Το Ασφαλιστικό !!!

Πρόβλημα ??? 

Της Ελλάδας Άρθρο του Βασίλη Δαλαμάγκα. 

Για να περιγράψουμε με εύληπτο και περιληπτικό τρόπο τα προβλήματα του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας, θα πρέπει να παρουσιάσουμε ορισμένα στατιστικά στοιχεία. 

1) Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός, δηλ. όσοι μπορούν και θέλουν να εργαστούν, ανέρχεται σήμερα σε 4.800.000 άτομα, περίπου. 

Από τα άτομα αυτά, οι εργαζόμενοι ανέρχονται σε 3.800.000 και οι άνεργοι σε 1.000.000 περίπου. 

2) Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός, δηλ. όσοι δεν μπορούν (παιδιά, ηλικιωμένοι, ασθενείς κλπ.), ή δεν θέλουν (π.χ. φυγόπονοι) να εργαστούν, εκτιμάται γύρω στα 4.600.000. Από αυτούς, οι συνταξιούχοι ανέρχονται σε 2.600.000 περίπου. Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν περίπου 1.5 εργαζόμενοι, όταν η απλή και μόνο επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος προϋποθέτει τέσσερις εργαζόμενους ανά συνταξιούχο. 

Μια τέτοια δυσμενής ανατροπή της σχέσης εργαζόμενων-συνταξιούχων έχει οδηγήσει στην κατάρρευση του ασφαλιστικού μας συστήματος, πράγμα που δικαιολογεί τόσο τη λήψη εξυγιαντικών μέτρων από τις κυβερνήσεις όσο και τις έντονες αντιδράσεις εργαζομένων (λόγω αύξησης των κοινωνικοασφαλιστικών τους εισφορών) και συνταξιούχων (λόγω μείωσης των συντάξεων). 

Η δημιουργία ενός βιώσιμου συνταξιοδοτικού συστήματος απαιτεί τη λήψη τόσο μακρόπνοων όσο και μεσο-βραχυπρόθεσμων μέτρων.

 Στα μέτρα μακροπρόθεσμης απόδοσης εντάσσονται: 

1) Η χρηματοδότηση οικογενειακών προγραμμάτων για την ενίσχυση του δείκτη γονιμότητας. Σήμερα, η Ελληνίδα γεννά κατά μέσο όρο 1.2 παιδιά, ενώ η απλή διατήρηση του πληθυσμού στα ίδια επίπεδα απαιτεί την άνοδο του ανωτέρω δείκτη τουλάχιστον στο 2.2.

 2) Την επιμήκυνση του εργάσιμου βίου για όλους τους απασχολούμενους (πλην εξαιρέσεων) στα 67-69 έτη, λόγω της επέκτασης του προσδόκιμου ζωής και της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και περίθαλψης. 

3) Τον επανακαθορισμό των συντάξεων με βάση τα πορίσματα ενδελεχών αναλογιστικών μελετών, που να καλύπτουν κυλιόμενες 30ετείς χρονικές περιόδους. 

4) Την εισαγωγή και λειτουργία των τριών πυλώνων της κοινωνικής ασφάλισης (δημόσιος φορέας με τη χορήγηση της εγγυημένης ελάχιστης σύνταξης, προγράμματα επαγγελματικής ασφάλισης και προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης, με τη θέσπιση φορολογικών και λοιπών κινήτρων). 

5) Τη θέσπιση ισορροπημένου ποσοστού αναπλήρωσης, την κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των επικουρικών Ταμείων Ασφάλισης, την εκλογίκευση της σχέσης εισφορών-παροχών, την ακύρωση των χαριστικών συνταξιοδοτικών διατάξεων, κοκ. Στα βραχυχρόνια μέτρα εξυγίανσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος εντάσσονται:

 1) Η περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Προβλέπονται ήδη δύο μελλοντικές μειώσεις. Η πρώτη συνδέεται με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς από τις αρχές του 2018. Η δεύτερη (1% του ΑΕΠ) έχει προγραμματισθεί για το 2019, ενδέχεται όμως και να γίνει συντομότερα. Κατά την άποψη των θεσμών, αυτές οι δύο παρεμβάσεις ενδέχεται να μη επαρκούν.

 2) Η περαιτέρω αύξηση των εισφορών. Το μέτρο αυτό δεν εντάσσεται στις άμεσες προτεραιότητες, διότι αυξάνει το μη μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων και πλήττει την ανταγωνιστικότητα της εγχώριας παραγωγής. 

3) Η στελέχωση των δημόσιων φορέων κοινωνικής ασφάλισης με έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό, κατά προτίμηση από τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να περιοριστούν τα συμπτώματα πολιτικής εξάρτησης, ασύμφορων επιλογών, γραφειοκρατίας και διαφθοράς. 4) Η εντατικοποίηση των προσπαθειών περιστολής της εισφοροδιαφυγής και η αποδοτικότερη λειτουργία των Υπηρεσιών του ΕΦΚΑ (ελεγκτικοί μηχανισμοί, μηχανοργάνωση, ορθολογική αξιοποίηση προσωπικού κοκ.).

Πηγή: toxrima.gr