Για να γνωρίζουμε :

Τι εστί δημοκρατία..!!

  Είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν 

ορισμένες απόψεις:

Που κυκλοφορούν ευρέως περί δημοκρατίας, κι’ αυτό γιατί μ’ αυτά και μ’ αυτά στο τέλος απαξιώνεται η ίδια η δημοκρατία με αποτέλεσμα να επανέρχονται στην επιφάνεια ορισμένα κινήματα που επιδιώκουν να ανατρέψουν αυτό που σήμερα παγκοσμίως φέρει τον μανδύα της δημοκρατίας χωρίς όμως να είναι.

Κατ’ αρχάς η δημοκρατία είναι ένα μέσο που έχει ως στόχο να εξασφαλίσει την ευημερία όλων των πολιτών σε μια κοινωνία και ορίζεται από τις πανανθρώπινες αξίες που είναι:

1. Η ελευθερία του ατόμου να εκφράζει τις απόψεις του οι οποίες, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να οδηγούν στον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης των απόψεων των υπολοίπων μελών της κοινωνίας.

2. Η ισοπολιτεία που σημαίνει ότι τα μέλη της κοινωνίας που πληρούν κάποιες προδιαγραφές για κάθε περίπτωση είναι πολιτικά ισότιμα.

3. Κάθε μέλος της κοινωνίας έχει τις ίδιες ευκαιρίες και έχει την ίδια μεταχείριση σε ό,τι αφορά την εργασία, τη μόρφωση, την υγεία, την ασφάλεια, καθώς και κάθε υπηρεσία που προσφέρει το πολίτευμα στα μέλη της.

4. Οι νόμοι της κοινωνίας εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο για όλα τα μέλη της κοινωνίας.

Προφανώς όλα τα μέλη πρέπει να αποδέχονται χωρίς καμιά εξαίρεση όλα αυτά τα πανανθρώπινα αξιώματα.

Με βάση τα παραπάνω, η θέση του κ. Λυκογιάννη ότι η εκλογή των 300 βουλευτών αποτελεί μέρος της θεωρίας περί δημοκρατίας δεν έχει βάση. Η κυβέρνηση και οι βουλευτές πρέπει να προέρχονται από τον λαό, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζεται με εκλογές. Με βάση τον αριστοτελικό ορισμό περί δημοκρατίας οι πολιτικοί αξιωματούχοι δεν εκλέγονται αλλά κληρώνονται. Το δε πολίτευμα όπου οι πολιτικοί αξιωματούχοι εκλέγονται ορίζεται επίσης από τον Αριστοτέλη ως ολιγαρχικό σύστημα και έχει την προέλευσή του από το ρωμαϊκό ρεπουμπλικανικό πολίτευμα που είχε ξεκινήσει το 500 π.Χ. Με βάση αυτά μπορεί να λέγεται ότι στην πατρίδα έχουμε δημοκρατία, αλλά αυτό που έχουμε είναι ένα ολιγαρχικό καθεστώς. Μάλιστα όλα τα πολιτεύματα που σήμερα αποκαλούνται δημοκρατικά στην πραγματικότητα είναι ολιγαρχικά. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το πολίτευμα των ΗΠΑ.

Οι εκλογές είναι ένα μέσο που πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνελεύσεις οι οποίες πρέπει να πληρούν ορισμένα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να έχουν τα αποτελέσματά τους σχέση με το δημοκρατικό πολίτευμα. Οι εκλογές δεν είναι φάρμακο δια πάσαν νόσον. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που έμμεσα κάνει αναφορά ο κ. Λυκογιάννης, δεν εκλέγανε τους βουλευτές. Τους αναδείκνυαν με κλήρο, 50 από κάθε εκλογική περιφέρεια. Η εκλογική διαδικασία χρησιμοποιείτο στην εκκλησία του δήμου για την εκλογή ειδικών, όπως για παράδειγμα ήταν η εκλογή των δέκα στρατηγών, έναν από κάθε εκλογική περιφέρεια, ή για να ψηφίσουν νόμους και διατάγματα, αλλά ποτέ για την εκλογή πολιτικών αξιωματούχων. Καιρός, λοιπόν, είναι να πούμε τι και πώς πρέπει να γίνει για να απαλειφθούν όλα αυτά τα αντιδημοκρατικά.

