Είναι σημαντικό !!!!

Πάνω από όλα.....

 Να μη λέμε ψέματα στους εαυτούς μας. 

Όπως έγραψε και ο Ντοστογιέφσκι στους αδελφούς Καραμαζώφ. 

Από τότε, που είμαστε μικροί και πετάμε αετό! 

Γιατί όταν έχουμε εμπιστοσύνη στο δικό μας παραμύθι, που το στολίζουμε και το εμπλουτίζουμε διαρκώς με νέα ψέμματα,

τότε εύκολα ανοίγουμε τις πόρτες και στα ψέμματα των άλλων, που καταλαβαίνουν πως δε μπορούμε να διακρίνουμε τη φαντασία από την πραγματικότητα.

 Συχνά, αυτούς τους βλέπουμε ως συνοδοιπόρους ή προστάτες μας. 

Και όταν συνειδητοποιήσουμε πως άλλη ήταν η συχνότητα της σκέψης τους, κάνουμε μονόλογο με τους καθρέπτες μας, οι οποίοι έχουν ως αποστολή να μας προσγειώνουν στην αλήθεια και να μας δείχνουν πως χάσαμε τον αυτοσεβασμό μας, από πολύ καιρό πριν.

 Η αυτοκριτική όμως πρέπει να γίνεται αντικειμενικά και όχι έμμεσα να λυπόμαστε τον εαυτό μας και να ρίχνουμε το σφάλμα στους άλλους, που δεν ήσαν ρομαντικοί και τρυφεροί και δε μας σεβάστηκαν!... 

 Έτσι είναι!...

 Και ύστερα, αναπόφευκτα, έρχονται οι λογοτεχνικές γραμμές της "τεράστιας", "θεϊκής" και "μαγικής" αγραμματοσύνης! :)