Στίχοι και μελωδίες

Για το φθινόπωρο...

Πίνακας.katia.vourdouni

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι. Σύμφωνα με τον υπέροχο και πασίγνωστο αυτό στίχο του Οδυσσέα Ελύτη (πρόκειται για την αρχή του ποιήματος «Ελένη», από την ενότητα «Σποράδες» της Συλλογής «Προσανατολισμοί»), το καλοκαίρι δεν έφυγε ακόμη, αφού δεν έχει πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής, τουλάχιστον μέχρι τώρα που γράφω αυτό το κείμενο… Ο ήλιος εξακολουθεί να κυριαρχεί σ’ έναν καταγάλανο ουρανό, τα τζιτζίκια δεν λένε να σωπάσουν μέσα στων δέντρων τις φυλλωσιές, οι παραλίες δεν έχουν ακόμη ερημώσει…

Κι όμως όλοι έχουμε την αίσθηση πως το φθινόπωρο αποτελεί πια πραγματικότητα, καθώς βιώνουμε τα πρώτα ανεπαίσθητα βήματα του το μεγάλωμα της νύχτας, το δροσερό αεράκι τα πρωινά και τα βράδια, την επάνοδο των περισσότερων παραθεριστών…

Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός το ότι το φθινόπωρο, αυτή η εποχή της γλυκιάς μελαγχολίας τόσο στη φύση όσο και στην ανθρώπινη ψυχή, υπήρξε ανέκαθεν και θα είναι, για πάντα, μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης και για τους ποιητές και για τους μουσικοσυνθέτες, Έλληνες και ξένους… Πόσα, στ’ αλήθεια, ποιήματα και πόσες μελωδίες έχουν γραφεί γι’ αυτή την εποχή, που ο καθένας μας – άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο – αγαπάει και περιμένει!