Στην εκλογική διαδικασία παράγεται διαπλοκή. Οι υποψήφιοι διαπλέκονται με ομάδες ψηφοφόρων, με ισχυρά οικονομικά κέντρα, με ΜΜΕ κ.τ.λ. Δεν διεξάγεται εκλογή χωρίς διαπλοκή. Το ένα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το άλλο. Και στην εκκλησία του δήμου της αρχαίας Αθήνας είχαμε διαπλοκή, αλλά εκεί, επειδή οι 500 βουλευτές κληρώνονταν για μια θητεία που διαρκούσε ένα έτος, δεν είχαν κίνητρο διαπλοκής. Κανένας παράγοντας δεν μπορούσε να ανανεώσει τη θητεία τους. Βασικά η αποκαλούμενη άμεση δημοκρατία ήταν στην πράξη αντιπροσωπευτική γιατί η συμμετοχή στις συνεδριάσεις της εκκλησίας του δήμου ήταν εθελοντική και πολλές φορές η συμμετοχή δεν ήταν μόνο λειψή αλλά και καθόλου αντιπροσωπευτική σε ό,τι αφορά τη σύνθεσή της – κοινωνική και γεωγραφική.

Στη σύγχρονη εποχή η πολιτική οντότητα που δεσπόζει είναι το πολιτικό κόμμα. Για να λειτουργήσει το πολιτικό κόμμα δημοκρατικά θα πρέπει όλα τα πολιτικά στελέχη που ενδιαφέρονται να καταλάβουν θέσεις στα κομματικά όργανα να κληρώνονται αντί να εκλέγονται. Η εκλογή οδηγεί στο σχηματισμό ομάδων –των λεγόμενων φέουδων– και ασφαλώς στην εσωστρέφεια. Έτσι κανένας δεν ελέγχει κανέναν, ούτε καν ο αρχηγός ή πρόεδρος του κόμματος. Και όταν τελειώνει η θητεία κανείς δεν μπορεί να την ανανεώσει. Για να έχουμε δε τους κατάλληλους για κάθε όργανο καθορίζουμε τις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν οι εθελοντές που θέλουν να υπηρετήσουν τις αντίστοιχες θέσεις. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζουμε την αξιοκρατία. Οι υποψήφιοι θα πρέπει να διαθέτουν εμπειρίες παραγωγής, άρα να δουλεύουν, και να εκπροσωπούν στην περιοχή όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως παιδεία, υγεία, επιχειρηματικότητα, γένος –άνδρας και γυναίκα– κτλ. Με τον ίδιο τρόπο αναδεικνύονται οι υποψήφιοι βουλευτές, οι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι στα ψηφοδέλτια του κόμματος. Κανείς δεν βάζει το χεράκι του, ούτε καν ο αρχηγός γιατί καταργείται ο σταυρός προτίμησης και ανάλογα με την εκλογική δύναμη κάθε κόμματος η σειρά εκλογής τους καθορίζεται με δεύτερη κλήρωση που γίνεται μετά τις εκλογές! Οι μόνοι που εκλέγονται είναι ο πρόεδρος του κόμματος, καθώς και οι υποψήφιοι περιφερειάρχες και υποψήφιοι δήμαρχοι του κόμματος. Στις συνελεύσεις όπου η ανάδειξή τους γίνεται με εκλογές οι ψηφοφόροι είναι όλοι κληρωτοί και όχι διορισμένοι ή επιλεγμένοι από τους υποψήφιους. Με τον τρόπο αυτό η διαπλοκή πάει στο σπίτι της και η επιρροή των εξωκομματικών κέντρων ή των ΜΜΕ περιορίζεται μόνο στη θέση που θα πάρουν με βάση το πρόγραμμα κάθε κόμματος και όχι τα πρόσωπα. Όλα δε αυτά δεν απαιτούν καμία συνταγματική αλλαγή. 

Πηγή: Θεόδωρος Στάθης