Χαιρετισμός :

 

 Γιώργου Α. Παπανδρέου..!!

 Στην εκδήλωση του ΒΕΑ ..

Για τα 13 χρόνια του ΓΕΜΗ:

 Να ενωθούμε γύρω από αυτονόητες αλήθειες και απαραίτητες ριζικές αλλαγές

Στην εκδήλωση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΒΕΑ) για τα 13 χρόνια από τη σύσταση του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ) παραβρέθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου ως ο εμπνευστής της μεταρρύθμισης, στην οποία και απηύθυνε χαιρετισμό.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του:

“Κύριε Πρόεδρε του Επιμελητηρίου,

Κυρίες και Κύριοι,

Με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας.

Ιδιαιτέρως, γιατί αφορά μια εθνικής σημασίας τομή.

Τη δημιουργία και σύσταση του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ), από την τότε κυβέρνηση, προ 13 ετών, της οποίας είχα την τιμή να ηγούμαι.

Αλλά και γιατί η πρόσκληση – πρόκληση σας, επιζητά να εξετάσουμε τις προοπτικές για το μέλλον μας.

Υπάρχει όμως, και ένας ακόμα βασικός λόγος:

Εκτίμησα, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, η ουσιαστική συνεργασία μαζί σας ως βιοτεχνικό επιμελητήριο. Θελήσατε να αναλάβετε ευθύνες για να προχωρήσει το ΓΕΜΗ και για αυτό και εμείς εμπιστευτήκαμε εσάς. Η εμπιστοσύνη μεταξύ μας, η συνέργειά μας, απέδωσε θετικούς καρπούς.

Το δυστύχημα για την χώρα μας είναι ότι ελάχιστες φορές έχουμε δει φορείς να παίρνουν πρωτοβουλίες και να αναλαμβάνουν σοβαρές ευθύνες για τη δημιουργία του μέλλοντος μας.

Αυτή η αμοιβαία εμπιστοσύνη σπανίζει στη χώρα μας.

Είναι μια διαπίστωση, η οποία με θλίβει.

Γιατί αυτό το πνεύμα συνεργασίας που καταφέραμε τότε, δεν υπήρξε μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων ή ακόμα και με αρκετούς κοινωνικούς φορείς στην μεγαλύτερη κρίση της μεταπολίτευσης.

Μπροστά στο φάσμα μιας πιθανής χρεοκοπίας της χώρας, με καταστροφικές και απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα, έπρεπε να ενώσουμε δυνάμεις αντί να πολώσουμε την κοινωνία.

Να ενωθούμε γύρω από αυτονόητες αλήθειες και απαραίτητες ριζικές αλλαγές.

Όπως αυτή που τότε καταφέραμε με το ΓΕΜΗ.

Χρειάζεται πνεύμα συνεργασίας, αλλά και κατανόηση των αιτιών των επαναλαμβανόμενων ελληνικών κρίσεων.

Κρίσεων, που επιβεβαιώνουν το λεγόμενο «Ελληνικό πρόβλημα».

Παρά τα μεγάλα βήματα που έχει κάνει η χώρα μας στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης, παραμένουν οι βαθιές ασθένειες στο πολιτικό-οικονομικό μας σύστημα.

Αυτές που μας έφεραν στο χείλος της χρεοκοπίας.

Ο πελατειακός τρόπος διαχείρισης των χρημάτων του ελληνικού λαού. Δηλαδή, η νομή της εξουσίας αντί αυτή να υπηρετεί τους πολίτες.

Μια αντίληψη που αντί να επικεντρώνεται στον σωστό και στοχευμένο προγραμματισμό, υπηρετεί μικροκομματικές σκοπιμότητες ή εξυπηρετεί ισχυρούς παράγοντες.

Αυτή η πρακτική, σημαίνει σπατάλη και διαφθορά, ελλείμματα και χρέη, που πληρώνει χωρίς λόγο ο φορολογούμενος – διογκώνοντας και πάλι το πρόβλημα βιωσιμότητας της οικονομίας μας.

Η ίδια αντίληψη, θέλει έναν μικρό αριθμό επιχειρήσεων να καρπώνεται τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Αλλά επιτρέπει και την κερδοσκοπία λίγων μεγάλων μεγάλων ομίλων στην ενέργεια ή στα καταναλωτικά αγαθά.

Έτσι όμως, εκτός των άλλων, οδηγούμαστε σε μια μη ανταγωνιστική τροχιά, όπου το ισοζύγιο πληρωμών διευρύνεται.

Και οι λεγόμενες επενδύσεις στη χώρα μας, αφορούν περισσότερο το real estate ή την εξαγορά ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους. Ο πλούτος μας, πάει σε ξένα χέρια.

Υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ενεργειακά σχεδόν αυτοδύναμη, αν αντί επιδοτήσεων στους λογαριασμούς επιδοτούσαμε την εγκατάσταση συστημάτων ΑΠΕ – με πολύ μικρό κόστος και τελικά μηδαμινό, για επιχειρήσεις και πολίτες.

Παραγωγοί και καταναλωτές ταυτόχρονα.

Prosumers – στην αγγλική.

Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των κατεστημένων αντιλήψεων, το γεγονός ότι, δεν αξιοποιούμε τα δικά μας πλεονεκτήματα, όπως και το ότι δεν αξιοποιούμε προς το συμφέρον μας τις διεθνείς οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις.

Όλα αυτά, σημαίνουν τελικά έλλειψη προγραμματισμού και στόχων, έλλειψη πολιτικής, από τον αγροτικό τομέα μέχρι τον μεταποιητικό τομέα και τον τομέα των υπηρεσιών, που και να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της εποχής, και να αναδεικνύει μια νέα πορεία για τη χώρα.

Προσθέτως, ζούμε την όλο και αυξανόμενη ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, μαζί και την αποστροφή μεγάλου μέρους των πολιτών προς κατεστημένες νοοτροπίες και πρακτικές.

Όλα, μα όλα, επιβεβαιώνουν ότι, τα 15 χρόνια που μας χωρίζουν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, δεν ήταν αρκετά για να αλλάξουμε ρότα.

Όχι λόγω χρόνου, αλλά λόγω ισχυρών αντιστάσεων.

Δυστυχώς, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια που ξεκινήσαμε τότε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε στη ρίζα τους τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που μας οδήγησαν στην κρίση, όχι μόνο δεν συνεχίστηκε από όσους μας διαδέχθηκαν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις υπονομεύθηκε και ακυρώθηκε ακόμη, με αποτέλεσμα η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η ισονομία, η δικαιοσύνη και η χρηστή διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και του δημοσίου χρήματος να αποτελούν είδη εν ανεπαρκεία στη δημόσια ζωή.

Αποτέλεσμα; Η κρίση να μην μετατραπεί σε ευκαιρία, αλλά σε μια νέα βασανιστική για τους πολλούς διαδικασία, μέρος της οποίας είναι και ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, πλην λίγων εξαιρέσεων.

Κυρίες και Κύριοι,

Σε πείσμα όσων παρέμεναν στο περιθώριο των προσπαθειών για την σωτηρία της χώρας από μια εθνική καταστροφή, πήραμε τότε και την πρωτοβουλία μεταξύ άλλων, να αγωνιστούμε εναντίον των χρόνιων παθογενειών που ευθύνονταν για τις συνεχείς κρίσεις.

Ένα από τα μέτωπα που στρέψαμε την προσοχή μας, ήταν η υπεράσπιση της υγιούς επιχειρηματικότητας με κάθε κόστος.

Απέναντί μας, είχαμε την αδιαφάνεια, την επικάλυψη αρμοδιοτήτων και ευθυνών, τον παραγοντισμό, το τέρας της γραφειοκρατίας, την αργοπορία της δικαιοσύνης.

Όλα όσα αποστρέφονται οι πολλοί, που υπονομεύουν την ανάπτυξη, αλλά ευνοούν τους λίγους.

Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα, που αποτελούσε βραχνά για όσους ήθελαν να επιχειρήσουν, ήταν αυτό της σύστασης επιχειρήσεων.

Τεράστιο κόστος σε χρήμα και χρόνο, αβεβαιότητα και αποθάρρυνση κάθε ενδιαφερόμενου, ο οποίος αντί να έχει καθημερινό του μέλημα το επιχειρείν, έπρεπε να σπαταλήσει τεράστιες δυνάμεις για να ιδρύσει την επιχείρησή του.

Η διαδικασία σύστασης επιχειρήσεων, ήταν ένας από τους στόχους, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, με πολλαπλές στοχεύσεις.

Ενδεικτικά αναφέρω: Εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου των εμπορικών σημάτων και δυνατότητα ηλεκτρονικής υποβολής της δήλωσης καταχώρισης σήματος. Προετοιμασία για τη δημιουργία του νέου πολύ ευέλικτου εταιρικού τύπου εταιρείας – της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας με ελάχιστο κεφάλαιο σύστασης 1€.

Δυνατότητα των πολιτών να παρακολουθούν τις τιμές προϊόντων μαζικής κατανάλωσης και καυσίμων μέσω παρατηρητηρίων τιμών.

Προετοιμασία του Σήματος Ελληνικού Προϊόντος.

Έλεγχοι φακέλων τεκμηρίωσης πολύ μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών σχετικά με τις ενδοομιλικές συναλλαγές τους.

Σύστημα Εισροών – Εκροών για τα καύσιμα.

Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση και εξοικονόμηση χρημάτων από την πτώση των τιμών των φαρμάκων. 

Κάτι που μας εξοικονόμησε πάνω από 4 δις ετησίως – έναν ακόμα ΕΝΦΙΑ δηλαδή – τον οποίον αλλιώς θα πλήρωναν οι φορολογούμενοι.

Αναμόρφωση θεσμικού πλαισίου κρατικών προμηθειών, δημιουργία συστήματος διενέργειας ηλεκτρονικών δημόσιων προμηθειών και ίδρυση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ).

Αναλογιστείτε λοιπόν το μέγεθος εκείνης της ολοκληρωμένης προσπάθειας, μέσα σε ένα περιβάλλον διαχείρισης μιας εθνικής κρίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι, μόνο και μόνο για τη σύσταση του ΓΕΜΗ και της Υπηρεσίας Μιας Στάσης, έπρεπε να σχεδιαστεί ένα επιχειρησιακό πλάνο προκειμένου να ενεργοποιηθούν και να συνεργαστούν 71 φορείς για να φέρουν σε πέρας αυτό το έργο και παράλληλα, να συνεργάζονται στο διηνεκές πλέον μέσω της πλατφόρμας του ΓΕΜΗ.

Ναι, 71 φορείς.

Μεταξύ άλλων, υπουργεία, επιμελητήρια, οργανισμοί, ασφαλιστικά ταμεία, ΚΕΠ, φορολογικός μηχανισμός και εφορίες, νομαρχίες, πρωτοδικεία, εθνικό τυπογραφείο, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, πληροφοριακά συστήματα και πολλά άλλα.

71 φορείς, για να επιτύχουν τη σύσταση μιας εταιρείας,

Σε 1 ημέρα αντί για τουλάχιστον 19,

Σε 1 σημείο αντί για τουλάχιστον 8,

Σε 1 διαδικασία αντί για 15,

Σε 1 ενοποιημένο ΓΕΜΗ αντί για 59 Μητρώα,

Ενοποιώντας,

Μητρώα Ανωνύμων Εταιρειών σε 59 Επιμελητήρια,

Βιβλία Εταιρειών σε 62 Πρωτοδικεία,

Και, τέλος, 5 πληροφοριακά συστήματα Υπουργείων

Επρόκειτο για ένα τεράστιο έργο, το οποίο εκτός από την προφανή διευκόλυνση των πολιτών – επιχειρηματιών, καθώς θα παρείχε μια μοναδική ταυτότητα για κάθε εταιρεία, μια διαδικασία για τη σύσταση και ολόκληρη της ζωή μιας επιχείρησης, διαφάνεια, χαμηλό κόστος, εύκολη πρόσβαση και σωστή εικόνα για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα, επετύγχανε και μια σειρά από άλλα σημαντικότατα οφέλη:

Χτυπούσε τη γραφειοκρατία.

Ενίσχυε τη διαφάνεια.

Μείωνε το κόστος ίδρυσης μιας εταιρείας σε ποσοστό ακόμη και 60%.

Διαμόρφωνε αναπτυξιακές και εξαγωγικές προϋποθέσεις για τις εταιρείες.

Ενδυνάμωνε την ποιότητα και την αξιοπιστία των επιχειρήσεων.

Και παράλληλα,

Συνέβαλε καθοριστικά στην αναβάθμιση της χώρας και στην κατάταξή της στον σχετικό δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας (Doing Business), καθώς με όλες τις υπηρεσίες που συνένωνε το ΓΕΜΗ και με τις δυνατότητες που προσέφερε μαζί με την Υπηρεσία Μιας Στάσης, εξασφάλιζε την άνοδο της χώρας από την 143η θέση που βρισκόταν, κατά τουλάχιστον 100 θέσεις.

Επρόκειτο για ένα γεγονός που προσέδιδε κύρος και αξιοπιστία στη χώρα και τις ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε νέες θετικές προϋποθέσεις για τη διεθνή αγορά.

Τέτοια έργα, πρέπει να μας κάνουν όλους υπερήφανους, για το τι μπορούμε ως λαός να πετύχουμε, αν το θελήσουμε.

Και να μας γεμίζουν με πίστη και αποφασιστικότητα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να το θέλουμε.

Βέβαια, είχα τότε αναθέσει στον Υπουργό Επικρατείας, τον κ. Χάρη Παμπούκη, το έργο της απλοποίησης, όχι μόνο για την ίδρυση αλλά και την λειτουργία των εταιριών, όπως και για μια σειρά ζητήματα άλλων τομέων, χτυπώντας την γραφειοκρατία, την πολυνομία και την αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων υπουργείων.

Ένα έργο που διακόπηκε όταν άλλαξε η κυβέρνηση.

