Μετά το τέλος :

Της μεταπολίτευσης..!!!

 Αντιδραστική επιστροφή...??

 Και των πολιτικών και ιδεολογικών συμφραζομένων της ήλθε άναρχα και άκριτα.

Η τρέχουσα ακόμα σαρκοβόρα κρίση αποδόθηκε από πολλούς στην νοούμενη ως πολιτικό και ιδεολογικό σύστημα μεταπολίτευση. 

Η δημαγωγική , ανορθολογική και λαϊκίστικη όμως πρόσληψη της κρίσης , αθέλητα η συνειδητά και χυδαία ηθελημένα , εγκάλεσε την μεταπολίτευση συνολικά ως υπαίτια για αυτήν και όχι τις υπαρκτές και πολλαπλές παθογένειες της. 

Η μεταπολίτευση βέβαια δεν ήταν οι παθογένειες της , αλλά η συνολική τομή που επέφερε στην νεοελληνική κοινωνική και πολιτική διαχρονία.

 Ανασυγκροτήθηκε και λειτούργησε καλύτερα από ποτέ η κοινοβουλευτική δημοκρατία και οι θεσμοί της , εγκαθιδρύθηκε το κράτος δικαίου , κατοχυρώθηκε και ασκήθηκε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης , ακολουθήθηκαν προνοιακές κοινωνικές πολιτικές και κατακτήθηκε ένα υψηλότατο επίπεδο διαβίωσης . 

Μια άλλη σημαντική εκδήλωση της μεταπολιτευτικής τομής ήταν η απελευθέρωση της κοινωνίας από τα ασφυκτικά δεσμά των αντιδραστικών και παραδοσιοκρατικών πολιτισμικών αντιλήψεων και νοοτροπιών που επιβάλλονταν από ένα σύμπλεγμα κατασταλτικών , εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών μηχανισμών. 

Η μεταπολίτευση δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να προσληφθεί από την ελληνική κοινωνία η δυτική νεωτερικότητα και να αλλάξει πολιτισμικά. 

Η μετάβαση αυτή όμως , δεν ήταν και δεν είναι ακόμα αποδεκτή από όλους. 

Σε όλον τον προηγούμενο αιώνα υπήρξαν σημαντικές κοινωνικές , πολιτικές και εκκλησιαστικές δυνάμεις που αντιπάλεψαν με πάθος στο όνομα “ των ιερών και των οσίων της φυλής και του έθνους ” κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης και εκσυχρονισμού της χώρας .

 Την περίοδο της μεταπολίτευσης οι δυνάμεις αυτές , σχετικά ηττημένες , παρέμειναν στο περιθώριο , παρά τις κατά καιρό εμφανίσεις τους.

 Είναι υπαρκτές όμως και συγκροτούν ένα αντιδραστικό απόθεμα το οποίο ελλοχεύει πάντα για να εκδηλωθεί . 

Μια εντυπωσιακή εκδήλωση του ήταν με αφορμή την έκρηξη της οικονομικής κρίσης και την αντιμεταπολιτευτική και αντικοινοβουλευτική ρητορεία του που μορφοποιήθηκε πολιτικά στα κόμματα της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ. 

Τώρα , μετά την άνοδο στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας και την πολιτική της ηγεμονία , οι δυνάμεις του αντιδραστικού αποθέματος , θεωρούν ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία για την ρεβάνς απέναντι στις αντιλήψεις και τις πρακτικές της μεταπολίτευσης. 

Επικεντρώνουν δε τις προσπάθειες τους στα κοινωνικά ζητήματα , ίσως και ως αντίδραση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και στον σχετικά φιλελεύθερο λόγο της σημερινής ηγετικής ομάδας της. 

Έτσι για παράδειγμα διάφοροι δεξιοί δήμαρχοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν και να εξορίσουν τους πολιτικούς γάμους από τις πόλεις τους και κάποιοι εθνοθρησκευτικοί σύλλογοι προπαγανδίζουν πλέον μαζικά τις καταφανώς ψευδείς και αντιεπιστημονικές θέσεις τους , όπως με την πρόσφατη αφίσα κατά των αμβλώσεων στο μετρό.

 Το δυστύχημα είναι ότι μερικοί βουλευτές της δεξιάς επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις αντιδραστικές αυτές εκδηλώσεις και να τις εκφράσουν πολιτικά , προσβλέποντας φυσικά στο σχετικό ψηφοθηρικό όφελος.

 Τις τέτοιου είδους αντιδραστικές εκδηλώσεις ευνοούν βέβαια και οι καιροί.

 Τώρα , δίπλα στην αγωνία της κρίσης και της επακόλουθης οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας , προστίθενται και οι φοβίες για θερμά επεισόδια με την Τουρκία στην Μεσόγειο και για το ενδεχόμενο μείωσης της εθνικής κυριαρχίας η, ακόμα , και για την “ αλλοίωση του έθνους ”, όπως κραυγάζουν μερικοί με αφορμή την όξυνση του μεταναστευτικού προβλήματος.

 Και είναι γνωστό , ότι σε περιόδους πραγματικών η φανταστικών κινδύνων, οι κοινωνίες επιστρέφουν στην φαντασιακή θαλπωρή της παράδοσης των παλιών καλών καιρών και των ανάλογων αντιλήψεων.

 Οι όποιες δυσκολίες όμως του παρόντος δεν μπορεί να είναι άλλοθι για την επιστροφή σε ένα σκοτεινό παρελθόν. 

 Πηγή: τα ΝΕΑ