Ανύπαρκτο ???

Το ενδιαφέρον 

Της Κωνσταντίνας Γογγάκη 

Της πολιτείας για τον λαϊκό αθλητισμό

 Της Κωνσταντίνας Γογγάκη 

 Η έναρξη του νέου έτους φέρνει στο νου προσμονές απραγματοποίητες αλλά και καινούριες ελπίδες. 

Ο άνθρωπος, ως δισυπόστατο ον, καλείται να επιτύχει την πλήρωση των ψυχικών και των σωματικών του επιθυμιών, που αποτελεί την προϋπόθεση της προσωπικής ισορροπίας. 

Μαζί με όλα τ’ άλλα καλείται να προσδιορίσει και τη σχέση με το σώμα του, που είναι το μέσον με το οποίο έρχεται σε επαφή με τη φύση και τη φυσική του υπόσταση. 

 Στον σύγχρονο κόσμο, ωστόσο, ο τεχνολογικός καπιταλισμός και ο πολιτισμός της ακινησίας έχουν καθηλώσει το ανθρώπινο σώμα σε μια απραξία, που οδηγεί σταδιακά στον εκφυλισμό των σωματικών μελών. 

Η σχέση του ανθρώπου με το σώμα του, ειδικά στην Ελλάδα, είναι ανεπαρκής, ενοχική, χωρίς σεβασμό προς αυτό.

 Κι ενώ η αναγκαιότητα της φυσικής δραστηριότητας αποτελεί δικαίωμα κάθε ανθρώπου και κάθε ηλικίας, όμως, ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστική συζήτηση για την ανθρώπινη σωματική υπόσταση. 

Αντιθέτως, εγκλωβισμένη η πολιτεία στη λογική της δήθεν «εθνικής» προπαγάνδας και οι φορείς στη λογική του κέρδους, αντιμετώπισαν τον «αθλητισμό» και τις «επιτυχίες» του ως την παχιά αγελάδα απ’ την οποία είχαν να αποκομίσουν οφέλη. Αυτή, κυρίως, η ανταγωνιστική μορφή, απασχόλησε έκτοτε το πολιτικό σύστημα, ενώ ο «λαϊκός» αθλητισμός, αντί ν’ αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του αθλητικού οικοδομήματος, έμεινε στη σφαίρα της ανυπαρξίας. 

Η αδιαφορία της πολιτείας, η ανεπάρκεια των παραγόντων και η έλλειψη των αναγκαίων υποδομών, καθιστούν απαγορευτική μια δραστηριότητα η οποία συμβάλλει στην αίσθηση της σωματικής ευεξίας και στη διατήρηση της υγείας. 

 Πόσα θα κέρδιζε η πολιτεία από όλα αυτά! 

Πάρκα, κολυμβητήρια, δημόσιοι χώροι άσκησης, ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι, προσφέρουν μεγάλη χαρά και ικανοποίηση, όταν υπάρχουν, είναι προσβάσιμοι και μπορεί καθένας να τα αξιοποιήσει.

 Η ενίσχυση κάθε μορφής λαϊκού αθλητισμού είναι απολύτως απαραίτητη, καθώς η γυμναστική, η κίνηση, το παιχνίδι δίνουν την αίσθηση μιας ζωντανής κοινωνίας, και μιας πολιτείας που ενδιαφέρεται για τη δημιουργική συνύπαρξη των μελών της. 

 Επί του παρόντος ας αρκεστεί κανείς στην ύπαρξη των ιδιωτικών γυμναστηρίων που, τουλάχιστον, υποκαθιστούν κάπως την αδυναμία της πολιτείας να προσφέρει στους πολίτες την αναγκαία άσκηση. 

 *Η Κωνσταντίνα Γογγάκη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Αθλητισμού στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών