ΟΛΟΤΑΧΩΣ...?

Ο Τσίπρας :

 Μας οδηγεί στον δρόμο της παρακμής 

και της διάλυσης Διαστάσεις «θρίλερ» επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση στο θέμα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές για το χρέος και την ποσοτική χαλάρωση.

 Στόχος της, να μην αποκαλυφθούν στο εκλογικό κοινό που της έχει απομείνει, τα ψέματα που έλεγε τόσο καιρό για να δικαιολογήσει το νέο πακέτο σκληρών μέτρων που ψήφισε.

 Ο πρωθυπουργός μιλά για πολιτική διαπραγμάτευση, ο υπουργός Οικονομικών επικαλείται τον Θεό, ο Ξυδάκης αφήνει υπονοούμενα για … δημοψήφισμα κι ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης προτείνει σύσκεψη Πολιτικών Αρχηγών για να πιεστεί η … Μέρκελ και ο Σόϊμπλε!

 Όλα αυτά θυμίζουν έντονα τις τραγικές καταστάσεις του 2015, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την συνέχεια που θα δώσει ο Τσίπρας κι η κυβέρνηση του, κυρίως επειδή μας έχουν αποδείξει πως είναι ικανοί για όλα: 

Από το χειρότερο ψέμα μέχρι το πιο τραγικό λάθος.

 Σήμερα, επί της ουσίας, ο πρωθυπουργός κι οι συνεργάτες του εφαρμόζουν μία πολιτική αναγκαστικής προσαρμογής με πιο βίαιο τρόπο απ’ ό, τι οι προηγούμενες κυβερνήσεις. 

Ανεβάζει μάλιστα το οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της πολιτικής, γιατί τη συνδυάζει με πολιτικούς ελιγμούς και πολιτικές πρακτικές που εντάσσονται στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

 Η φορολογία της κατανάλωσης, ακόμη και των τροφίμων, έγινε πολύ πιο σκληρή, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα οι πιο φτωχοί συμπολίτες μας.

 Η φορολογία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών έγινε αυστηρότερη, οι συντάξεις, το εφάπαξ και διάφορες παροχές μειώθηκαν, ενώ έχει προετοιμαστεί ένας δύσκολος συνδυασμός μείωσης των παλαιών κύριων συντάξεων και επιβολής φορολογίας ακόμη και στα εξαιρετικά χαμηλά εισοδήματα μέσω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου. Αποδεικνύεται ότι αυτά που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και στήριξαν με την επιλογή τους πολλοί ανιδιοτελείς ψηφοφόροι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Το πρόβλημα είναι ότι ο εξαιρετικά μεγάλος οικονομικός και κοινωνικός λογαριασμός δεν οδηγεί απαραίτητα, σε συνδυασμό με την απομυθοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην αναγκαία πολιτική ωρίμανση και στη δρομολόγηση θετικών εξελίξεων. 

Υπάρχει, λοιπόν, κίνδυνος να πληρώσουμε πολλά για μια τεράστια πολιτική απάτη και να βρεθούμε στη συνέχεια σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. 

 Αυτό οφείλεται στη μεγάλη πτώση ποιότητας που παρατηρείται στον δημόσιο βίο εξαιτίας των κινήσεων που κάνουν τα στελέχη της σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την παραπέρα δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

 Αναδεικνύονται εξαιρετικά αρνητικές συμπεριφορές και επιλογές. Παρατηρούμε κυβερνητικά στελέχη να έχουν μετατρέψει τον χουλιγκανισμό τους σε πολιτικό «επιχείρημα», ενώ έχει καταργηθεί κάθε έννοια πολιτικής ευθύνης και προσωπικής ευθιξίας. 

Για παράδειγμα, λεηλατήθηκε το νοσοκομείο Άγιος Σάββας, χωρίς καν να σκεφτεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ότι μπορεί να ευθύνεται για την πρωτοφανή διάλυση, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Τσακαλώτος, ο οποίος έχει όλες τις οικονομίες και τις επενδύσεις του σε απόσταση ασφαλείας στο εξωτερικό, δήλωσε ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση που το αφορολόγητο όριο πέσει κάτω από τα 9.000 ευρώ , μετά δήλωσε εθνικά υπερήφανος που συνέβαλε στον περιορισμό του στα 5.700 ευρώ και … τώρα επικαλείται τον Θεό γιατί δεν βγαίνουν αυτά που μας … ζητάνε! 

 Ο εκφυλισμός της σημερινής εξουσίας δημιουργεί μία εξαιρετικά άσχημη πολιτική και κυρίως κοινωνική δυναμική, εφόσον αυτοί που υφίστανται την κακομεταχείρισή της και τη μεθοδευμένη εξαπάτηση μπορεί με τη σειρά τους να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν είναι βέβαιο ότι ο τεράστιος λογαριασμός που πληρώνουμε θα αποδειχθεί μια μορφή «διδάκτρων» για να γίνουμε σοφότεροι και περισσότερο ώριμοι, αλλά μπορεί να είναι ένα ακόμη επεισόδιο σε μια πορεία παρακμής και διάλυσης. 

 Γράφει: η Αλίκη Χατζή