Δεν είμαστε

Άγιες κοινωνίες. 

 Δεν είμαστε απολύτως δίκαιες 

και ισόνομες.

 Το ξέρω. Είμαστε όμως η καλύτερη εκδοχή οργανωμένης κοινωνίας που υπάρχει και έχει προοδεύσει και προκόψει. 

Ενίοτε και πάνω σε πτώματα.

 Όμως είμαι ο μόνος που μου παρέχει τα εργαλεία για να σταματήσω αν πραγματικά θέλω ως πολίτης, ως άτομο, ως προσωπικότητα, ως μέλος της κοινωνίας, ως κομμάτι του έθνους μου,

ως ένα κύτταρο αναπόσπαστο της Ευρωπαϊκής οικογένειας, κάθε αδικία, κάθε στραβό και κάθε άδικο. 

Είμαι αυτός που μου επιτρέπει να κάνω λάθος, να αναθεωρήσω, να δοκιμάσω, να είμαι, να αλλάζω, να συζητώ, να ψάχνω, να δέχομαι, να απορρίπτω, να διαφωνώ, να τσακώνομαι, να δικάζω και να δικάζομαι, να ερωτεύομαι όποιον θέλω, όπως θέλω, να πιστεύω όπου και όπως θέλω να λατρεύω κατόπιν επιλογής μου σε θεούς, ομάδες, συγκροτήματα. 

Και κυρίως είμαι αυτός που ο ΦΟΒΟΣ δεν με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα.