ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΛΥΣΗΣ !!

ΤΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 

ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ

Το σίγουρο είναι ότι στη σημερινή πρώτη ψηφοφορία, για τον ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ο εκλεκτός των κομμάτων της κυβέρνησης (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), ο Σταύρος Δήμας, δεν θα συγκεντρώσει τις 200 ψήφους που απαιτούνται ώστε να αναλάβει το ύπατο αξίωμα της χώρας.

Το ερώτημα είναι: πόσες θα συγκεντρώσει; Αν υπερβεί τις 170 έχει κάποιες ελπίδες στην τρίτη ψηφοφορία (που θα γίνει στις 29 Δεκεμβρίου και στην οποίαν απαιτούνται 180 ψήφοι) να εκλεγεί. Αν οι ψήφοι που θα λάβει σήμερα είναι κάτω από 170 τότε το πιθανότερο είναι η χώρα να οδηγηθεί, λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ, σε εκλογές.

Για την κυβέρνηση το άριστο θα ήταν ο Σταύρος Δήμας να μπορούσε, στη σημερινή πρώτη ψηφοφορία, να συγκεντρώσει περίπου 175 θετικές ψήφους. Όμως, με βάση τις τοποθετήσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και τις δηλώσεις των ανεξαρτήτων βουλευτών, αυτό θα πρέπει να θεωρείται ανέφικτο.

Και οπωσδήποτε θα είναι ολοκληρωτική νίκη της αντιπολιτεύσεως εάν ο Σταύρος Δήμας δεν καταφέρει να ξεπεράσει τους 165 ψήφους.

Τα όσα, τρομοκρατικά, έχουν ακουστεί για το τι θα συμβεί στη χώρα εάν δεν εκλεγεί ΠτΔ και οδηγηθούμε σε εκλογές είναι σίγουρα απαράδεκτα, όμως θα πρέπει να προβληματίσουν τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του καθώς όχι μόνον, σε σημαντικό βαθμό, είναι αλήθεια, αλλά και είναι πολύ πιθανόν να συμβούν εάν δεν καταφέρουν να διαχειριστούν -από θέση κυβερνητικής ευθύνης όπερ και το πιθανότερο, με βάση τις δημοσκοπήσεις- με σύνεση και σε πνεύμα συνεργασίας με τους εταίρους-δανειστές μας την "επόμενη μέρα".

Από τη στιγμή που κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν απεδέχθησαν την, διατυπωθείσα από πολλές πλευρές, πρόταση για συναινετική εκλογή ΠτΔ με ταυτόχρονο ορισμό ημερομηνίας εκλογών εντός του 2015, είναι επόμενο ότι αναλαμβάνουν εις το ακέραιον και τις ευθύνες για ότι αρνητικό ήθελε συμβεί στο προβλεπτό μέλλον. Πάντως υπάρχει ακόμη καιρός να το σκεφτούν και να το υιοθετήσουν έστω και την υστάτη στιγμή. Και θα ήταν ευχής έργο εάν μπορούσε κάποιος ή κάποιοι να τους το επιβάλουν.

Εάν αυτή η λύση δεν ευδοκιμήσει, και από τη στιγμή που κυβέρνηση και αντιπολίτευση απορρίπτουν και τη δεύτερη λύση - η παρούσα Βουλή να εκλέξει ΠτΔ και κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας- τότε ίσως θα πρέπει από αύριο κιόλας να συμφωνήσουν στον ορισμό μιας "εθνικής ομάδας", η οποία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα για τον ΠτΔ ή τις εκλογές, θα διαπραγματευθεί με τους εταίρους δανειστές μας τη συμφωνία για την αξιολόγηση, την πιστοληπτική γραμμή και τη βιωσιμότητα του χρέους.

Στην ομάδα να συμμετέχουν -με εκπροσώπους τους- κόμματα, παραγωγικοί φορείς και κοινωνικές οργανώσεις. Εν πάσι περιπτώσει να είναι ότι πιο καλό (σε επίπεδο δυνατότητας πολιτικής σύνθεσης, τεχνοκρατικής επάρκειας και κατανόησης της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικής πραγματικότητας) διαθέτει η χώρα.

Τα κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν, ανεξαρτήτως ποιός θα είναι στην κυβέρνηση, ότι θα στηρίξουν ομοθύμως αυτή την ομάδα και θα κάνουν αποδεκτή, επίσης ομοθύμως, τη γραμμή στην οποίαν θα καταλήξει σχετικά με το τι δεχόμαστε και τι απορρίπτουμε στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές μας.

Νομίζω ότι μια τέτοια ομάδα συμφέρει πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον είναι αυτός, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που θα αναλάβει να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Και τούτο επειδή θα του δώσει τη δυνατότητα να κάνει, χωρίς σημαντικούς εσωκομματικούς κραδασμούς, τη στροφή προς τον ρεαλισμό, η οποία και απαραίτητη είναι και πλέον το παραδέχονται αρκετά από τα στελέχη του, ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται πιό κοντά στην ηγετική του ομάδα.

Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, θα μπορεί να κυβερνά και να προωθεί τις πολιτικές, το πρόγραμμα και τις θέσεις της σε όλους τους υπόλοιπους τομείς και ταυτόχρονα να μην έχει τη φθορά -αφού με βάση τους κοινούς τόπους που θα έχουν εξευρεθεί και συμφωνηθεί θα τη μοιράζεται με τους υπολοίπους- από τη διαπραγμάτευση και τη συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές μας.

Μιά τέτοια "εθνική ομάδα" είναι σίγουρο ότι θα τύχει της αποδοχής και της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων, η οποία αποζητά τη συνεννόηση και τη συναίνεση. Επιπροσθέτως, οι "κοινοί τόποι", στους οποίους θα καταλήξει και τους οποίους θα διαπραγματευθει με τους ξένους, θα γειώσει το λαϊκισμό και θα λειτουργήσει διαπαιδαγωγικά για τους πολίτες. Και οπωσδήποτε θα αποτελέσει ένα ισχυρό όπλο έναντι παράλογων απαιτήσεων των δανειστών μας, οι οποίοι, σε αρκετές περιπτώσεις, εκμεταλεύονται υπέρ τους τον δικό μας διχασμό.

Ο τελευταίος λόγος, για τον οποίον θεωρώ ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί με υπευθυνότητα και σοβαρότητα η ως άνω πρόταση, είναι επειδή πιστεύω πως, και παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, το πρόβλημα της χώρας, το επόμενο διάστημα, θα είναι αποκλειστικά οικονομικά και ήκιστα θα ενδιαφέρει ποιά πολιτική παράταξη θα ασκεί τη διακυβέρνηση. Χθες, μια τέτοια "εθνική ομάδα" διαπραγμάτευσης, το πολιτικό σύστημα ίσως δεν ήταν ώριμο να την δεχθεί, επειδή ίσως κυριαρχούσαν οι κομματικές σκοπιμότητες και η προσπάθεια των πολιτικών να ρίξουν την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Σήμερα είναι αναγκαιότητα, πρέπει να γίνει και αν χρειαστεί να επιβληθεί...

Πηγή matrix24.gr