Η κυβέρνηση ....!

Μοιαζει να μην έχει...

 Τέλος σε παρεκτροπές πάνω στην  λάσπη....?

 Με τις οποίες δηλητηριάζει την πολιτική και το λαό, Εθίζοντας και τους δύο σε θεσμικές ακρότητες.

 Τελευταίο κατόρθωμα η ανάθεση του υπουργείου Άμυνας σε εν ενεργεία ΑΓΕΕΘΑ.

Γεγονός που έχει να γίνει από την περίοδο της χούντας και νομιμοποιεί την ανάμιξη των εν ενεργεία στρατιωτικών στην κομματική πολιτική. 

 Η ανάθεση του υπουργείου στον ναύαρχο Αποστολάκη δεν είναι μια απλή υπουργοποίηση. 

 Περιέχει εντός της επικίνδυνα μηνύματα και εξ ίσου επικίνδυνα πρότυπα.

 Κυρίως, με τον τρόπο που έγινε, κουρελιάζει τους νόμους και το τυπικό με την ουσία της σχέσης κυβέρνησης και Ενόπλων δυνάμεων. 

 Πιο απλά: 

 Η κομματικοποίηση στις ένοπλες δυνάμεις είναι κοινό μυστικό εδώ και δεκαετίες.

 Από όλα τα κόμματα εξουσίας. 

 Και οι υποψήφιοι βουλευτές ΑΓΕΕΘΑ, όταν πλέον αποστρατεύονται, δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο. 

Αυτό ήδη είναι ένα κάκιστο παράδειγμα για το λαό. 

 Επειδή η διαφύλαξη της Δημοκρατίας έχει σαν προϋπόθεση ότι ο στρατός παραμένει αφοσιωμένος στο Σύνταγμα και τους νόμους. Σε κανένα κόμμα και σε καμιά ιδεολογία.

 Οι στρατιωτικοί έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να ψηφίζουν ό,τι κόμμα θέλουν, αλλά δεν επιτρέπεται και δεν έχουν το δικαίωμα όταν υπηρετούν να εκφράζουν προτιμήσεις σε κόμματα, ιδεολογίες και κρίσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας.

 Και τα δύο είναι πολύ επικίνδυνα για τη Δημοκρατία.

 Ο αρχηγός του Γενικού επιτελείου εθνικής άμυνας (ΑΓΕΕΘΑ) δεν εξαιρείται αυτού του κανόνα.

 Αντιθέτως, έχει την υποχρέωση να τον διαφυλάττει και να τον εμφυσά σε όλο το στράτευμα. 

 Κυρίως όταν είναι στο πόστο του.

 Εν ενεργεία. Ο ναύαρχος Αποστολάκης τα παραβίασε όλα αυτά και οδηγείται σε ένα επιπλέον κουρέλιασμα θεσμού: του ΚΥΣΕΑ και του κανόνα των αποστρατεύσεων.

 Γιατί, τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων τον αποστρατεύει το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας) με τον υπουργό Άμυνας.

 Στην περίπτωσή του, δεν υπάρχει άλλος υπουργός Άμυνας για να τον αποστρατεύσει παρά μόνο ο εαυτός του! 

Ο ίδιος θα αυτοαποστρατευτεί!

 Μόνο σε στρατιωτικά καθεστώτα! 

 Αν οι πολίτες, τα κόμματα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας νομίζουν ότι όλα είναι κωμωδίες και ελαμωρετώρα πλανώνται. Γιατί, ευτελίζοντας τα πάντα, δίνεις το δικαίωμα στο λαό που παρακολουθεί, να ευτελίζει τα πάντα. 

 Και να δέχεται τον ευτελισμό ως κανονικότητα. 

 Αν όλα είναι προς ευτελισμό και δεν υπάρχει κανονικότητα, δηλαδή δεν υπάρχουν κανόνες για τίποτε, τότε μοιραία θα κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρότερου.

 Και ο νόμος του ισχυρότερου είναι ο νόμος του τραμπούκου, του εγκληματία, του κλέφτη, του διεφθαρμένου, του ψεύτη, του τυχοδιώκτη. 

Είναι ο τάφος του πιο αδύναμου και ο εκμαυλισμός του μέσου πολίτη. 

 Είναι ο νόμος της ζούγκλας. 

 Αυτό το νόμο υπηρετεί η κυβέρνηση και αυτό το νόμο υπηρετεί, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι ο ναύαρχος Αποστολάκης.

 Αν είναι νόμιμο και ηθικό να αποστρατεύει ο ίδιος τον εαυτό του, πράγμα πρωτοφανές, είναι το ίδιο νόμιμο να το επαναλάβει και κάποιος άλλος στο μέλλον. 

 Πιο εγκάθετος και πιο πραξικοπηματίας στρατιωτικός!

 Ως νόμιμο! Ο στρατός είναι κανόνες. 

