Σ' αυτές τις εκλογές ?..

Θα κριθεί το τέλος της χώρας ?...

 

Πάσχα των Ελλήνων,  αλλά εμένα για Μεγάλη Παρασκευή μου θυμίζει σήμερα. 

Κάτι ο καιρός, κάτι η μίζερη ζωή που ζούμε, κάτι τα απειλητικά σύννεφα που μαζεύονται πάνω από τη χώρα ξανά, όχι Πάσχα δεν σου κάνει η καρδιά να γιορτάσεις, αλλά γολγοθάδες και επιτάφιους βλέπεις μπροστά σου. Κι είναι και εκείνα τα επίμονα μηνύματα που έρχονται από παντού ότι η ζωή μας θα γίνει ακόμη χειρότερη και πως τα δύσκολα όχι μόνο δεν πέρασαν, αλλά έρχονται - πόσο μακριά είναι ο Ιούνιος; Μια ανάσα δρόμος. Άλλη μια απόδειξη του «κάθε χρόνο και χειρότερα».

Ναι το ξέρω ότι ο ελληνάρας δεν καταλαβαίνει τίποτε από όλα αυτά, ότι και φέτος θα το κάψει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν τον κατηγορώ. Ισως και να είναι καλύτερα έτσι. Αλλιώς δεν βγαίνει το πράγμα. Δεν παλεύεται, πώς το λένε. Αλλωστε, από την Τρίτη του Πάσχα μπορεί με όλη του την άνεση να ξαναπέσει στην κατάθλιψη...

Η χρεοκοπία πάνω από το κεφάλι μας

Α, ίσως και όχι. Διότι από την Τρίτη του Πάσχα έχουμε κανονική προεκλογική περίοδο, με συγκεντρώσεις, με ομιλίες, με τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις, με κόντρες, με επιθέσεις εκατέρωθεν, αλλά και με γελοιότητες - πόσες από αυτές δεν έχουν χρωματίσει τις προεκλογικές περιόδους των τελευταίων χρόνων; Η μόνη διαφορά από το παρελθόν είναι ότι αυτή η προεκλογική περίοδος γίνεται σε συνθήκες απόλυτης κρίσης, με τις πολιτικές δυνάμεις να είναι πλήρως απαξιωμένες και αμφισβητούμενες και με τη χρεοκοπία να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι μας ως... δαμόκλειος σπάθη (που έλεγαν παλιά οι δημοσιογράφοι, αλλά δεν έκανε κανείς τον κόπο να εξηγήσει στον αναγνώστη του από πού προέκυψε ο όρος και γιατί...). Νομίζω ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι πιο κρίσιμες της χώρας από το '74 και μετά - από τότε θυμάμαι. Μπορεί και από πιο πριν, αλλά τότε ήμουν πιτσιρικάς, ανυποψίαστος και ως εκ τούτου αθώος...

Να προχωρήσουμε μπροστά...

Τι κρίνεται σε αυτές τις εκλογές; Το τέλος του δικομματισμού, θα απαντήσουν οι (πολλοί) εξαγριωμένοι της εποχής. Το τέλος της πολιτικής των Μνημονίων, θα απαντήσουν άλλοι. Το τέλος της κρίσης, μπορεί να πουν κάποιοι (υπερ)αισιόδοξοι. Λάθος! Τίποτε από όλα αυτά. Το τέλος της χώρας κρίνεται. Αν το σκεφτείς ώριμα το πράγμα, θα δεις ότι έχω δίκιο. Η χώρα εδώ που έχει φτάσει, μια επιλογή έχει: να προχωρήσει μπροστά. Πίσω δεν μπορεί να πάει. Πώς θα πάει μπροστά όμως; Από μόνη της; Βρέθηκε αυτόματος πιλότος για τη διακυβέρνηση μιας χώρας και θα τον θέσουμε σε λειτουργία, οπότε είμαστε οκέι; Καθαρίσαμε και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε πλέον με οτιδήποτε; Κοιτάξτε, η τελευταία φορά που δοκιμάστηκε αυτόματος πιλότος στη διακυβέρνηση μιας χώρας ήταν όταν την είχε αναλάβει εκείνος ο... απίθανος Καραμανλής, αν θυμάστε. Με τα γνωστά αποτελέσματα, τα οποία βαριέμαι να απαριθμήσω.

