Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ

ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ 

 «Η ευρωπαϊκή σκέψη αρχίζει με τους αρχαίους Έλληνες.

 Στην εποχή τους χρονολογείται γενικά

 η διαμόρφωση ενός μοναδικού τρόπου σκέψης που για τον ευρωπαϊκό τρόπο

 κόσμο έχει αναμφισβήτητα δεσμευτικό χαρακτήρα.

 Όταν μάλιστα με την προϋπόθεσή της ασκούμε επιστήμη ή φιλοσοφία, η σκέψη αυτή αποδεσμεύεται από κάθε σχετική ιστορική συνθήκη και σκοπεύει στο 

σταθερό και απόλυτο, στην αλήθεια. 

Ακριβέστερα: δεν σκοπεύει απλώς στην αλήθεια, αλλά και κατορθώνει να συλλάβει το σταθερό, το απόλυτο και το αληθινό. Ωστόσο η σκέψη αυτή σχηματίστηκε ιστορικά, και η λέξη "σχηματίστηκε" στην πραγματική της σημασία είναι πολύ πλουσιότερη από ό,τι συνήθως πιστεύεται. […] Για να παρακολουθήσουμε την εξελικτική διαδικασία του πρώιμου ελληνικού πολιτισμού που οδηγεί ανοδικά προς την ευρωπαϊκή σκέψη πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη γένεση της σκέψης στον ελληνικό χώρο ως επανάσταση.

 Οι Έλληνες δεν πρόσθεσαν απλώς νέες περιοχές γνώσης (π.χ. επιστήμες, φιλοσοφία) με τη βοήθεια ενός ήδη δοσμένου πνευματικού εξοπλισμού, ούτε επέκτειναν παλαιές μεθόδους (π.χ. μια λογική διαδικασία), αλλά δημιούργησαν για πρώτη φορά αυτό που ονομάζουμε σκέψη» Bruno Snell,

 Η ανακάλυψη του πνεύματος, μτφ.

 Δ.Ι. Ιακώβ, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1989, σ.9-10.