ΈΝΑ ΕΠΊΚΑΙΡΟ:

ΘΕΜΑ !!

Κι ο Ήλιος την ερώτησε 

 «Κι ο Ήλιος τη ρωτάει.

 Γιατί λαφίνα ταπεινή δεν πας κοντά 
με τ' άλλα; 

Μόνο τ’ απόσκια περπατείς τ' απόζερβ' αγναντεύεις κι όπου βρεις γάργαρο νερό, θολώνεις το και πίνεις; 

Ήλιε μου σα με ρώτησες θα σου 
το μολογήσω.

 Δέκα χρόνους έκανα στέρφη χωρίς ελάφι κι από τους δώδεκα κι εμπρός εγέννησα λαφάκι κι εκεί που βγήκε ο κυνηγός να λαφοκυνηγήσει το 'βρε που ‘βοσκε μοναχό, ρίχνει και το σκοτώνει. 

Ο Ήλιος τότε δάκρυσε, κι έσβησε το φεγγάρι κι οι λαγκαδιές κι οι ρεματιές βαριά αναστενάξαν. 

Κλάψε με μάνα κλάψε με, με Ήλιο με Φεγγάρι» 

 Υ/Γ Από το θρήνο της Παναγίας, τη μάνα στον «Επιτάφιο» του Ρίτσου και τη λαφίνα του δημοτικού τραγουδιού ένας πόνος δρόμος. 

Γιατί «η ποίηση ξεκινά εκεί όπου αρχίζει να ηττάται ο θάνατος» .