Ομόφωνα :

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ..!!

 

Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαιώνει.!

Ομόφωνα την απουσία του δικαιώματος

Στον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου..

Ακολουθεί το δελτίο τύπου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δικαίου

και Δικαιοσύνης:

Στις 9 Ιουνίου 2016, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση Chapin και Charpentier κατά Γαλλίας (αριθ. 40183/07). Αμφισβήτησε την ακύρωση από τα γαλλικά δικαστήρια του «γάμου του Bègles» που Τελέστηκε το 2004 μεταξύ δύο ανδρών, κατά παράβαση του γαλλικού νόμου...

Στην απόφαση αυτή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπενθύμισε ομόφωνα ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα γάμου για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ούτε όσον αφορά το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής (άρθρο 8) ούτε το δικαίωμα γάμου και δημιουργίας οικογένειας (άρθρο 12).

Πιο συγκεκριμένα, η νέα αυτή απόφαση επιβεβαιώνει μια σειρά αποφάσεων, υπενθυμίζοντας ειδικότερα ότι: το ζήτημα του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου «διέπεται από το εθνικό δίκαιο των συμβαλλομένων κρατών» (§ 36, παραπέμποντας στην απόφαση Schalk και Kopf κατά Αυστρίας (αριθ. 30141/04)· Το άρθρο 12 κατοχύρωσε την παραδοσιακή έννοια του γάμου, δηλαδή την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας» και «δεν επέβαλε υποχρέωση στην εναγόμενη κυβέρνηση να ανοίξει το γάμο σε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι» (§ 36, αναφερόμενος στην απόφαση Gas και Dubois v. Γαλλία, αριθ. 25951/07, § 66)· Το άρθρο 12 «δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι επιβάλλει τέτοια υποχρέωση [έναρξης γάμου] στα συμβαλλόμενα κράτη».

Αυτή η υπενθύμιση των πρόσφατων αποφάσεων στην υπόθεση Hämäläinen v. Φινλανδία [GC] (αριθ. 37359/09), και Oliari κ.λπ. Ιταλία (αριθ. 18766/11 και 36030/11), έχει ισχυρό πεδίο εφαρμογής, δεδομένου ότι αναγνωρίζει ένα θεωρητικό όριο στην κυριολεκτική ερμηνεία του δικαιώματος γάμου (§ 39)· υπό το πρίσμα του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής (που κατοχυρώνεται στο άρθρο 8) και της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων (άρθρο 14), «τα κράτη παραμένουν ελεύθερα (...) να ανοίγουν τον γάμο μόνο σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια και [...] να διαθέτουν ορισμένο περιθώριο εκτίμησης όσον αφορά τον καθορισμό της ακριβούς φύσης του καθεστώτος που απονέμεται από τις άλλες μορφές νομικής αναγνώρισης» (παραπέμποντας στην απόφαση Schalk και Kopf, § 108 και Gas και Dubois, § 66)· Τα κράτη «απολαμβάνουν ένα ορισμένο περιθώριο εκτίμησης για να αποφασίσουν την ακριβή φύση του καθεστώτος που απονέμεται από άλλες μορφές νομικής αναγνώρισης» στα ομόφυλα ζευγάρια και τις διαφορές του από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που παρέχονται από το γάμο (§ 51).

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης (ECLJ) χαιρετίζει την απόφαση αυτή, την οποία θεωρεί σύμφωνη με την ορθή ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το ECLJ σημειώνει, ωστόσο, ότι η απόφαση αυτή, μετά την απόφαση Oliari, δεν αποκλείει εντελώς τη δυνατότητα μελλοντικής εξέλιξης της θέσης του Δικαστηρίου υπέρ του δικαιώματος γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου ως συνιστώσας του δικαιώματος «αναγνώρισης» σταθερών σχέσεων, ενώ αναγνωρίζει ότι μια τέτοια ερμηνεία δεν μπορεί να βασιστεί στο γράμμα της Σύμβασης.

Το ζήτημα του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου φέρνει το Δικαστήριο αντιμέτωπο με τα όρια της εξουσίας του να ερμηνεύει τη Σύμβαση, όρια που χαρακτηρίζονται από το ίδιο το γράμμα της Συνθήκης και από τη ρητή βούληση σημαντικού αριθμού των συμβαλλομένων κρατών του. Ενώ είναι πάντα σκόπιμο να εφαρμόζεται η Σύμβαση στις αλλαγές στην κοινωνία, είναι καταχρηστικό να ισχυριζόμαστε ότι «εξελίσσουμε» το ίδιο το περιεχόμενο της Σύμβασης.

Πηγή: Grégor Puppinck