ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΣΠΟΝΔΥΛΙΔΗ,
ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΜΑΣ (με το κινητό).!
Με πολλά χρόνια προ υπηρεσία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση,
που λέει τα πράγματα με το όνομα τους, χωρίς να χαδεύει αφτιά,
Σκέψεις προς Φίλους και Ενεργούς πολίτες, εν όψει των Αυτοδιοικητικών Εκλογών 2023
(χρόνος ανάγνωσης 2')
Ίσως αυτό να δίνει και μια ευκαιρία διατύπωσης σκέψεων χωρίς δεσμεύσεις, ελεύθερα όπως κάθε ενεργός πολίτης, μακριά από συσχετισμούς και πιέσεις.
Όπως πάντα έκανα, προσπαθώ να διατυπώσω δημόσια, στο φως του ήλιου, την άποψη μου για την ειδικότερη πορεία της Αυτοδιοίκησης αλλά και της πολιτικής καθημερινότητας - της μη άσκησης πραγματικής πολιτικής δυστυχώς - όπως παρουσιάζεται σήμερα σε μεγάλο βαθμό μέσω των Δήμων και των Περιφερειών, ή καλύτερα να πω, μέσω των Δημάρχων και Περιφερειαρχών – εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
εξηγούμαι:
Δυστυχώς, η πραγματική πολιτική, η άσκηση της απ’ όλους τους πολίτες καθημερινά, η δημιουργική κοινωνική συνθήκη δηλαδή, αλλά και ζύμωση μεταξύ πολιτών, φορέων και ασκούντων τις πολιτικές των λύσεων στα προβλήματα και διαμόρφωσης απόψεων - προτάσεων, απλώς ΔΕΝ υπάρχει.
Είναι μια μηδενιστική άποψη και θέση απαξίωσης απέναντι στο σύστημα της πολιτικής ή ειδικότερα της εξουσίας; Είναι μια προσωπική άποψη ή μια παγιωμένη πλέον αντίληψη στην κοινωνία;
Αν η άσκηση πολιτικής, ιδιαίτερα στα επίπεδα της Αυτοδιοίκησης - άρα τόσο κοντά τον πολίτη – είναι μονοδιάστατη και στην μοντέρνα της μορφή «one man show», Δημάρχου ή Περιφερειάρχη (αλλά και σ επίπεδο πρωθυπουργού, υπουργού κ. α) που εκτελεί τις δικές του αποφάσεις μόνος με συνοδεία πολλών καλοπροαίρετων «yes men», τότε πράγματι υπάρχει απαξίωση και μηδενισμός.
Αν η χρήση – και μόνο – μορφών επικοινωνίας εξ αποστάσεως όπως της ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και άλλων μορφών «παρουσίασης έργου» μέσω μέγα εκδηλώσεων, συναυλιών, κλαρίνων, πανηγυριών είναι οι μόνες πηγές κοινωνικής ζύμωσης μεταξύ πολιτών και ασκούντων την εξουσία (μη ασκούντων όμως πολιτική), τότε είναι πράγματι παγιωμένη η μακιαβελική άποψη περί «χειραγώγησης του όχλου», και άρα ο ελάχιστος σκεπτικισμός του πολίτη «θηράματος ψήφου» – έστω και από τον γνωστό καναπέ του– εξαφανίζεται μέσα στο δυναμικό κύμα των «άρτων και θεαμάτων».
Αν ο πραγματικός δείκτης ευημερίας, της ζύμωσης, ανανέωσης και εκμοντερνισμού του κατά Rousseau κοινωνικού συμβολαίου, δηλαδή ο κόσμος του πολιτισμού, όπως καλλιτέχνες, εικαστικοί, θεωρητικοί, φιλόσοφοι και τόσοι άλλοι, δεν συμμετέχουν πουθενά στην παραγωγή και άσκηση πολιτικής, αυτή είναι αναγκασμένη να εξαφανισθεί. Που είναι όλοι;
Είναι αδιανόητο οι πολίτες να αρκούνται μόνο στην άσκηση – σχεδόν με «χαβαλέ» - του εκλογικού τους δικαιώματος και να κοιμούνται μπροστά στην καθημερινή υποχρέωση της συμμετοχής.
Είναι αδιανόητο να γίνονται «ζόμπι» μπροστά στο κινητό τηλέφωνο με like σε πλατείες, υπονόμους, κούνιες, συναυλίες, έργα ή εργάκια «μοναδικών» Δημάρχων / Περιφερειαρχών, μη γνωρίζοντας σκοπιμότητες, προγράμματα, κόστη και ήθη άσκησης εξουσίας, απλώς γιατί δεν τους ενδιαφέρει. Δηλαδή ούτε πως καταλήγουν τα χρήματα που απλόχερα δίνουν μέσω φόρων και τελών.
Χωρίς κανένα άλλο είδος υποχρέωσης.
Είναι αδιανόητο πολίτες - αλλά και οργανωμένοι φορείς πλέον - να μην συμμετέχουν πουθενά και να χειραγωγούνται από τον οποιοδήποτε τυχαίο «καζανόβα» της εξουσίας.
Είναι αδιανόητο από την άλλη, ακόμη και παρατάξεις αντιπολίτευσης, που θα έπρεπε να παράγουν συνεχόμενο κριτικό πολιτικό έργο, να είναι επί 4 χρόνια κρυμμένες και να εμφανίζονται μόνο προεκλογικά, σαν να καλύπτουν το σύστημα άσκησης εξουσίας.
Είναι αδιανόητο να μην γίνονται κατανοητά τ αυτονόητα:
Πρώτο, ότι η άσκηση της καθημερινής πολιτικής γίνεται απ’ όλους μας συμμετέχοντας και καθρεπτίζοντας κοινωνικά πολιτικά τον εαυτό μας, και δεύτερον, ότι η άσκηση εξουσίας είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα, που για να γίνει σωστά με υποχρεώσεις διαφάνεια και πρόοδο όλης της κοινωνίας, πρέπει να έχει προηγηθεί το πρώτο με πολλαπλώς διαμορφωμένη πρόταση στις λύσεις.
Πολύ προοδευτικό;
Ή απλώς μια ξεχασμένη πραγματικότητα από τους πάντες.
Είχα γράψει σ ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Παλμός το 2019.
«….Μπορεί ένας Δήμαρχος μόνος του ν αντιμετωπίσει το μέλλον που έρχεται; με τα θετικά και τ αρνητικά.
Είναι σε θέση να γνωρίζει ο καθένας μονοπρόσωπα τι μέλλει γενέσθαι για σοβαρά θέματα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον….
…Βεβαίως οι πολίτες έχουν εφησυχαστεί και αυτό είναι ότι χειρότερο: μετά από μια περίοδο αδρανών ή και κακών διοικήσεων, μετά από μια περίοδο οικονομικής ανομβρίας, ξαφνικά τ’ αυτονόητα έγιναν τα μέγιστα. Σχεδόν όλοι, δυστυχώς θεωρούμε ότι η καθημερινή σωστή διαχείριση, η ανακατασκευή ενός πεζοδρομίου, η συντήρηση της λακκούβας, η αλλαγή κούνιας στην παιδική χαρά, το βάψιμο του σχολείου, τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και η φύτευση δέντρων είναι φοβερό και τρομερό Έργο δημιουργίας και ανάπτυξης.
Γιατί πέσαμε τόσο χαμηλά που τ Αυτονόητα να τα θεωρούμε Ιδανικά;…»
Προσωπικά, στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα προτιμήσω τα σύνολα από τις μονάδες.
Τις επεξεργασμένες συμμετοχικά προτάσεις που προέρχονται από πραγματική «άσκηση πολιτικής».
Τους συνδυασμούς που επεξεργάζονται και αποδεδειγμένα «ζυμώνονται» συνεχώς με την κοινωνία και τα μέλη τους, ίσως και χρόνια, για να προτείνουν λύσεις.
