Η ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΚΑΙ Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

 Ο Πυθαγόρας αντιπροσωπεύει την αέναο αναζήτηση της Αιώνιας Σοφίας.

  Αυτός είναι ένας κατ 'εξοχήν αναζητητής της αλήθειας. Διακινδύνεψε τα πάντα για την εσωτερική έρευνα. 

Ταξίδεψε σε μήκη και σε πλάτη, σχεδόν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, σε αναζήτηση των Δασκάλων, των μυστηριακών σχολών και όλων των κρυμμένων μυστικών. 

 Από την Ελλάδα πήγε στην Αίγυπτο – σε αναζήτηση της χαμένης Ατλαντίδας και των Στην Αίγυπτο, η μεγάλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν ακόμα άθικτη. 

Είχε διασώσει όλα τα μυστικά του του παρελθόντος. 

Ήταν η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη που υπήρξε ποτέ στη γη. 

Αργότερα καταστράφηκε από φανατικούς. 

Η βιβλιοθήκη ήταν τόσο μεγάλη που όταν κάηκε, η φωτιά συνεχίστηκε για έξι μήνες 

! ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΒΡΙΣ

 Μόλις είκοσι πέντε αιώνες πριν από τον Πυθαγόρα, μια μεγάλη ήπειρος, η Ατλαντίδα, είχε καταποντιστεί στον ωκεανό. 

Ο ωκεανός που ονομάζεται «Ατλαντικός», πήρε το όνομά του από την Ατλαντίδα.

 Η Ατλαντίδα ήταν η αρχαιότερη ήπειρος της γης, και ο πολιτισμός είχε είχε φτάσει στην υψηλότερη δυνατή κορυφή.

 Αλλά κάθε φορά που ένας πολιτισμός φτάνει σε μεγάλη ακμή, υπάρχει κίνδυνος: ο κίνδυνος να καταρρεύσει, ο κίνδυνος να αυτοκαταστραφεί. 

 Η ανθρωπότητα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ίδιο κίνδυνο και πάλι.

 Όταν ο άνθρωπος γίνεται πολύ ισχυρός, δεν ξέρει τι να κάνει με την δύναμη αυτή. 

Έχει αποδειχθεί ότι η δύναμη είναι πάντα επικίνδυνη όταν είναι πολύ μεγάλη ενώ η κατανόηση πολύ μικρή.

 Η Ατλαντίδα δεν βυθίστηκε στον ωκεανό από οποιαδήποτε φυσική καταστροφή.

 Ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο πράγμα που συμβαίνει σήμερα: ήταν αποτέλεσμα της επέμβασης του ανθρώπου πάνω στη φύση. 

Η ατομική ενέργεια στάθηκε η αιτία της καταστροφής της –ήταν αποτέλεσμα αυτοκτονικής συμπεριφοράς των ανθρώπων.

 Όλες οι γραφές και όλα τα μυστικά της Ατλαντίδας σώζονταν ακόμη στην Αλεξάνδρεια. 

Παντού στον κόσμο υπάρχουν παραβολές, μύθοι, για τον μεγάλο κατακλυσμό. 

Αυτές οι διηγήσεις προέρχονται από τη βύθιση της Ατλαντίδας.

 Όλες οι παραδόσεις –αρχαιο ελληνική, χριστιανική, εβραϊκής, ινδουιστική – όλες μιλούν για ένα μεγάλο κατακλυσμό , που συνέβη στο παρελθόν και είχε καταστρέψει σχεδόν όλο τον τότε πολιτισμό.

 Μόλις λίγοι μυημένοι, μύστες, κατάφεραν να επιζήσουν. 

Ο Νώε ήταν ένας μύστης ένας Ένα μεγάλος Δάσκαλος και η κιβωτός του Νώε είναι μόνο ένα σύμβολο.

Μερικοί άνθρωποι ξέφυγαν από την καταστροφή. 

Μαζί τους, διέσωσαν όλες τις γνώσεις που ο πολιτισμός τους είχε κατακτήσει . 

Αυτά τα μυστικά είχαν διατηρηθεί στην Αλεξάνδρεια. 

Ο Πυθαγόρας έζησε στην Αλεξάνδρεια για χρόνια. 

Σπούδασε, μυήθηκε στις μυστηριακές σχολές της Αίγυπτος - ιδιαίτερα στα μυστήρια του Ερμή. 

Στη συνέχεια ήρθε στην Ινδία, μυήθηκε στη εσωτερική γνώση των Βραχμάνων. 

Για χρόνια ήταν στην Ινδία, στη συνέχεια ταξίδεψε στο Θιβέτ και ακολούθως στην Κίνα. 

Αυτός ήταν ολόκληρος ο τότε το γνωστός κόσμος.

 Σε ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας αναζητητής, ένας προσκυνητής, σε αναζήτηση μιας φιλοσοφίας – της φιλοσοφία με την πραγματική έννοια του όρου: την αγάπη για την σοφία.

