Αγαπητοί,
Αφού πρώτα ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή χρονιά, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να διατυπώσω μια απορία, η οποία με βασανίζει εδώ και πολλά χρόνια και την επανέφερε σημερινό γκάλοπ της FOCUS, το οποίο δημοσιεύει η Real News. Στη δημοσκόπηση καταδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι ο λαός θεωρεί (αντίθετα από τα διάφορα μεγάλα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα) ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο καλύτερος Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με 37,4% έναντι μόλις 27,1% του μεγάλου αντιπάλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του οποίου προηγείται με διαφορά μεγαλύτερη των 10 μονάδων. Τα πράγματα γίνονται εντυπωσιακότερα υπέρ του Ανδρέα, όταν συγκρίνονται οι κυβερνήσεις των δύο ανδρών. Η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου της οκταετίας 1981-1989 θεωρείται η καλύτερη με ποσοστό 41,1% έναντι του πολύ ισχνού ποσοστού του 20,4% που παίρνει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή της επταετίας 1974-1980 (πάλι καλά, γιατί αν έβαζαν την πρώτη οκταετία θα έπιανε πάτο)
.
Κατόπιν αυτών δικαιούμαι, νομίζω, να αναρωτηθώ μεγαλοφώνως. Ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιός είναι ο εθνάρχης και ποιός όχι; Ο Ανδρέας κερδίζει κατά κράτος τον Καραμανλή, σύμφωνα με τις καταγραφές όλων των δημοσκοπήσεων που έθεσαν τα ίδια ή παρόμοια ερωτήματα. Κι όμως, ο Καραμανλής αποκαλείται "εθνάρχης". Αλήθεια, για να διατυπώσω και μια δεύτερη απορία: για ποιό λόγο ο Καραμανλής αποκαλείται εθνάρχης; Τι καλό έκανε στην Ελλάδα; Και για να προλάβω τους φανατικούς, σπεύδω να θυμίσω ότι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός του αποδόθηκε πριν τη μεταπολίτευση και απλά, μετά το 1974, τον εδραίωσαν, όσο μπόρεσαν. Γιατί αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, δεν τα κατάφεραν καθόλου καλά.
Και δεν τα κατάφεραν παρότι είχαν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, τους ,μεγάλους και μικρούς εκδότες, όλους τους δεξιούς δημοσιογράφους και τη μεγάλη πλειοψηφία των "αριστερών" δημοσιογράφων, τον Φλωράκη, τον Κύρκο και όλους τους ακολούθους τους και βέβαια τον Μητσοτάκη, ο οποίος στηρίχθηκε από τα μεγάλα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα. Εννοείται ότι είχαν συμμάχους, στην προσπάθειά τους, ότι δεξιό στοιχείο υπήρχε και δεν υπήρχε, ακόμα και τα δεξιά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, όμως, υποχωρούσαν, πάντα, μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή που διαπίστωναν ότι τους περίμενε σε περίπτωση μιας νέας αποστασίας.
Αντίθετα με τον Καραμανλή που είχε όλους αυτούς εναντίον του, ο Ανδρέας είχε μόνο έναν σύμμαχο, τον απλό Έλληνα πολίτη. Αυτός του ήταν αρκετός. Δεν ήθελε και δεν απόκτησε ποτέ συμμάχους από όλους τους προαναφερθέντες.
Γι αυτό και ο απλός Έλληνας πολίτης του αποδίδει τα εύσημα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον πίκρανε.
Αφού πρώτα ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή χρονιά, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να διατυπώσω μια απορία, η οποία με βασανίζει εδώ και πολλά χρόνια και την επανέφερε σημερινό γκάλοπ της FOCUS, το οποίο δημοσιεύει η Real News. Στη δημοσκόπηση καταδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι ο λαός θεωρεί (αντίθετα από τα διάφορα μεγάλα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα) ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο καλύτερος Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με 37,4% έναντι μόλις 27,1% του μεγάλου αντιπάλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του οποίου προηγείται με διαφορά μεγαλύτερη των 10 μονάδων. Τα πράγματα γίνονται εντυπωσιακότερα υπέρ του Ανδρέα, όταν συγκρίνονται οι κυβερνήσεις των δύο ανδρών. Η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου της οκταετίας 1981-1989 θεωρείται η καλύτερη με ποσοστό 41,1% έναντι του πολύ ισχνού ποσοστού του 20,4% που παίρνει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή της επταετίας 1974-1980 (πάλι καλά, γιατί αν έβαζαν την πρώτη οκταετία θα έπιανε πάτο)
.
Κατόπιν αυτών δικαιούμαι, νομίζω, να αναρωτηθώ μεγαλοφώνως. Ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιός είναι ο εθνάρχης και ποιός όχι; Ο Ανδρέας κερδίζει κατά κράτος τον Καραμανλή, σύμφωνα με τις καταγραφές όλων των δημοσκοπήσεων που έθεσαν τα ίδια ή παρόμοια ερωτήματα. Κι όμως, ο Καραμανλής αποκαλείται "εθνάρχης". Αλήθεια, για να διατυπώσω και μια δεύτερη απορία: για ποιό λόγο ο Καραμανλής αποκαλείται εθνάρχης; Τι καλό έκανε στην Ελλάδα; Και για να προλάβω τους φανατικούς, σπεύδω να θυμίσω ότι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός του αποδόθηκε πριν τη μεταπολίτευση και απλά, μετά το 1974, τον εδραίωσαν, όσο μπόρεσαν. Γιατί αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, δεν τα κατάφεραν καθόλου καλά.
Και δεν τα κατάφεραν παρότι είχαν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, τους ,μεγάλους και μικρούς εκδότες, όλους τους δεξιούς δημοσιογράφους και τη μεγάλη πλειοψηφία των "αριστερών" δημοσιογράφων, τον Φλωράκη, τον Κύρκο και όλους τους ακολούθους τους και βέβαια τον Μητσοτάκη, ο οποίος στηρίχθηκε από τα μεγάλα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα. Εννοείται ότι είχαν συμμάχους, στην προσπάθειά τους, ότι δεξιό στοιχείο υπήρχε και δεν υπήρχε, ακόμα και τα δεξιά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, όμως, υποχωρούσαν, πάντα, μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή που διαπίστωναν ότι τους περίμενε σε περίπτωση μιας νέας αποστασίας.
Αντίθετα με τον Καραμανλή που είχε όλους αυτούς εναντίον του, ο Ανδρέας είχε μόνο έναν σύμμαχο, τον απλό Έλληνα πολίτη. Αυτός του ήταν αρκετός. Δεν ήθελε και δεν απόκτησε ποτέ συμμάχους από όλους τους προαναφερθέντες.
Γι αυτό και ο απλός Έλληνας πολίτης του αποδίδει τα εύσημα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον πίκρανε.
Απο:.i-reportergr.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου