- Ο χρόνος , μαλακώνει τα αγρίμια μέσα μας . Τα μερεύει … Κάνει τις “γωνίες” απαλότερες . Μόνο στα πρόσωπά μας ο χρόνος , οξύνει τις γωνίες … Όπως εδώ … κι εδώ … στα μέρη που αγγίζω το πρόσωπό σου … Παντού αλλού , ο χρόνος απαλύνει τα οξύαιχμα και … 60 χρόνια , είναι … μεγάλος , … πολύς χρόνος . 60 χρόνια….- 60 χρόνια , 4 μήνες , 11 ημέρες και … κάποιες ώρες … 6 ίσως … ίσως και 8 … Δεν θυμάμαι πια καλά , μετά από τόσα χρόνια … Είμαι και μεγάλος άνθρωπος πια και ξεχνώ … - Ξέρεις … Το κρατώ όλα αυτά τα χρόνια πάνω μου … Δεν το αποχωρίστηκα ποτέ μου … Είναι το ποιηματάκι που μου έγραψες και μου είπες “όσα χρόνια κι αν περάσουν θα το διαβάζουμε μαζί” …“Έσπειρες ανέμελα σε αναγάπητη γη …………………….κι όμως το ξέρεις καλά παρ’ όλη την ανεμελιά σου ……………………..Είναι δικό μου το δεντρί αυτό , μου ανήκει ……………………..κλπ … κλπ …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου