με το οποίο της εξήγησε ότι ήταν σημαντικό η κυβέρνησή του να δείξει στους πολίτες με πειστικό τρόπο ότι εξάντλησε όλα τα περιθώρια διαπραγμάτευσης (να τους κοροϊδέψει δηλαδή).

Αρκούμαστε στη δήλωση του ιδίου, στο φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου, όπου πρόβαλε τους ισχυρισμούς που κατάπινε αμάσητους το κοπάδι των Συριζαίων οπαδών του. Ισχυρίστηκε ότι δεν έκανε κωλοτούμπα – εις πλάνην προφανώς των διεθνών αναλυτών και των πολιτικών ηγετών της υφηλίου. Το δημοψήφισμα, είπε, ήταν ένα plan B. Και τον βοήθησε… να σώσει τη χώρα!

Δηλαδή, λέει ότι είχε προαποφασίσει να κάνει την κωλοτούμπα και κορόιδευε το λαό, κηρύσσοντας δημοψήφισμα και εργαλειοποιώντας μια ύψιστη θεσμική διαδικασία. Παρέσυρε, έτσι, τον μέσο ψηφοφόρο του σε μια ψευδαίσθηση «εθνικού μεγαλείου», αφού πίστευε ότι με το «Όχι» αποτίνασσε την μπότα των κατακτητών, όπως εκλάμβανε τους δανειστές.

Εάν παραδεχόταν τουλάχιστον την κωλοτούμπα, θα του καταλόγιζε κανείς άγνοια της οικονομικής λειτουργίας και των συσχετισμών δύναμης στο εσωτερικό της ΕΕ. Και παράλληλα, θα του έδειχνε κάποια κατανόηση, θα του αναγνώριζε καλή πρόθεση, απειρία και ρομαντικό δογματισμό.

Με το να δηλώνει ότι ακολουθούσε plan B (προσχεδιασμένη προδοσία της εντολής των πολιτών) δυσχεραίνει τη θέση του, γιατί επιδεικνύει πολιτικό τυχοδιωκτισμό.

Παράλληλα, χαρακτήρισε μύθο τους αριθμούς ότι η διαπραγμάτευση υπό τον Γιάνη κόστισε «100 δισ., 200 δισ., ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε». Μόνο που δεν ήταν ο «καθένας». Είναι υπολογισμός του κατεξοχήν αρμοδίου, του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα.

Μιλώντας στη Βουλή, τον Ιούλιο του 2016, είχε δηλώσει ότι το κόστος που επωμίστηκαν οι Έλληνες φορολογούμενοι - από την περήφανη διαπραγμάτευση - προσεγγίζει τα 100 δισ. ευρώ. Οπότε, αν κάποιος «έλεγε ό,τι ήθελε», ήταν ο ίδιος ο Αλέξης.

Ο οποίος Αλέξης, σε φόρουμ οικονομικού εντύπου, όπου οι ακροατές του ήταν τουλάχιστον ενήμεροι επί των οικονομικών δεικτών, ισχυρίστηκε ότι «με 1% ανάπτυξη δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις».

Το δήλωσε την ίδια ημέρα που ο ΟΟΣΑ ανακοίνωσε τις προβλέψεις του, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα θα έχει μέση ετήσια ανάπτυξη 2,3%, για την τριετία 2024-27, «υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα θα αξιοποιήσει, στο σύνολό τους και εντός προθεσμίας, τους πόρους που διατίθενται από το Ταμείο Ανάκαμψης». Ναι, το 2,3% είναι υπό προϋποθέσεις, αλλά το 1% ανάπτυξη το έβγαλε από τη φαντασία του.

Τέλος, έδειξε να έχει παραμείνει στις παλιές εποχές. Τότε που με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά. Πλέον, οι διαδικασίες εκλογής προέδρου δεν οδηγούν σε εθνικές εκλογές.

Αλλά, κατά τον Αλέξη, μπορούν να προκληθούν «πολιτικά γεγονότα» στην περίπτωση που το κυβερνών κόμμα έχει μια πρόταση που δεν θα έχει την πλειοψηφία. Υπονοεί ότι θα χάσει τη δεδηλωμένη. Ένας ισχυρισμός, που μάλλον συμφέρει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, να τον κάνει φειγ βολάν, για να μαζέψει τα υπό αποσκίρτηση «κουκιά».

Αυτά για ένα rebranding που… δεν είναι rebranding… 

ΠΗΓΗ: Γιάννης Σιδέρης.