«Ο Γάιδαρος του Μπουριντάν».

Τελικά ?

Κάθε μέρα που περνά,

και πλησιάζουμε στις εκλογές τις οποίες ούτως, ή άλλως δεν θα αποφεύγαμε- 

οι κατηγορούμενοι ως  «συνομωσιολόγοι», «Κασσάνδρες», οπαδοί της μαύρης προπαγάνδας, λάτρεις της προβοκατόρικης ενημέρωσης και υπονομευτές που έλεγαν ότι τα μνημόνια θα φάνε και άλλες κυβερνήσεις… επαληθεύτηκαν.

Και η κυβέρνηση διαλύθηκε, δεδομένου ότι από καιρό είχε χωριστεί σε στρατόπεδα, και σκληρό μνημόνιο εξακολουθεί να υπάρχει, και εκλογές θα γίνουν στις 20 του Σεπτέμβρη, από τις οποίες θα προκύψει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ειδικού σκοπού στην οποία θα μετέχουν μόνο οι εκλεκτοί… όχι του λαού, αλλά των ευρωπαίων εταίρων και των δανειστών.

Όλοι αυτοί που κάνουν βαθιές υποκλίσεις στα αφεντικά τους της Ευρωζώνης που τους προωθούν και μας απειλούσαν να ψηφίσουμε «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, έστω και αν αποδείχτηκε πως έγινε για να βάλει ο κόσμος τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του θα μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα που θα αποφασιστεί.

Είναι οι ίδιοι που τα τελευταία χρόνια μας παροτρύνουν να γίνουμε ευρωλιγούρια και δείχνουν το παράδειγμα πέφτοντας πάνω στις υποσχέσεις των ευρωπαίων όπως τα παπάκια του πάρκου στα ψίχουλα που τους πετούν οι επισκέπτες.

Το έργο προχωρά βάσει σεναρίου και η μία πράξη του δράματος διαδέχεται την άλλη. Χωρίς ιδιαίτερη πλοκή ομολογουμένως, αλλά με αρκετή αγωνία δεδομένου ότι άπαντες περιμένουν να δουν ποιος θα είναι τελικά ο «από μηχανής Θεός» που θα αλλάξει τα πράγματα.

Άλλωστε, η πρόσφατη ιστορία αυτού του τόπου έχει αποδείξει πως περιόδους κρίσης, οι… προστάτιδες δυνάμεις ετοιμάζουν σε ταχύρυθμα τμήματα φροντιστηρίου τον -κάθε φορά- νέο σωτήρα της πατρίδος.

Βέβαια, ο μικρός Αλέξης μπορεί να χαρακτηριστεί ποικιλοτρόπως, αλλά σε καμία περίπτωση «σωτήρας».

Για άλλον λόγο ήρθε και ας συνέχισε στο διάγγελμά του την παράδοση των πρωθυπουργών που παρέλαβαν «καμένη γη» παρουσιάζοντας τον εαυτό του και την κυβέρνησή του ως ανυποψίαστα θύματα.

Αν ήταν κομμάτι στο παιχνίδι «στρατέγκο», πιθανότερο θα ήταν να απεικονίζει τον σαμποτέρ, ή την «βόμβα», αλλά τον «στρατηγό», ή την «σημαία»… δύσκολο.

Από καιρό, άλλωστε, οι επικριτές του κυρίως στην Ευρώπη, υποστηρίζουν ότι επελέγη προκειμένου να αποτελέσει τον «δούρειο ίππο» στην διάλυση της Ευρωζώνης.

Να μην μας διαφεύγει βέβαια, ότι όπως πάει το πράγμα η «πρώτη φορά αριστερά», πιθανότατα να είναι και η τελευταία φορά αφού το μόνο που πραγματικά κατάφερε αυτή η κυβέρνηση ήταν, ίσως, να επαληθεύσει το νοητικό πείραμα, γνωστό ως «ο όνος του Μπουριντάν».

Του γάλλου ιερέα και φιλοσόφου ο οποίος λέει ότι αν έχεις έναν γάιδαρο πεινασμένο και τον αφήσεις ανάμεσα σε δύο δεμάτια σανό, τότε αυτός θα πεθάνει από την πείνα γιατί δεν θα μπορεί να αποφασίσει ποιό να διαλέξει.

Ακριβώς έτσι την πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ταυτοχρόνως τόσο πεινασμένος να αναλάβει την εξουσία της χώρας, όσο και να την ασκήσει επαναστατική πολιτική που ασκούσε ως αντιπολίτευση στο πεζοδρόμιο.

Ήταν ταυτόχρονα πεινασμένος να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ και τους θεσμούς της, όσο και να κρατήσει την χώρα εντός της Ευρωζώνης για να μην χάσει τον Ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και δυσαρεστήσεις τους καλομαθημένους Έλληνες.

Και τελικά… πέθανε και σαν κόμμα και σαν κυβέρνηση.

πηγη: dotnews.gr