Η Ελληνική Επανάσταση !!!!!

Η Επανάσταση του 1821

 Ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 

 με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους. 

Η καταδίκη σε θάνατο και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη….Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης: 

Και οι τρεις αυτές μεγάλες μορφές της Επανάστασης κατηγορήθηκαν για προδότες και καταδικάστηκαν… 

 Η καταδίκη κι ο θάνατος (δολοφονία?) του Καραϊσκάκη 

– Η καταδίκη σε θάνατο και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη….Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης:

 Και οι τρεις αυτές μεγάλες μορφές της Επανάστασης κατηγορήθηκαν για προδότες και καταδικάστηκαν… Γράφει ο Ελύτης στον «Προβολέα δ’» (Μικρός ναυτίλος, εκδ. Ίκαρος): «Σκηνή δεύτερη: 

Μια ειδική επιτροπή που επέχει θέση Στρατοδικείου κατά δικάζει το Γεώργιο Καραϊσκάκη ως “επίβουλον και προδότην της πατρίδος”…».

 -Η καταδίκη του Καραϊσκάκη….

 Όπως και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έτσι και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν υποτασσόταν στις διαταγές της κεντρικής κυβέρνησης και ήθελε να του δώσουν το αρματολίκι των Αγράφων. 

Κατηγορήθηκε ότι είχε μυστικές επαφές με τους Τούρκους και υπάρχει και γι αυτόν καταδικαστική απόφαση για προδοσία. Πρωταγωνιστής για την παραπομπή του σε δίκη ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. 

Τον πέρασαν, λοιπόν, από στρατοδικείο και στην απόφασή του αναφέρονται περιληπτικά τα εξής: 

«Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης επειδή απ’ αρχής ευρέθη σύντροφος των αρμάτων εις τον ιερόν υπέρ της ελευθερίας αγώνα, η πατρίς τον ετίμησε με αξιώματα. 

Πώς εφέρθη όμως έως την εκστρατεία του Σκόνδρα είναι γνωστόν εις όλους. 

Μ’ όλον τούτο η πατρίς παρέβλεψε τα σφάλματά του διά να τον τραβήξη εις μεταμέλειαν…. 

Αλλ’ αυτός δεν εφέρθη ως πατριώτης και ως χριστιανός. Αυθαδίασε να πιάση άρματα εναντίον της πατρίδος… 

Εξηγήθη δε και εις πολλούς ότι θέλει εμβάσει Τούρκους εις την πατρίδα… 

Η επιτροπή (τόπον επέχουσα στρατιωτικού δικαστηρίου) έλαβε τέλος πάντων πολλά διδόμενα διά να γνωρίση αυτόν επίβουλον της πατρίδος και προδότην. 

Επειδή όμως η πατρίς αγαπά τα τέκνα της και μακροθυμεί δια να τα απελευθερώσει από την απάτην και να τα φέρει εις μετάνοιαν,… απεφασίσθη και εδόθη προσταγή προς τον αυτόν Καραϊσκάκην να αναχωρήση αμέσως απ’ εδώ, μ’ όλον που είναι και ασθενής, όστις και ανεχώρησε σήμερον. 

Αν μετανοήση αληθώς και αν επιστρέψη εις τα χριστιανικά και ελληνικά χρέη του, η πατρίς θέλει λάβει την ευχαρίστησιν ότι τον εκέρδισεν, ειδέ επιμείνη εις την κακίαν του, ας όψεται. 

Σεις δε, αδελφοί, ειδοποιείσθε δια του παρόντος, ότι ο Καραϊσκάκης είναι διωγμένος από την πατρίδα, … μάλιστα εστερήθη όλων των βαθμών και αξιωμάτων ως αμαρτήσας….».

 Ο Καραϊσκάκης ύστερα από την παραπάνω απόφαση έμεινε σχεδόν μόνος, όλοι τον περιφρονούσαν και τον πολεμούσαν, γι αυτό αναγκάστηκε να ζητήσει συχώρεση από το Μαυροκορδάτο και την κυβέρνηση: 

«Δεν ξέρω, έγραφε, αν είναι από τα κρύα τα πολλά οπού αρρώστησα πάλιν, ή από τους αφορισμούς οπού μου εκάματε, και σε παρακαλώ να να με συγχωρήση η διοίκησις και όλοι οι χριστιανοί και να μου σταλή συγχωρητική ευχή από τον αρχιερέα» (Τρικούπη, Γ’, 95).

 Ο Μαυροκορδάτος δεν τον συγχώρεσε και του απάντησε αρνητικά. 

Όταν όμως, γράφει ο Γιάννης Κορδάτος, έπεσε στα πόδια της κυβέρνησης αμνηστεύτηκε. Ο θάνατος (ή δολοφονία?) του Καραϊσκάκη… 

Στις 24 Γενάρη 1827 ο Άγγλος στρατηγός Γκόρντων με 2.300 άντρες και 15 κανόνια αποβιβάστηκε στην παραλία του Πειραιά. Επίσης η κυβέρνηση διέταξε και τον Καραϊσκάκη να στήσει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι. 

Ο Καραϊσκάκης ήταν της γνώμης να μη γίνει κατά μέτωπο επίθεση, αλλά ν’ αποκλειστεί από στεριά και θάλασσα ο Κιουταχής οπότε φα αναγκαζόταν να φύγει. 

Οι Εγγλέζοι όμως αρχηγοί αποφάσισαν να ενεργήσουν κατά μέτωπο επίθεση. 

Ημέρα της επίθεσης ορίστηκε η 23 του Απρίλη. 

