Ο Δρυοκολάπτης :

Γνωστός στην Ελλαδα..!!

 Με την ονομασία Τρυποκάρυδος.!!

 Είναι πτηνό αναρριχητικό της οικογένειας των δρυοκολαπτών που αριθμεί περισσότερα από 200 είδη, τα οποία ζουν σε δασώδεις περιοχές σχεδόν όλου του κόσμου, εκτός από τη Μαδαγασκάρη 

 και την Αυστραλία Τα είδη είναι πολλά αλλά πολλά από αυτά κινδυνεύουν προς εξαφάνιση. 

Ένα από τα κύρια είδη που κινδυνεύουν στην Ελλάδα είναι

 ο μεσαίος δρυοκολάπτης.

 Από τα σημαντικότερα μέλη αναφέρονται τα γένη Picus και Dendrocopus, στα όποια ανήκουν οι γνήσιοι δρυοκολάπτες.

 Ένας δρυοκολάπτης που προετοιμάζεται για το χειμώνα. Πρώτα βρίσκει ένα νεκρό δέντρο και αρχίζει να κάνει τρύπες για τα βελανίδια. Κάθε τρύπα κατασκευάζεται πολύ προσεκτικά, γιατί αν η τρύπα είναι μεγάλη, άλλα πουλιά μπορούν εύκολα να κλέψουν το βελανίδι. Εάν η τρύπα είναι στενή, το παξιμάδι μπορεί να σπάσει και να φθαρεί.

Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, τα "κοσμήματα" του δρυοκολάπτη τελειώνουν, μέχρι τότε τα βελανίδια ωριμάζουν και παίρνουν τις θέσεις τους στο δέντρο. Ο κορμός ενός μεγάλου δέντρου μπορεί να χωρέσει περίπου 50.000 βελανίδια, επιτρέποντας στο πουλί έναν ικανοποιητικό χειμώνα.

Διακρίνονται για ορισμένες συνήθειες και ανατομικές ιδιαιτερότητές τους. Τα δύο εξωτερικά δάκτυλα των ποδιών τους είναι γυρισμένα προς τα πίσω και τα εσωτερικά προς τα μπρος, ώστε να γαντζώνονται με ευκολία στα κλαδιά και στις αυλακώσεις των δένδρων. Οι κάλαμοι των ουραίων φτερών (ουροπήγιο), εκτός των εξωτερικών, είναι πολύ σκληροί και μυτεροί, επιτρέποντάς τους να χρησιμοποιούν την ουρά τους ως στήριγμα για να κάθονται. Το μήκος του σώματός του κυμαίνεται από 9 - 55 εκατ. και έχει χρώμα ασπρόμαυρο και λίγο πρασινωπό. Έχει μακρύ λαιμό, μεγάλο κεφάλι και ράμφος αρκετά μακρύ και ισχυρό, για να μπορεί να βρίσκει εύκολα την τροφή του στις φλούδες των δέντρων ή στα ξύλα όπου ανοίγει τρύπες. Ο δρυοκολάπτης πετά από δέντρο σε δέντρο και χτυπά δυνατά τον κορμό του. Από τον κρότο καταλαβαίνει ποιο δέντρο είναι κούφιο και χωρίς να χάσει καιρό ανοίγει με το ράμφος του τρύπες συλλαμβάνοντας τις προνύμφες με την κολλώδη, σκωληκόμορφη και πολύ ευλύγιστη, κερατινοποιημένη στην άκρη γλώσσα  του. Από όλα τα είδη ο δρυοκολάπτης της Νοτίου Αφρικής είναι ο μόνος που δεν τρυπά τις φλούδες ή τα ξύλα των δέντρων. Τρέφεται με έντομα, προνύμφες και σκουλήκια που βρίσκει μέσα στην ξερή λάσπη. Στη λάσπη επίσης κατασκευάζει και τη φωλιά του. Όλοι οι άλλοι φτιάχνουν τη φωλιά τους στις κουφάλες των δέντρων ή ανοίγουν τρύπες στους κορμούς των δέντρων, σε χοντρούς πασσάλους και σε τηλεφωνικούς στύλους. Εκεί το θηλυκό γεννά μέχρι τρεις φορές το χρόνο από 5 - 8 αβγά την κάθε φορά και τα κλωσά 16 ημέρες.