Και οι κανόνες είναι για να τηρούνται και όχι για να κουρελιάζονται.

 Γιατί αν δεν τηρούνται και κουρελιάζονται θα κουρελιαστούν και όταν θα τους χρειαστεί η πατρίδα. 

Κι αυτό δε συμφέρει το λαό πρώτα απ όλα.

 Αν είναι νόμιμο και ηθικό να δέχεται υπουργείο Άμυνας ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ πριν αποστρατευτεί και να επισκέπτεται με τη στολή του τον πρωθυπουργό, τότε είναι νόμιμο και ηθικό να μη διαχωρίζεται η ιδιότητα του στρατιωτικού από του πολίτη! 

Και τότε μπορεί κάθε στρατιωτικός εν ενεργεία, και οποιουδήποτε βαθμού, να διεκδικεί πολιτικές θέσεις.

 Από δήμαρχος μέχρι υπουργός.

 Και να ψηφοθηρεί κι όλας στους κατωτέρους του στο στράτευμα. Στο όνομα της υπηρεσίας της πατρίδας! 

 Το μέγιστο λάθος του ναυάρχου Αποστολάκη είναι ότι με την αποδοχή της θέσης του υπουργού Άμυνας, όντας εν ενεργεία, παραβίασε δύο αρχές. 

Δέχτηκε να υπηρετήσει μια κομματική κυβέρνηση. 

 Όχι μια υπερκομματική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που τον έχει ανάγκη προ σοβαρού κινδύνου. 

 Και μ αυτή την αποδοχή έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα στο λαό ότι και κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν υπηρετούσε υπερκομματικά την πατρίδα. 

 Αλλά κομματικά, με την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. 

 Μ αυτό το μήνυμα, επιβεβαίωσε με τον χειρότερο τρόπο ότι οι επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων δεν υπηρετούν ακομμάτιστα την πατρίδα. 

 Αλλά, όπως κρίνονται με τα κομματικά κριτήρια των εκάστοτε κυβερνήσεων, έτσι υπηρετούν τα κόμματα των κυβερνήσεων και όχι την πατρίδα.

 Όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν, και συμβαίνουν, στην πράξη. Αλλά, ο λαός δεν έχει ανάγκη από άλλη μια επιβεβαίωση του νοσηρού αυτού φαινομένου.

 Αντίθετα, ο λαός έχει τώρα περισσότερο από ποτέ ανάγκη από ανθρώπους με ανάστημα, που να λένε τα μικρά ή τα μεγάλα «όχι» στη σαπίλα που κυριαρχεί στην κομματική και κυβερνητική ζωή της χώρας.

 Ο λαός έχει ανάγκη από παραδείγματα προς μίμηση. 

Όχι από νέους πρόθυμους.

 Ο ναύαρχος Αποστολάκης δήλωσε χτες ότι αναλαμβάνει «σε μια κατάσταση που είναι αρκετά περίεργη και απαιτεί συναίνεση, ενότητα και συνεργασία». 

 Και ότι προσβλέπει «στη συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων για το καλό της πατρίδας».

 Δεν ξέρουμε αν ο ναύαρχος Αποστολάκης ζούσε σ αυτή την πατρίδα τόσο καιρό. 

 Γιατί αν ζούσε εδώ θα ήξερε, ότι η κυβέρνηση και το κόμμα που κλήθηκε να υπηρετήσει λοιδορεί την πατρίδα και διχάζει τους Έλληνες με τον πιο τοξικό λόγο που έχει ακουστεί από την εποχή της μεταπολίτευσης.

 Και περιφρονεί τη συντριπτική πλειοψηφία, χωρίζοντας τους Έλληνες σε φασίστες και σε δημοκράτες, με το 70% να χαρακτηρίζονται φασίστες!

 Αν ο ναύαρχος Αποστολάκης είχε αποστρατευτεί και διοριζόταν υπουργός, θα ίσχυαν τα μισά από τα παραπάνω. 

 Αλλά, η κατάργηση στην πράξη του διαχωρισμού της ιδιότητας του στρατιωτικού και του πολίτη στο πρόσωπο ενός υπουργού, έστω και για μια μέρα, είναι πρακτικές της επταετίας.

 Όπου όλοι οι νόμοι ήταν «ό,τι θέλουμε και όπως θέλουμε». 

 Αν υπήρχε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τέτοια πολιτικά εξαμβλώματα δεν θα ήταν επιτρεπτά.

 Όπως δεν θα ήταν επιτρεπτή και η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών με λιγότερους από 180 ψήφους, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. 

 Αλλά, δυστυχώς η χώρα δεν έχει θεσμικό ανάχωμα σε μια κυβέρνηση με αντιδημοκρατική νοοτροπία και πρακτικές.

 Αυτήν θα υπηρετήσει «με υπερηφάνεια» ο ναύαρχος Αποστολάκης. 

 Πηγή: Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης