Ο χρυσός εξακολουθεί και λάμπει, 
αλλά λιγότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια. Από το 2011 που θάμπωσε τις αγορές με τα 1950 δολάρια η ουγγιά, έχει τώρα προσγειωθεί στα 1.105 δολ. και κατά πως φαίνεται θα συνεχίσει την καθοδική του πορεία με το δολάριο να ενισχύεται.

Το παράδοξο είναι ότι όπως και την άνοιξη του 2014 έτσι και τώρα οι αιτίες της απώλειας λάμψης του ενδέχεται να αλλάξουν τους όρους και τις προϋποθέσεις για μία αναπάντεχη προτίμηση μιας μερίδας – μικρής – της αγοράς κεφαλαίων για τα περιφρονημένα ελληνικά ομόλογα αν βέβαια δεν υπάρξουν στο μεταξύ ανατροπές στο ήδη ταραγμένο ελληνικό περιβάλλον.

Το φθινόπωρο του 2013 ενόψει του απόφασης της FED να προχωρήσει στην διακοπή του προγράμματος "ποσοτικής χαλάρωσης" το Capital.gr και το "Κεφάλαιο" είχαν με επιμονή επισημάνει ότι η αναστροφή των ροών κεφαλαίου στην διεθνή σκηνή λόγω του αμερικάνικού tapering θα μπορούσε να δημιουργήσει εκτάκτως και για ορισμένο διάστημα μία ζήτηση απροσδόκητη ζήτηση για τα ελληνικά ομόλογα.
Το tapering πράγματι άρχισε τον Ιανουάριο του 2014 και κάπου εκεί στις αρχές της άνοιξης άρχισε να "ψιθυρίζεται" η προσδοκία για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και το περιβόητο success story. Η αλήθεια βέβαια ήταν εντελώς διαφορετική. Αυτό που συνέβαινε ήταν ότι μία έστω και προσωρινή καθησυχαστική κατάσταση στην Ελλάδα θα έλυνε τα χέρια των επενδυτικών οίκων που "έψαχναν" για υψηλές αποδόσεις καθώς έφευγαν από την περιφέρεια και αναζητούσαν απεγνωσμένα λύσεις στις μητροπολιτικές περιοχές της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Και πράγματι αυτό έγινε και βοηθούντος του κλίματος προσδοκιών που είχε δημιουργηθεί με την υπό προϋποθέσεις έγκριση της υλοποίησης του προγράμματος από το Eurogroup ενόψει Ευρωεκλογών, η Αθήνα άρχισε να βγαίνει με το πενταετές και το τριετές ομόλογο μέχρι που έσκασε η περίπτωση της Banco Espirito Santo στην Πορτογαλία και η παρένθεση της "εξόδου" έκλεισε άρον – άρον …
Τώρα φαίνεται για τους ίδιους λόγους να διαμορφώνεται μια ανάλογη αλλά διαφορετική "ευκαιρία".
Η πτώση του χρυσού έχει πίσω της ορισμένα γεγονότα και προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί στις αγορές κεφαλαίου οι οποίες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και πάλι μία τέτοια "τρύπα προσδοκιών" για τον ευρωπαϊκό νότο.
Η Fed έχει ανακοινώσει ότι ίσως και μέσα στον χρόνο – το φθινόπωρο – θα μπορούσε να αυξήσει τα επιτόκια, το δολάριο θα κινηθεί ανοδικά ο πληθωρισμός δεν φαίνεται να στοιχειώνεται από τις ανησυχίες πως τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης θα τον εκτίνασσαν σε ανεξέλεγκτα ύψη. Οι χαμηλές προσδοκίες για την ανάπτυξη και την παγκόσμια ζήτηση έχουν επίσης επηρεάσει τις τιμές των μετάλλων και η πορεία της οικονομίας της Κίνας έχει αυξήσει κατακόρυφα τις ανησυχίες.
Στο σύνολό τους οι παράγοντες αυτοί κάνουν τις προσδοκίες για τις τιμές του χρυσού να θαμπώνουν και ενισχύουν την εκτίμηση ότι με το που θα παρθεί η πρώτη απόφαση για αύξηση επιτοκίων από την Fed η έξοδος κεφαλαίων από την περιφέρεια που έχει ήδη αρχίσει εδώ και ένα χρόνο και έχει επηρεάσει αρνητικά τις τιμές του χρυσού, θα ενισχυθεί και θα ξαναδούμε "διψασμένους" επενδυτές σε αναζήτηση αποδόσεων.
Βέβαια η κατεύθυνση αυτών των ροών κεφαλαίου ήταν και θα παραμείνει η Νέα Υόρκη κατά πρώτο, το City αλλά και οι ευρωπαϊκές αγορές.
Σε αυτή την διαδρομή αναζήτησης ο ευρωπαϊκός νότος θα λάμψει και πάλι όπως το 2014.
Αν τα ελάχιστα διαθέσιμα στις αγορές ελληνικά ομόλογα αποκτήσουν μεγαλύτερο βάθος και η κατάσταση στο μεταξύ δεν παρουσιάζει αυξημένους κινδύνους (συναλλαγματικούς, χρηματοπιστωτικούς κ.λ.π.) τότε δεν αποκλείεται να ξαναδούμε σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος τα φαινόμενα της άνοιξης του 2014…
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον βέβαια η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα πάρει άλλη διάσταση και θα διευκολυνθεί σημαντικά, αν βέβαια οι οπαδοί της "μικρής και ισχυρής ευρωζώνης" δεν φροντίσουν στο μεταξύ να δημιουργήσουν νησίδες αποκλεισμού από το …ποτάμι των κεφαλαιακών ροών που θα κινηθούν βίαια και μέσα από την Ευρωζώνη. 

πηγη: capital.gr