Παρά ταύτα, όσοι διαδίδουν ότι στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται – και το άκουγα τότε καθημερινά, είναι που θέλουν να μην αλλάξει τίποτα, για να μπορούν αυτοί να κάνουν ό,τι θέλουν.

Γιατί χαλούν την βολή πολλών οι καθαροί και σαφείς κανόνες, όπως και η διαφάνεια, ενώ με την πολυπλοκότητα, τη γραφειοκρατεία και την αδιαφάνεια, βολεύονται οι ισχυροί και τιμωρούνται οι συνεπείς.

Επιτέλους, πρέπει να κατανοήσουμε ότι αν δεν υπηρετήσουμε το δημόσιο συμφέρον, και απλά ικανοποιούμε πρόσκαιρα χατήρια ή αποκομίσουμε πρόσκαιρα κέρδη, θα είμαστε έρμαια κρίσεων και εξαρτήσεων.

Σας καλώ να σκεφτείτε, πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα μας, αν είχαμε συνεχίσει την μεταρρυθμιστική προσπάθεια που ξεκινήσαμε παρά τις μεγάλες δυσκολίες.

Σκεφτείτε,

Ένα Δημόσιο που θα λειτουργούσε βάζοντας πρώτα τον πολίτη, διασφαλίζοντας δικαιώματα και προσφέροντας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.

Με ισονομία, αξιοκρατία, διαφάνεια και λογοδοσία. 

Ένα δημόσιο που θα περιέβαλε με ασφάλεια τον πολίτη.

Τράπεζες που θα είχαν εξυγιανθεί, θα παρέμειναν σε χέρια ελληνικά, θα είχαν μέριμνά τους τον αναπτυξιακό τους ρόλο και θα συνέβαλαν στη γενικότερη προσπάθεια της χώρας, θα σέβονται την πρώτη κατοικία, ενώ θα επέστρεφαν στην πολιτεία τα χρήματα που είχαν πάρει για να σωθούν.

Πανεπιστήμια συνδεδεμένα με εθνικούς στόχους μιας μετάβασης σε βιώσιμη ανάπτυξη, μόνιμοι σύμβουλοι για σας και την υγιή ανταγωνιστικότητα. 

Σχολεία με στόχο ολοκληρωμένους δημοκρατικούς πολίτες.

Ισχυρά Νοσηλευτικά Ιδρύματα και μονάδες υγείας που θα παρείχαν ποιοτική υγεία προσβάσιμη σε όλους.

Ασφαλιστικά Ταμεία βιώσιμα, που θα περιέβαλαν με σιγουριά τον ασφαλισμένο.

Μια πολιτεία δημοκρατική, συμμετοχική, που θα πίστευε στην συνεχή διαβούλευση με εσάς, με ανάλογους κοινωνικούς φορείς, με την αυτοδιοίκηση και τους πολίτες.

Ώστε να συν-διαμορφώνουμε το κοινό μας μέλλον.

Με ενημέρωση αξιόπιστη και διαβούλευση διαρκή, με σχέδιο μετάβασης ολιστικό, πράσινο, ψηφιακό και βιώσιμο.

Με την αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και με την υπέρβαση όλων εκείνων των παθογενειών που κρατούν τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου καθηλωμένες σε μια ιδιότυπη ομηρία.

Ο σωστός επιχειρηματίας, πιστεύει στην πρωτοβουλία, στην καινοτομία.

Αλλά θέλει να ξέρει ότι οι κανόνες είναι δίκαιοι, ότι δεν αλλάζουν κάθε μέρα, και ότι ισχύουν ισότιμα για όλους, ακόμα και τους ισχυρότερους.

Το κράτος δεν μπορεί να σας αντιμετωπίζει, να αντιμετωπίζει τον πολίτη α λα καρτ, με κανόνες που υπόκεινται σε πολλές εξαιρέσεις, αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Θέλησα σήμερα με την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για μια καινοτόμα πολιτική την οποία έχω την τιμή να έχω συνυπογράψει μαζί με άλλους άξιους πολιτικούς.

Όμως σας καλώ να μετέχετε με τις δυνάμεις σας και τις ικανότητές σας, στον αναστοχασμό που αποτελεί αδήριτη ανάγκη για την διασφάλιση της ύπαρξής μας σε αυτόν τον συνεχώς και ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο.

Να απαιτήσετε, ως ένα δυναμικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, την ανάληψη πρωτοβουλιών για την οργάνωση ενός εθνικού διαλόγου ελπίδας και προοπτικής, όπως επιζητά και το θέμα της σημερινής εκδήλωσης για τον κόσμο των επιχειρήσεων.

Ο δρόμος είναι γνωστός: επανάσταση του αυτονόητου.

Αν θέλουμε να πετύχουμε, οφείλουμε να αλλάξουμε.

Σας ευχαριστώ.”