Τους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, που ξέρουν να συνεργάζονται και ν ακούνε, παρά είναι μονοδιάστατα παντογνώστες κι αθεράπευτα εραστές της εξουσίας, αλλά όχι της πολιτικής.
Για να είμαστε και εντελώς ειλικρινείς μεταξύ μας, αυτό το «show» αυτοπροβολής έχει εξοστρακίσει και απογοητεύσει σε ικανό βαθμό ακόμη κι αυτούς που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν κι έχουν εφαρμόσιμες θέσεις.
Δημιουργείται έτσι ένα μεγάλο κενό, που δυστυχώς δίνει χώρο στα γνωστά «παράσιτα της πολιτικής» που δορυφορικά αιωρούνται γύρω από την κεντρική προσωπικότητα, την χρησιμοποιούν και ψάχνουν χώρο ανάδειξης του εαυτού τους, ή ακόμη χειρότερα της επαγγελματικής και εν τέλει οικονομικής ικανοποίησης τους.
Έτσι βλέπουμε πολλές φορές στις μικρές κοινωνίες που ζούμε «επαγγελματίες της πολιτικής»: γιατρούς που ψάχνουν πελατεία στο ιατρείο τους, μηχανικούς που πουλάνε μελέτες, πρώην δημόσιους υπάλληλους που πουλάνε «σχέσεις» με υπηρεσίες, εμπόρους που θέλουν να κάνουν γνωστό το μαγαζί τους, τραγουδιστές που ψάχνουν ακροατές και πάει λέγοντας, που όλοι μαζί περιτριγυρίζουν την κεντρική μορφή εξουσίας, χωρίς να χρειάζονται να γνωρίζουν προγράμματα, θέσεις πολιτικές αλλά στην πραγματικότητα ούτε που τους ενδιαφέρει.
Καλό θα ήταν όλοι αυτοί να τα παρατήσουν τώρα που είναι ακόμη νωρίς πριν κάνουν περισσότερη ζημιά στην ήδη λαβωμένη κοινωνία.
Ναι, δεν είναι πάντα έτσι, όμως ένας χειραγωγούμενος πολίτης δεν μπορεί να κάνει εύκολα την διάκριση.
Ναι, η συμμετοχή έχει γίνει απωθητική για τους πολλούς, όμως υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα που αξίζουν στήριξη, όχι μόνο με την ψήφο, αλλά και με την προώθηση ιδεών προτάσεων και λύσεων που δειλά - δειλά έχουμε σκεφτεί ο καθένας μας και θέλουμε κάπου «να τις πούμε». Ειδικά η Αυτοδιοίκηση, ως κύτταρο της Δημοκρατίας, μας δίνει την δυνατότητα προώθησης με αμεσότητα προς τους υποψηφίους των καθημερινών προβλημάτων μας, γόνιμα.
Το δικαίωμα της ψήφου, ήταν πάντα και παραμένει το ισχυρό όπλο της αλλαγής αυτών των συσχετισμών από τον πολίτη.
Η άσκηση μόνο αυτού του δικαιώματος όμως δεν αρκεί για να πάει η κάθε κοινωνία μπροστά, να χρησιμοποιήσει τα σωστά εργαλεία, να δημιουργήσει από μόνη της το Όραμα.
Η άσκηση καθημερινής πολιτικής συμμετοχικά εντός συνόλων όμως μπορεί.
Ρομαντικά όλα αυτά;
Αδύνατον να γίνουν;
Το Όραμα παραμένει, και υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που μπορούν και θέλουν. Ας τους βοηθήσουμε λίγο κι εμείς.
Ευχαριστώ και πάλι τον Γιάννη Σγουρό και την επί 20ετία ενεργή παράταξη Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής που μου έδωσαν βήμα και χώρο να πραγματοποιήσω σκέψεις και έργο μαζί τους.
Θα είμαι παρών μαζί τους ως απλός πολίτης – βοηθός της πραγματοποίησης των νέων Οραμάτων, συνεχώς.
Θανάσης Σπονδυλίδης – Αρχιτέκτων Μηχανικός
τ Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών Αττικής..!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου