Το Διαχρονικά....!

Νέο.....!

 1.‘’Η αυτονομία του 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ 

Θα καθορίσει την προοπτική του. 

 Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μια ακόμη ΝΔ ούτε έναν ακόμη ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα Κίνημα Αλλαγής που ενσωματώνει τις καλύτερες παραδόσεις και διαθέτει τις ανάλογες προτάσεις για το μέλλον. 

Οι περιστάσεις δεν ζητούν δυνάμεις για την αλλαγή του διαχειριστή της εξουσίας αλλά για την αλλαγή της ίδιας της εξουσίας’’ 

 Αυτά έγραφα πριν ένα χρόνο, στις 11 Δεκεμβρίου 2017.

Παραμένω στα ανωτέρω, διαπιστώνοντας πως αυτή η κατ’ εμέ κυρίαρχη προϋπόθεση, δεν αποτελεί και εμπεδωμένη αντίληψη των πολιτών. 

 Έτσι εξηγείται και η επικυριαρχία της συζήτησης για τις μετεκλογικές συνεργασίες έναντι αυτής για τις υφιστάμενες ουσιαστικές προτάσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ επί των θεμάτων της χώρας. 

 Δύο είναι οι λόγοι που επέδρασαν 

ως προς αυτό. 

Πρώτον η μη υπεράσπιση της ιστορίας μας ,που διευκόλυνε τους κάθε λογής αντιπάλους μας να την ενοχοποιήσουν, επιδιώκοντας να ακυρώσουν τις ασύμφορες γι’ αυτούς συγκρίσεις αλλά και να δεσμεύσουν 

την προοπτική μας σε ρόλο χρήσιμου δεύτερου και μόνο. 

Δεύτερον η πολιτική λειτουργία μας και ρητορική που συχνά αποκαλύπτει σύνδρομο κυβερνητισμού, αντί της σταθερής και μόνης επιλογής για την επαναθεμελίωση ενός Κινήματος με όρους όχι κράτους , 

αλλά κοινωνίας. 

Η διάσταση ανάμεσα στα ποσοστά κομματικής επιρροής και τα ποσοστά της ομογάλακτης παράταξης στους κοινωνικούς χώρους και την αυτοδιοίκηση είναι 

ένα μήνυμα που δεν επιτρέπει 

άλλες αναγνώσεις. 

 Ανάλογο μήνυμα προκύπτει από την κρίση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, στις περιπτώσεις που κυριάρχησε η γραφειοκρατικοποίηση και η απώλεια της εναλλακτικότητας της απέναντι στις συντηρητικές δυνάμεις. 

 2. Καθένας προσδιορίζει, με τη στάση του και τον ορίζοντα των στόχων του. 

Για την Κυβέρνηση και την Αξιωματική αντιπολίτευση δεν ήταν και δεν είναι το μέλλον της χώρας. 

Πάντα ήταν οι επόμενες εκλογές.

 Αντιτάχθηκαν στις αυτονόητες αλλαγές, αρνήθηκαν τη στοιχειώδη συμβολή τους, χωρίς να διαθέτουν, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, εναλλακτική πρόταση. 

Η κατάληψη της εξουσίας έγινε αυτοσκοπός. 

Η παράταξη μας οφείλει να επιβεβαιώνει την ταυτότητα της στην πράξη, προτάσσοντας το εθνικό έναντι του κομματικού και προσωπικού. 

Με πρωτοβουλίες που ανανεώνουν τη σχέση της κοινωνικής μας βάσης, ιδίως της νέας γενιάς με τις ιδρυτικές μας αρχές και αξίες. Σ΄ αυτό το πλαίσιο τρεις είναι οι απαραίτητες, κατά την άποψη μου κινήσεις. 

α)Ανάδειξη του ρόλου που φιλοδοξούμε

 να διαδραματίσουμε στην πολιτική

 ζωή του τόπου. 

Ως η κεντρική, πλειοψηφική δύναμη μεταξύ των εκφράσεων της Αριστεράς απέναντι στη Δεξιά σε κάθε εκδοχή της. 

Ταυτοχρόνως ενώ είμαστε προσηλωμένοι στην Εθνική Συνεννόηση που συνδέεται με τις ανάγκες της χώρας, λέμε όχι στη θεσμική διακωμώδηση, με τη στρέβλωση της λαϊκής επιταγής. 

Κατά το δοκούν. 

β)Προβολή της προγραμματικής πρότασης που συγκεράζει τις ανάγκες της καθημερινότητας του πολίτη με τη δημοσιονομική σταθερότητα, απέναντι στον πελατειακό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. 

Υπερασπιζόμαστε την ΄΄αγορά και το κράτος της κοινωνίας’’ απέναντι στην ’’κοινωνία της αγοράς’’ που προωθεί η Ν.Δ. και την ‘’κοινωνία του κράτους’’ που πρεσβεύει 

ο ΣΥΡΙΖΑ.

 γ)Αποκάλυψη της μικροπολιτικής μεθόδευσης για την πρόκληση πόλωσης, που συγκαλύπτει τα πραγματικά προβλήματα και κυοφορεί το διχασμό, μόνο και μόνο για να φανεί ότι διαφέρουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ενώ οδηγούν τη χώρα στο ίδιο σημείο, απλώς από άλλο δρόμο ο καθένας. 

 3.Το Κίνημα Αλλαγής κλείνει ένα χρόνο λειτουργίας. 

Ασφαλώς δεν προέρχεται από πολιτική παρθενογένεση, αποτελεί όμως την πιο σύγχρονη δύναμη εθνικής και κοινωνικής ευθύνης. Απευθύνεται στους πολίτες μιλώντας για τη χώρα και τη ζωή τους, την ώρα που Κυβέρνηση και Αξιωματική αντιπολίτευση ‘’μικραίνουν’’ τους Έλληνες για να κερδίσουν τη ψήφο τους. 

Για μας το ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ήταν και παραμένει διαρκώς επίκαιρο.

 Για αυτό το Κίνημα Αλλαγής είναι το διαχρονικά νέο, απέναντι στο παλαιότερο παλαιό της ΝΔ και το νεώτερο παλαιό του ΣΥΡΙΖΑ..

 Πηγή: του Δημήτρη Ρέππα