Για τον πολιτικό !!!!!

Χαρακτήρα ...

 Γράφει ο Γιώργος Πεταλωτής 

Πραγματική συζήτηση για την Κεντροαριστεράς χωρίς εύκολα και εύπεπτα τσιτάτα 

 Ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας ήταν ανέκαθεν αυτός που ενείχε τα στοιχεία της διερεύνησης της πραγματικότητας, της ζύμωσης, της αναζήτησης και της ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης. 

Σε παγκόσμιο επίπεδο. 

 Η "Κοινωνία" ως έννοια και ως πρωτεύον στοιχείο στη σκοπιμότητα ενασχόλησης με το πολιτικό γίγνεσθαι εισήχθη από την παράταξη που εκφράστηκε σε επίπεδο εθνικό κυρίως από τον πολιτικό φιλελευθερισμό του Ελευθέριου Βενιζέλου, την Ένωση Κέντρου του Γιώργου Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Αποτελούσε πάντα το χώρο της πολιτικής ηπιότητας απέναντι σε έξαλλες και αυταρχικές μεθοδεύσεις των αντιπάλων της, συνεχίζοντας την πορεία της μετερχόμενη ακόμη και τη διαδικασία της αυτοκάθαρσης, όταν στελέχη της επιρρεπή στον λαϊκισμό και τον τυχοδιωκτισμό την εξέθεταν κατά διαστήματα. Μετά από μια πολύχρονη διαδικασία εκλογικής σμίκρυνσής της , εμφανίζεται στους πολίτες ως "Κεντροαριστερά", με χαρακτηριστικά που ακόμη είναι υπό διαμόρφωση. 

 Όσοι την υπηρετήσαμε από θέσεις ευθύνης, γνωρίζουμε με σαφήνεια πώς έφθασε εδώ, ο καθένας βεβαίως με τη δική του ερμηνευτική προσέγγιση. 

Αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι δεν φυγομαχήσαμε, δεν τα παρατήσαμε στην πιο κρίσιμη περίοδο της χώρας, δεν τα αφήσαμε για τον όποιο επόμενο προκειμένου να διασωθούμε πολιτικά.

 Και ορθά πράξαμε ως προς αυτό το σημείο. 

Κι ας το πληρώνουμε εκλογικά, γιατί αυτή είναι και η ουσία της προοδευτικής αντίληψης.

 Σήμερα, μετά από μια μακρά και διόλου εύκολη πορεία, διάσπαρτες πολιτικές οντότητες του χώρου μας , συμφωνήσαμε να βρεθούμε σε μια διαδικασία εκλογής επικεφαλής ενός Σχήματος που ακόμη αναζητά τις παραμέτρους που το ορίζουν. 

Με αποκλειστική δέσμευση, ότι θα καταστεί το Σχήμα αυτό η έκφραση των προοδευτικών πολιτών της χώρας.

 Άρα το εγχείρημα που βρίσκεται ακόμη στην αρχή, θα πρέπει να έχει στοιχεία τόλμης, πολιτικού θάρρους, υπερβάσεων προσώπων και κατεστημένων λειτουργιών. 

Και σαφέστατη προοδευτική κατεύθυνση, αφήνοντας πίσω συντηρητικές λογικές και πρακτικές που ούτως ή άλλως εκφράζονται σήμερα από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Από αυτούς δηλαδή που δεν συγκρούστηκαν, που λιποψύχησαν, που μένουν άφωνοι εκεί που δεν πρέπει και κραυγάζουν για τα εύκολα, τα εύηχα και τα αποπροσανατολιστικά. 

Αυτήν την "Κεντροαριστερά" ψάχνουμε να εντοπίσουμε όσοι - αναπάντεχα πολλοί - στηρίζουμε αυτό το εγχείρημα.

 Όχι της παλινόρθωσης του εύκολου παρελθόντος, ούτε των εύκολων λόγων και των τετριμμένων συνθημάτων.

 Οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους οφείλουν να μιλήσουν δυνατά και πειστικά για τη χώρα μας στο διεθνές γίγνεσθαι, να εξηγήσουν τον σύγχρονο ορισμό της Προόδου, να προτάξουν οι ίδιοι τη νέα διακύβευση, να προβάλουν μέσα από τις γραμμές τους νέα πρόσωπα, χωρίς όμως στείρους μιμητισμούς του παρελθόντος, που με τη ζωτικότητά τους θα καταστήσουν πιο ελκυστικές τις εξηγήσεις που οφείλουμε στην κοινωνία για το μέλλον της. 

Κάναμε βήματα, σταθήκαμε απέναντι από τις εύκολες και προσοδοφόρες επιλογές άλλων, ακόμη και κάποτε συνοδοιπόρων. 

Δεν αρκούμαστε όμως στην "έντιμη" πλην όμως ισχνή παρουσία μας. 

 Αν πράγματι πιστεύουμε στην δύναμη της άποψής μας και του εγχειρήματος αυτού, οφείλουμε να απαιτήσουμε αυτό που δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμη. 

Πραγματική συζήτηση για τον πολιτικό χαρακτήρα της "Κεντροαριστεράς" και κυρίως το περιεχόμενό της. 

Χωρίς εύκολα και εύπεπτα τσιτάτα που χρησιμοποιούν άλλοι.

 Σε ποιά στοιχεία συγκρούεται με τη Συντήρηση, σε ποιά Πεδία θα πρωτοπορήσει, ποιά Κοινωνία την αφορά. 

 Με σεβασμό μεν στην ιστορία του ευρύτερου χώρου, δίχως όμως επίπλαστα και εκβιαζόμενα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης που νοθεύουν περισσότερο την ουσία και κολακεύουν ειρωνικά, εν τέλει προς άγρα ψήφων. 

Αυτά τα στοιχεία, ακόμη δεν τα έχουμε δει ούτε καν εμείς οι υποψιασμένοι, πόσο μάλλον ο απλός πολίτης από τον οποίο ζητάμε να συμμετέχει στην προσπάθεια αυτή. 

 Η 12η Νοεμβρίου είναι πολύ κοντά, την ουσία όμως αυτού του εγχειρήματος ακόμη την αναζητούμε. 

Και ας μου επιτραπεί και μια προσωπική αναφορά. 

Γνωρίζω προσωπικά σχεδόν όλους τους υποψηφίους και έχω συνεργαστεί πολύ στενά σε δύσκολες συνθήκες με τους περισσότερους, γι’ αυτό και τους εκτιμώ. 

Δεν προσδοκώ όμως αναγνώριση του τότε έργου μας, δεν με αφορά.

 Περιμένω όμως ακόμη, σα να ξεκινάμε από το μηδέν, το όραμά τους για την Προοδευτική Παράταξη και την Ελλάδα. 

 Για να πείσουν όχι εμένα, αλλά τον δικαιολογημένα δύσπιστο πολίτη ότι αξίζει να παρακολουθήσει , μέχρι και να πλαισιώσει μιαν ακόμη διαδικασία.

 Που δεν τον συγκινούν σύμβολα και ονόματα, αλλά η ουσία.

Ακόμη προλαβαίνουμε.