Ώρα να σώσουμε:

Το Δάσος,΄΄!!

“Αντί να μιλάμε για το δέντρο”*

Η ελληνική Κεντροαριστερά

Με τη σημερινή της μορφή δεν συγκινεί.

Για την ακρίβεια, δεν κινητοποιεί πλειοψηφίες να φτάσουν ούτε μέχρι την κάλπη. Απόδειξη, οι πρόσφατες Ευρωεκλογές, που ήταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία μέσα σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες για τα λαϊκά στρώματα να αναδειχθεί ένας ισχυρός αντιπολιτευτικός πόλος πλάι στην εκλογική καθίζηση της Νέας Δημοκρατίας.

Η αναζήτηση των αιτιών δεν πάει πολύ μακριά και δεν είναι δύσκολη.

Αν το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από μια φωτιά για την οποία δεν είχε ευθύνη στην κρίση του 2009, η συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία, δημιούργησε ένα μεγάλο κοινωνικό ρήγμα, το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει αγεφύρωτο. Ακόμη χειρότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φάνηκε απλά ανέτοιμος να κατανοήσει το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον των πολυκρίσεων, αλλά ασπάστηκε χωρίς πολλά πολλά την τούρμπο λιτότητα, κανονικοποιώντας μάλιστα και την ψεκασμένη Ακροδεξιά μέσω Καμμένου.

Και τα δύο κόμματα, όπως και οι σημερινοί τους δορυφόροι στην Αριστερά και την Οικολογία, είχαν τις ευκαιρίες τους. Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ, παρά τις προσπάθειες των Γεννηματά και Ανδρουλάκη να ανακτήσει τον πολιτικό του χώρο απέναντι στην ΝΔ, εγκλωβίστηκε κατά καιρούς στο θυμικό “αντιΣΥΡΙΖΑ”, ενώ σήμερα δυσκολεύεται να συνδεθεί με τα δυναμικά, αλλά και φτωχότερα κοινωνικά στρώματα των αστικών περιοχών. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε την ράθυμη αντιπολίτευση Τσίπρα και τη μετέπειτα αδυναμία του να μετατραπεί σε ένα θεσμικό κόμμα με συμπαγή ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα, με αποτέλεσμα σήμερα να αποσυντίθεται από τον αμετροεπή αρχηγισμό του κ. Κασελάκη.

Ακόμη χειρότερα, η προοπτική συγκρότησης ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου εστιάζει σε πρόσωπα ή δήθεν “αντί-Μητσοτάκηδες” και όχι στην πολιτική διαδικασία και το περιεχόμενο της προγραμματικής ατζέντας.

Το εγχείρημα κινδυνεύει από ευχολόγια και χιλιοειπωμένες διακηρύξεις, άρα ελιτισμό και εσωστρέφεια, δίνοντας έτσι κοινωνικό χώρο στην καιροσκοπική Ακροδεξιά και δικαιολογίες στο ευμετάβλητο Κέντρο να προτιμά την ασφάλεια Μητσοτάκη από την θολούρα της Κεντροαριστεράς.

Υπάρχει προοπτική; Εξαρτάται από την οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική ανασυγκρότηση των ενδιαφερόμενων μερών - και κυρίως, του ΠΑΣΟΚ, που είναι πιο συμπαγές ιδεολογικά και οργανωτικά από τους υπόλοιπους. Αν το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θέλει να γίνει ο καταλύτης στην προοδευτική αναγέννηση, η εσωκομματική κάλπη είναι μια μεγάλη ευκαιρία.

Αφενός για να βάλει ένα τέλος στην εποχή των αρχηγικών κομμάτων και να εισαγάγει την συλλογική λειτουργία, την ανοιχτότητα, την κοινωνική γείωση, την αυτοοργάνωση, την καθημερινή διαφάνεια και λογοδοσία από πραγματικά μέλη και όχι περαστικούς ψηφοφόρους. Αφετέρου για να τολμήσει να αναμετρηθεί με το ασύδοτο μέρος της εγχώριας ολιγαρχίας που αλληλοστηρίζεται με τη Δεξιά, που διαφθείρει την πολιτική ζωή και τη Δικαιοσύνη, αισχροκερδεί πάνω στο εισόδημα των εργαζομένων, μετατρέπει την εργασία σε φτηνό εμπόρευμα και την στέγη σε πολυτέλεια, αδιαφορεί για την κλιματική κρίση και την καταστροφή του φυσικού μας πλούτου, πνίγει τις παραγωγικές δυνάμεις με ένα κλειστό τραπεζικό σύστημα, με ολιγοπώλια & εναρμονισμένες πρακτικές, βολεύεται στην ευκολία του μαζικού τουρισμού & του αφελληνισμού γης & επιχειρήσεων.

Μια νέα σοσιαλιστική πρόταση για τον 21ο αιώνα επιβάλλεται να περιλαμβάνει μια πράσινη κοινωνική συμφωνία για να μη ζήσουμε μέσα στην επόμενη δεκαετία την κατάρρευση της οικονομίας και τη δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής από την κλιματική κρίση, για να αναγεννηθεί η περιφέρεια, το σύστημα δημόσιας υγείας, παιδείας, πολιτικής προστασίας και κοινωνικής πρόνοιας, να βαθύνει με συμμετοχικές διαδικασίες και θεσμούς η κουρασμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, με περισσότερες εξουσίες στην Αυτοδιοίκηση και φυσικά να κατοχυρωθεί η ισότητα σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, ώστε η παραγωγική ατζέντα του αύριο να μην αφήνει κανέναν και καμία πίσω. Αυτή είναι μια πρόκληση, που αξίζει να την κοιτάξουμε κατάματα, με ειλικρινείς σχέσεις, δομημένο διάλογο, εμπιστοσύνη και κοινές πρωτοβουλίες απέναντι στη Δεξιά και τα άκρα της.

Ώρα να σώσουμε το δάσος, αντί να μιλάμε για το δέντρο.

*Documento, 28.07.2024
#ΠΑΣΟΚ