Αναρωτιέμαι γιατί :

ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΝΕΡΟ..??

Την χώρα μας τι άνθρωποι κυβερνούν...!!

Αυτοί, οι άριστοι του Μητσοτάκη, όπως και ο ίδιος, δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Τα ξεπουλούν όλα. Τώρα σχεδιάζουν να ξεπουλήσουν το νερό... Είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσει ο αέρας, γιατί τσάμπα αναπνέουμε.

Πολυνομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του νερού κατατέθηκε στα «μουλωχτά» από τον υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα.

Κόντρα στην πρόσφατη απόφαση Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου και Συμβούλιου που συμφώνησαν με την πρόσφατη πρόταση του Επιτρόπου Barnier να εξαιρεθεί το νερό από τη νέα Οδηγία, σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης.

Πολυνομοσχέδιο-σκούπα 263 άρθρων και 357 σελίδων κατέθεσε στη Βουλή ο Κώστας Σκρέκας, καταλύοντας κάθε έννοια καλής νομοθέτησης.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας ένωσε τα τρία νομοσχέδια, που είχε θέσει το τελευταίο διάστημα σε δημόσια διαβούλευση, σε ένα, παρουσιάζοντας ένα κείμενο που βρίθει φωτογραφικών διατάξεων για όλα τα πεδία που διατρέχουν το ΥΠΕΝ. Μεταξύ αυτών και εκείνο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος, που αναρτήθηκε για μόλις 4 ημέρες στο opengov, και μάλιστα το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας. Εκατοντάδες πολίτες και φορείς ζήτησαν από τον υπουργό να παρατείνει την καταληκτική ημερομηνία της διαβούλευσης, προκειμένου να επεξεργαστούν και να σχολιάσουν ένα τόσο σημαντικό σχέδιο νόμου.

Ο Σκρέκας όχι μόνο τους αγνόησε, αλλά ενσωμάτωσε αυτούσιες όλες τις διατάξεις στο κείμενο που κατατέθηκε στη Βουλή, ευτελίζοντας τη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης και επιβεβαιώνοντας όλους όσοι έκαναν λόγο για προσχηματική συζήτηση.

«H διαβούλευση επί των νομοσχεδίων διαρκεί δύο εβδομάδες και μπορεί να συντμηθεί μέχρι μία εβδομάδα ή να επιμηκυνθεί για μία ακόμη εβδομάδα, με εισήγηση του οικείου υπουργού και έγκριση της προεδρίας της κυβέρνησης, για επαρκώς τεκμηριωμένους λόγους, οι οποίοι αναφέρονται στην έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης που συνοδεύει τη ρύθμιση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο νόμος 4622/2019.

Το νέο νομοσχέδιο, λοιπόν, έχει τίτλο «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής – Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των Οδηγιών Ε.Ε. 2018/2001 και 2019/944 – Ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος». Περιλαμβάνει όλες τις διατάξεις των τριών επιμέρους σχεδίων νόμων για ΑΠΕ, ενεργειακές κοινότητες, εκχερσωμένες εκτάσεις, δασικούς χάρτες και φυσικά για τη δημιουργία Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων.

Σύμφωνα με το ΥΠΕΝ, με την επέκταση των αρμοδιοτήτων της ΡΑΕ στους τομείς των υπηρεσιών ύδατος και διαχείρισης αστικών αποβλήτων αξιοποιείται η διοικητική και υποστηρικτική δομή μιας υφιστάμενης Ανεξάρτητης Αρχής, η οποία επιπλέον έχει εμπειρία στην άσκηση ρυθμιστικών και ελεγκτικών αρμοδιοτήτων, και μάλιστα σε φυσικά μονοπώλια, όπως είναι τα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, κατ’ αντιστοιχία ιδίως με τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης. Με το νομοσχέδιο καταργείται η Εθνική Επιτροπή Υδάτων, και το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας γίνεται ο βασικός ρυθμιστής της πολιτικής για την προστασία και διαχείριση των υδάτων, ενώ υπό την εποπτεία του ΥΠΕΝ τίθενται πλέον η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΔΑΠ Παγίων.

Πολλοί φοβούνται όμως ότι η μεταφορά κρίσιμων, αποφασιστικών, ελεγκτικών και κυρωτικών αρμοδιοτήτων στον τομέα των υδάτων σε Ρυθμιστική Αρχή συνιστά από την πλευρά του κράτους απεμπόληση εξουσίας του σε δημόσια αγαθά και απώλεια δημόσιου ελέγχου.

Όπως επισημαίνει η Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης, που αποτελούν κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικές δημοτικές επιχειρήσεις, οι οποίες δρουν μονοπωλιακά στον οικείο δήμο, δημιουργείται έντονη ανησυχία ότι με τη θέσπιση της ΡΑΑΕΥ σχεδιάζονται παρεμβάσεις στον τομέα υπηρεσιών ύδατος που θα οδηγήσουν στην ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ, και μάλιστα σε αντίθεση με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ υπέρ της δημόσιας διαχείρισης του νερού.

Πηγή: Konstantinos Konis