Την παραμονή όμως ο Καραϊσκάκης πληγώθηκε βαριά στα νεφρά, μετακομίστηκε στο πλοίο του Τσωρτς και την άλλη μέρα πέθανε. Και το μεγάλο ερώτημα παραμένει αξεδιάλυτο: 

Οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν ή κάποιος Έλληνας όργανο του Κιουταχή ή του Κόχραν ή του Μαυροκορδάτου; 

Στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να δοθεί απάντηση, γιατί οι πηγές που έχουμε είναι θολές. 

Ο Δημήτρης Φωτιάδης στο βιβλίο του «Καραϊσκάκης» (σελ. 452-455), όπου είναι συγκεντρωμένη όλη η σχετική βιβλιογραφία αποφαίνεται: 

«Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα κ’ εμπνευστές της σατανικιάς δολοφονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσωρτς κι ο Μαυροκορδάτος». 

«Όταν το θλιβερό μαντάτο του θανάτου του Καραϊσκάκη έφτασε στη Συνέλευση της Τροιζήνας ήταν σα να τους χτύπησε αστροπελέκι. 

“Ουδείς ήνοιγε τα χείλη του”, γράφει ο Ν. δραγούμης, “ουδείς εύρισκε λόγους ίνα ερμηνεύσει το άλγος της καρδίας αυτού, ουδείς είχεν ιδέαν τι ΄΄επρεπε να γίνη μετά τον θάνατο του μεγάλου στρατηγού (…) Φωνή γοερά, φωνή ανδρών και γυναικών αντηχήσασα κατά την Τροιζίνιαν ακτήν, συνανεμίγη μετά των οδυρμών των απέναντι κατοίκων του Πόρου, και ουδείς συγκατένευε να παρηγηρηθή, προαισθανόμενος ίσως την προσεχή κατά το Φάληρον συμφοράν”» (Δ. Φωτιάδη, Καραϊσκάκης, Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, 1958).

-Η καταδίκη σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη…. 

«Σκηνή Τρίτη: Με καταδίκη σε θάνατο ρίχνεται στις φυλακές ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»

 (Ο. Ελύτης, Προβολέας δ’, Μικρός Ναυτίλος)… 

«Σοβαρές διαφωνίες άρχισαν να ξεσπούν στους κόλπους της Αντιβασιλείας (ασκούσε την κυβερνητική εξουσία έως την ενηλικίωση του Όθωνα της περίοδο της Βαυβαροκρατίας) εξαιτίας της ξενικής εξαρτήσεως των μελών της.

 Ο Άρμασμπεργκ εκπροσωπούσε την αγγλική πολιτική, ο Μάουερ και ο Άβελ τη γαλλική, ενώ ο Άϊντεκ προσανατολιζόταν περισσότερο προς τους Ρώσους…

 Από τη σοβαρή αυτή διάσταση μέσα στους κόλπους της Αντιβασιλείας εξαιτίας της ξενικής επιρροής, πηγάζουν οι ταραχές που ξέσπασαν το φθινόπωρο του 1833.

 Η παλιά καποδιστριακή μερίδα, προσπαθώντας ν’ ανακτήσει και να στεριώσει τις θέσεις της στην πολιτική κονίστρα ίδρυσε μια μυστική εταιρεία, το «Φοίνικα», κατά μίμηση της Φιλικής, με όργανο την την εφημερίδα «Χρόνος».

 Επικεφαλής της κινήσεως ήταν ο γέρο- Κολοκοτρώνης, που ενθαρρυνόταν στη δράση του από τη ρωσική πολιτική… 

Οι κινήσεις αυτές του Κολοκοτρώνη, συνδυασμένες με μικροταραχές που ξέσπασαν εδώ κι εκεί, έδωσαν στην Αντιβασιλεία το πρόσχημα να συλλάβει τη νύχτα της 18 προς 19 Σεπτεμβρίου τον Γέρο και τους Πλαπούτα και Θ. Γρίβα και να τους κλείσει στο Ιτς- Καλέ, με διαταγή του Μάουερ και του Άβελ…. 

Μετά εξάμηνη αυστηρή απομόνωση κοινοποιήθηκε στους συλληφθέντες η κατηγορία ότι ήθελαν ν’ ανατρέψουν την Αντιβασιλεία και ότι απέστειλαν αναφορές στο στο εξωτερικό γι αυτό. 

Η παραπομπή στο δικαστήριο έγινε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

 Στη δίκη παρουσιάστηκαν ψευδομάρτυρες πληρωμένοι από την Αντιβασιλεία, ευτυχώς όμως δυο ακέραιοι δικαστές, οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης, δεν στάθηκε δυνατό να εξαγοραστούν… 

Όταν στα τέλη Μαΐου βγήκε η θανατική απόφαση οι δύο έντιμοι δικαστές αρνήθηκαν να την υπογράψουν.

Κ’ οι δύο θέλησαν ν’ αποχωρήσουν από την αίθουσα, αλλά οι χωροφύλακες τους ξανάφεραν με τη βία, καμιά απειλή δεν τους πτόησε…

 Ωστόσο η απόφαση της θανατικής ποινής απειλούνταν να εκτελεστεί αν την τελευταία στιγμή το εγκάθετο δικαστήριο που τους καταδίκασε δεν πτοούνταν και δεν αναγκάζονταν να συστήσει απονομή χάριτος.

 Ο Όθων μετέβαλλε την ποινή του Γέρου σε 20ετή δεσμά και ο ήρωας της Επανάστασης μεταφέρθηκε στο Παλαμήδι, όπου έμεινε κρατούμενος ένδεκα μήνες, οπότε πλέον απελύθη με την ενηλικίωση του Όθωνος…»,