Όταν γεννιόμαστε:

Ανεβαίνουμε..!

Σε ένα τρένο και γνωρίζουμε τους γονείς μας.!

Και πιστεύουμε ότι πάντα θα ταξιδεύουν

μαζί μας.

Σε κάποιον σταθμό, όμως οι γονείς μας θα κατέβουν από το τρένο

και θα μας αφήσουν να συνεχίσουμε μόνοι το ταξίδι...

Στη διαδρομή θα ανέβουν και άλλοι

άνθρωποι στο τρένο.

Και αυτοί θα είναι σημαντικοί.

Τα αδέρφια μας, φίλοι , παιδιά, ακόμα

και η μοναδική μας αγάπη.

Πολλοί θα βγουν από τη ζωή μας

ακόμα και η μοναδική μας αγάπη

και θα αφήσουν πίσω τους ένα

τεράστιο κενό.

Άλλοι θα έχουν τόσο διακριτική παρουσία

που δεν θα καταλάβουμε ότι έμειναν κενές

οι θέσεις τους.

Αυτό το ταξίδι με το τρένο θα είναι γεμάτο χαρές,

θλίψεις και προσδοκίες.

Καλωσορίσματα και αποχαιρετισμούς.

Το ταξίδι θα έχει νόημα, αν έχουμε καλές σχέσεις

με όλους τους επιβάτες.

Ας δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

Δεν ξέρουμε σε ποιό σταθμό θα χρειαστεί

να αποβιβαστούμε.

Για αυτό ας ζήσουμε χαρούμενα, ας αγαπήσουμε

και ας συγχωρήσουμε.

Αυτό είναι το σημαντικό.

Γιατί όταν κατέβουμε από το τρένο

θα πρέπει να αφήσουμε μόνο όμορφες αναμνήσεις

σε αυτούς που θα συνεχίσουν το ταξίδι...

Ας είμαστε λοιπόν ευχαριστημένοι με ότι έχουμε,

και ευγνώμονες γι' αυτό το

μοναδικό ταξίδι.

Σε ευχαριστώ που είσαι και εσύ ένας από τους συνεπιβάτες.

Και αν χρειαστεί να κατέβω στον επόμενο σταθμό..

Χαίρομαι που ταξίδεψα μαζί σου.

Πηγή: Katerina Vergina