Ο ΞΕΦΤΙΛΑΣ??

Ο Νεοέλληνας και η... «ομελέτα» !!

Είναι γεγονός και όποιος δεν θέλει να το δει απλώς εθελοτυφλεί: 

Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποδίδει διαχρονικά στο κράτος σαφώς λιγότερα από αυτά που θα έπρεπε και της αναλογούσαν.
Οι αιτίες του φαινομένου αυτού είναι  πολύ βαθύτερα από την τουρκοκρατία. Είναι βυζαντινής προέλευσης το παράσημο αυτό.
Ανεξάρτητα όμως της καταγωγής του και της αιτίας που το γέννησε, ένα γεγονός παραμένει αναμφισβήτητο: 

Ο Νεοέλληνας θεωρεί, πάππου προς πάππου,
το κράτος εχθρικό και ξένο και όπου μπορεί το κλέβει. Η αντίληψη αυτή που έχει – δικαιολογημένα – εδραιωθεί τις ιστορικές περιόδους της Βυζαντινής κατοχής και της τουρκοκρατίας, παρέμεινε εντελώς αδικαιολόγητα και μέχρι τις μέρες μας.
Και είναι μία από τις σημαντικότερες διαφορές που έχει ο Νεοέλληνας από τον έλληνα πολίτη των κλασσικών χρόνων.

 Να το επαναλάβουμε: Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού,αποδίδει διαχρονικά στο κράτος σαφώς λιγότερα από αυτά που θα έπρεπε και της αναλογούσαν.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στους μπασμένους στο κόλπο, που αποτελούν και το κυρίαρχο διαστρωματικό κατεστημένο που εξουσιάζει την πολιτική οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες.
Αναφέρομαι και στον μέσο έλληνα που πάντα κάτι δεν δηλώνει, πάντα κάτι δεν πληρώνει, είτε αυτό αφορά το σπίτι του, το εξοχικό του, ή τις ελιές που έχει στο χωριό…
Μιλώ για τον έλληνα που δεν έχει ζητήσει αποδείξεις για να πετύχει φτηνότερη τιμή στις διάφορες υπηρεσίες που …αγόραζε, τον έλληνα που χρέωνε την μία πιστωτική κάρτα μετά την άλλη για να συμμετάσχει και αυτός στην πλουσιάδα που γλένταγε γύρω του.
Όποιοι έχουν ακόμα το θάρρος να στέκονται μπροστά στον καθρέπτη ή να μπορούν να κρίνουν συγγενείς , φίλους και γνωστούς με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα μπορούν να καταλάβουν την ακριβή έκταση της αντίληψης και φυσικά της συμπεριφοράς που περιγράφω.

Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που το μονό που το ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση των προνομιών του και των δικαιωμάτων του να γεύεται αποκλειστικά τον κρατικό κορβανά και άσε τους άλλους να «βουλιάζουν». Όταν οι εκπρόσωποι του βγαίνουν στα κανάλια, δεν μιλούν για πολιτική αλλά μόνο για την προβολή του εαυτού τους. Είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των εκπομπών, «ο Τάδε θα μιλήσει για όλους και για όλα», ή «Η τάδε θα μιλήσει για όλους και για όλα». Ποιοι είναι αυτοί οι όλοι και τα όλα ; Μα οι «όλοι και τα όλα» και τα κορόιδα που πιστεύουν στους «νεκροθάφτες τους».

Έχουμε ένα λαό που από Έλληνες έγινε… Νεοέλληνες. 

Είχαμε Καραϊσκάκηδες, είχαμε Κολοκοτρώνηδες, είχαμε Αθανασίους Διάκους και Μακρυγιάννηδες. Είχαμε Βελουχιώτη και Ζέρβα.

Σήμερα έχουμε τους Νεοέλληνες που μια ζωή έτρεμαν μην τυχόν και χάσουν τη καλοπέραση τους. 

Φωνάζετε σήμερα γιατί προβάλουν τα ελληνικά κανάλια τουρκικά σήριαλ ; 

Γιατί δεν φωνάζετε για τα χρέη των καναλιών ; 

Ξέρετε πόσα χρεωστάνε οι περίφημοι «εθνοκτόνοι καναλάρχες» τι στιγμή που οι κυβερνήσεις σας αρπάζουν και το τελευταίο ευρώ από την τσέπη σας ; 

Πόσα χρεωστάνε στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις διάφορες συναλλαγές τους ; 

Γιατί κανείς δεν φανερώνει αυτά τα ποσά ; 

Μα γιατί όλοι κοιμούνται, όχι τον ύπνο όχι του δικαίου, αλλά… του ηλίθιου. 

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και ζήτω ο… «Σουλεϊμάν ο Χαζοπρεπής».

Αλλοίμονο σε όσους παρατήσαμε λαμπρές καριέρες στο εξωτερικό και ήρθαμε σε αυτή την χώρα γοητευμένοι από το όραμα της πατρίδας. 

Τώρα είναι αργά για να γυρίσουμε πίσω όσο και αν χτυπάμε τα κεφάλια μας στον τοίχο. Όλα τα όνειρα μας για αυτή την χώρα, όταν παρατούσαμε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ενώ μας παρακαλούσαν να μείνουμε για να διδάξουμε στα ξένα πανεπιστήμια, έγιναν παρανάλωμα της νεοελληνικής διαστροφής. 

Τώρα οι νέοι μας φεύγουν σε ένα καινούργιο «παιδομάζωμα», ενώ εμείς «βουλιάζουμε» στην νεοελληνική αποχαύνωση μας.

Αλήθεια σε όλα αυτά τι μας απομένει ; 

Κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει. Μια παροιμία

λέει πως, «αν δεν σπάσεις τα αυγά δεν γίνεται ομελέτα», με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. 

Το πρόβλημα είναι ποιος θα έχει το θάρρος να σπάσει τα αυγά. Και το πρόβλημα είναι ότι όσο δεν τα σπάζουμε, θα… μένουμε νηστικοί μέχρι θανάτου.