 Ήταν ένας εραστής, ένας φιλόσοφος - όχι με τη σύγχρονη έννοια της λέξης, αλλά στην παλιά, αρχαία έννοια του όρου. 

Ένας εραστής δεν μπορεί μόνο να θεωρητικολογεί , ένας εραστής δεν μπορεί να σκέφτεται μόνο την αλήθεια: ένας εραστής πρέπει να ψάξει, να κινδυνέψει, να ζήσει την περιπέτεια. 

Η αλήθεια είναι η Αγαπημένη. 

Πώς μπορείτε να τη γνωρίσετε μόνο με τη σκέψη;

 Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι με την αγαπημένη μέσα από την καρδιά. 

Η αναζήτηση δεν μπορεί να είναι μόνο διανοητική . 

Πρέπει να είναι βαθιά διαισθητική.

 Ίσως η αρχή πρέπει να είναι η νοητική, αλλά μόνο η αρχή. 

Ακριβώς το σημείο εκκίνησης πρέπει να είναι εγκεφαλικό, αλλά τελικά πρέπει να φθάσει τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής σας.

 Ο Πυθαγόρας ήταν ένας από τους πιο γενναιόδωρους , φιλελεύθερους, δημοκρατικούς, χωρίς προκαταλήψεις, ανοιχτούς ανθρώπους . 

Ήταν σεβαστός σε όλο τον κόσμο. 

Από την Ελλάδα μέχρι την στην Κίνα ήταν σεβαστός.

 Ήταν αποδεκτό σε κάθε μυστικιστή σχολή , με μεγάλη χαρά τον υποδέχθηκαν παντού. 

Το όνομά του ήταν γνωστό σε όλες τις χώρες. 

Ακόμα κι όταν φωτίστηκε , συνέχισε ακόμα να ψάχνει σε κρυμμένα μυστικά, εξακολούθησε να ζητάει να μυηθεί σε νέες σχολές. 

Προσπαθούσε να δημιουργήσει μια σύνθεση. 

Προσπαθούσε να προσεγγίσει την αλήθεια μέσα από τόσες δυνατότητες, όσο ήταν ανθρωπίνως δυνατό. 

Ήθελε να μάθει την αλήθεια σε όλες τις πτυχές της, σε όλες τις διαστάσεις της.

 Ήταν πρόθυμος να υποκλιθεί μπροστά σε κάποιον Δάσκαλο, ενώ ήταν και ο ίδιος φωτισμένος.

Αυτό είναι πολύ σπάνιο. 

Όταν φωτίζεσαι σταματάς την έρευνα, δεν έχει νόημα πλέον.

 Ο Βούδας όταν φωτίστηκε δεν αναζήτησε κανέναν άλλο δάσκαλο.

 Το ίδιο και ο Ιησούς, ο Λάο Τσου, ο Ζαρατούστρας και ο Μωϋσής.

 Έτσι, ο Πυθαγόρας αποτελεί μοναδική περίπτωση. 

Δεν υπήρξε ποτέ κάτι αντίστοιχο. 

Ακόμα και μετά την φώτιση ήταν πρόθυμος να γίνει μαθητής οποιουδήποτε φανέρωνε κάποια όψη της αλήθειας.

 Ήταν Μαθητής έτοιμος να μάθει από ολόκληρη την ύπαρξη. 

Παρέμεινε ανοιχτός και παρέμεινε διδασκόμενος ως το τέλος.

 Η όλη του προσπάθεια (και ήταν τεράστια προσπάθεια για εκείνη την εποχή να ταξιδέψει από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα) ήταν γεμάτη κινδύνους. 

Όταν επέστρεψε ο Πυθαγόρας, ήταν γέρος, όμως συγκεντρώθηκαν γύρω, του αναζητητές.

 Γεννήθηκε μια μεγάλη σχολή. 

Και, όπως συμβαίνει πάντα η κοινωνία άρχισε τον ίδιο και τη σχολή του και τους μαθητές του.

 Σε όλη του τη ζωή αναζήτησε την αέναο φιλοσοφία και την είχε βρει! 

Είχε συγκεντρώσει όλα τα θρύμματα και τα είχε συνδέσει, με εκπληκτική αρμονία, σε μια μεγάλη ενότητα.

 Αλλά δεν τον άφησαν να την επεξεργαστεί στις λεπτομέρειές της, δεν τον άφησαν να διδάξει τον κόσμο. 

Τον καταδίωκαν από τον ένα τόπο 

στον άλλον. 

Έγιναν πολλές απόπειρες κατά της

 ζωής του. Αλλά έτσι, ανόητα, συμπεριφέρεται η ανθρωπότητα και

 πάντοτε έτσι συμπεριφερόταν Και ο θησαυρός του ήταν τεράστιος. 

Ποτέ κανείς δεν είχε παρόμοιο θησαυρό σοφίας.

Είχε καταφέρει να γεφυρώσει την

 ανατολή με τη Δύση. 