Με ισχυρή κυβέρνηση

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να καταλήξω στην άποψη ότι η χώρα πρέπει να έχει μια κυβέρνηση. Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Χωρίς κυβέρνηση, και μάλιστα χωρίς ισχυρή κυβέρνηση, η χώρα θα καταστεί ακυβέρνητη. Ωραία είναι αυτά που ακούγονται περί πολυκομματικών σχημάτων που έχουν ωραίες ιδέες για τη χώρα, τους πολίτες και τη ζωή μας, αλλά υπάρχει και το σκληρό σήμερα. Αυτό που επιβάλλει στιβαρή διαχείριση. Το ποιος μπορεί να την αναλάβει, νομίζω ότι είναι το κρίσιμο για τη χώρα. Και σε αυτό θα κληθούν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι. Ολα τα άλλα, του είδους «η κυβερνητική πρόταση της Αριστεράς», «η δημοκρατική διέξοδος στην κρίση», «το λαϊκό μέτωπο απέναντι στη βαρβαρότητα της τρόικας», μπορούν να χαρακτηριστούν με τη φράση «σε κουβέντα να βρισκόμαστε». Ή, για να το πω πιο απλά, πρόκειται για συζητήσεις μιας άλλης εποχής. Και πάντως όχι της σημερινής, που η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο...

Ανίσχυροι μπροστά στην απεργία του ΚΚΕ

Έγινε, ας πούμε, αυτή την εβδομάδα πολύς λόγος για την απεργία της ΠΝΟ. Για το πόσο έπληξε την οικονομία και τον τουρισμό. Και για το ότι ήταν μια πολιτική απεργία που κήρυξε το ΚΚΕ. Μάλιστα. Γιατί είχε επιτυχία η απεργία της ΠΝΟ - δεν κινήθηκε, ως γνωστόν, κανένα πλοίο. Πολύ απλά, γιατί η κυβέρνηση ήταν ανίσχυρη και ως εκ τούτου δεν μπόρεσε να κάνει το παραμικρό να την αποτρέψει. Αν υπήρχε πραγματική κυβέρνηση θα έβρισκε λύση. Από την επιστράτευση των απεργών, έως τη δρομολόγηση πλοίων από το εξωτερικό για τη διευκόλυνση της μετακίνησης των πολιτών και τη διακίνηση των προϊόντων. Κάτι θα έκανε, τέλος πάντων. Οταν μάλιστα το ΚΚΕ απειλεί ότι θα κάνει απεργίες και το καλοκαίρι, Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, προκειμένου να πλήξει την πιο βαριά βιομηχανία που διαθέτει η χώρα, τον τουρισμό. Μπορεί λοιπόν να επιβιώσει η χώρα χωρίς ισχυρή κυβέρνηση; Εγώ λέω δεν μπορεί...

Δεν χρειάζεται κανένας ξένος παράγοντας

Αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό από τον συνεχιζόμενο ανηλεή βομβαρδισμό από το εξωτερικό, τον οποίο υφίστανται το τελευταίο διάστημα οι πολίτες εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών της χώρας. Κάτι η Λαγκάρντ, κάτι ο Σόιμπλε, κάτι ο Σαρκοζί, κάτι ο ένας, κάτι ο άλλος, οι άνθρωποι λες και έχουν βαλθεί να κάνουν τις εκλογές πάρτι για τις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Είναι τρελό αυτό που κάνουν. Επιμένουν με έναν αδιανόητο τρόπο, που δηλώνει πρωτίστως τη δική τους αγωνία για το εκλογικό αποτέλεσμα, να παρεμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας. Αν η Ελλάδα έχει ανάγκη ισχυρής διακυβέρνησης από τις δυνάμεις που έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αυτό το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα οι πολίτες της χώρας. Δεν χρειάζεται να τους το πει κανένας ξένος παράγοντας. Γι' αυτό, ας μας αφήσουν ήσυχους να επιλέξουμε την κυβέρνηση που θέλουμε. Έγινα σαφής;

Τον ετοιμάζουν για... Κιγκινάτο!
ΜΟΙΑΖΕΙ με ανέκδοτο, αλλά δεν είναι. Διακινείται τελευταία από ορισμένους κύκλους και εξηγεί ώς έναν βαθμό τον εκνευρισμό του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μας απειλεί ευθέως με συνεχείς εκλογές μέχρι να γίνει... πρωθυπουργός! Λέγεται λοιπόν ότι μετά την αδυναμία του προέδρου της ΝΔ να κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές θα τεθεί θέμα ηγεσίας στο κόμμα και θα κληθεί να το αναλάβει εκ νέου ως άλλος... Κιγκινάτος, ο Καραμανλής! Διότι είναι, λέει, ο μόνος ικανός να επανασυσπειρώσει τη μεγάλη εθνική παράταξη - ήτοι να ξαναφέρει στους κόλπους της ΝΔ παλικάρια σαν τον Καμμένο και τον Καρατζαφέρη - και όλοι μαζί να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές πραγματοποιηθούν.

Καλό ε;