Ήταν ο ίδιος η πρώτη γέφυρα. 

Κατόρθωσε να γνωρίσει τον ανατολικό 

νου το ίδιο βαθιά με το δυτικό.

 Ήταν Έλληνας.

 Ανατράφηκε με την ελληνική λογική, 

με την ελληνική επιστημονική προσέγγιση, ύστερα μετακινήθηκε προς την Ανατολή 

και κατόπιν διδάχτηκε τα μυστήρια. 

Ο ίδιος ήταν σπουδαίος μαθηματικός. 

Και όταν ο μαθηματικός γίνεται μύστης, γίνεται μια επανάσταση, γιατί , οι δυο τους είναι διαμετρικά αντίθετοι. 

 Η Δύση αντιπροσωπεύει τον αρσενικό νου, την επιθετική διάνοια. 

Η Ανατολή αντιπροσωπεύει τον 

θηλυκό νου, τη δεκτική διαίσθηση.

 Ανατολή και Δύση δεν είναι απλώς μια αυθαίρετη διαίρεση. ο διχασμός είναι πολύ-πολύ σημαντικός και βαθύτατος. 

Ο Ρούντιαρντ Κίπλινγκ είπε ότι η Ανατολή και η Δύση δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ. 

Η συνάντηση φαίνεται αδύνατη. 

Η Δύση είναι επιθετική, επιστημονική, έτοιμη να κατακτήσει τη φύση. 

Η Ανατολή είναι μη επιθετική, δεκτική, έτοιμη να κατακτηθεί από τη φύση. 

Η Δύση παίρνει ανυπόμονα κάθε πρωτοβουλία για να ανακαλύψει τα μυστήρια της ζωής και της ύπαρξης. 

Η Ανατολή απλώς περιμένει υπομονετικά, 

με βαθύτατη εμπιστοσύνη : 

"Όποτε γίνω άξια, θα μου αποκαλυφθεί η αλήθεια". 

Η Δύση είναι συγκέντρωση στο νου. 

ο να Η Ανατολή είναι διαλογισμός του νου. Η δύση είναι σκέψη.

 Η Ανατολή είναι μη σκέψη. 

Η Δύση είναι ο νους. 

Η Ανατολή είναι ο μη νους. Λογικά, φαίνεται να' χει δίκιο ο Κίπλινγκ. Μοιάζει αδύνατο το να μπορέσουν να συναντηθούν Ανατολή και Δύση. 

Το "Ανατολή και Δύση" δεν αναπαριστά μόνο τη διαίρεση της Γης σε δύο ημισφαίρια, αναπαριστά και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου.

 Ο εγκέφαλος έχει μέσα του μια Ανατολή 

και μια Δύση.

 Το αριστερό ημισφαίριο είναι η Δύση, συνδέεται με την δεξιά πλευρά του σώματος. Το δεξί ημισφαίριο είναι η Ανατολή και συνδέεται με την αριστερή πλευρά. 

Η Δύση έχει δεξιά κατεύθυνση. 

Η Ανατολή έχει αριστερό προσανατολισμό. Το αριστερό ημισφαίριο του νου σου υπολογίζει, σκέφτεται, είναι λογικό. 

Από εκεί παράγεται η επιστήμη. 

Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου σου είναι ποιητής, είναι μύστης. 

Διαισθάνεται, νιώθει. 

Είναι ασαφές, νεφελώδες, ομιχλώδες.

 Τίποτα δεν είναι καθαρό. 

Τα πάντα είναι ένα είδος χάους, αλλά αυτό το χάος έχει την ομορφιά του. 

Υπάρχει μεγάλη ποίηση σ'αυτό το χάος, μεγάλο τραγούδι. 

Είναι γεμάτο χυμούς. 

Ο υπολογιστικός νους μοιάζει με την έρημο.

 Ο μη υπολογιστικός νους είναι ένας κήπος. 

Πουλιά κελαηδούν εκεί και λουλούδια ανθίζουν...

Είναι ένας ολότελα διαφορετικός κόσμος!

 Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αποπειράθηκε το αδύνατο και το πέτυχε :

 Σ' εκείνον, η Ανατολή και η Δύση έγιναν ένα. 

Σ' εκείνον, το γιν και το γιανγκ έγιναν ένα. 

 Σ' εκείνον, το αρσενικό και το θηλυκό έγιναν ένα.

 Ήταν ένας Αρνταναρισβάρ, μια καθολική ενότητα των πολικών αντιθέτων. 

Ο Σίβα και η Σάκτι μαζί. Διάνοια του υψηλότερου διαμετρήματος και διαίσθηση του βαθύτερου διαμετρήματος. 

Ο Πυθαγόρας είναι κορυφή, ηλιόλουστη κορυφή και ταυτόχρονα, κοιλάδα βαθιά και σκοτεινή. 

Είναι τόσο σπάνιος συνδυασμός! 

 Πηγή: (Philosophia Perennis)